BRÄMER CARL GABRIEL, pastor kościoła św. Katarzyny

< Poprzednie

Następne >

Strona tytułowa kantaty skomponowanej w 1776 przez Friedricha Augusta Deschnera z okazji objęcia urzędu drugiego diakona w kościele św. Katarzyny przez Carla Gabriela Brämera

CARL GABRIEL BENJAMIN BRÄMER (Brähmer, Bremer, Bremmer) (chrzest 13 XII 1742 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) – 4 II 1798 Gdańsk), pastor kościoła św. Katarzyny. Syn Gabriela Lorenza (1 I 1718 Gdańsk – 29 VII 1802 Gdańsk), browarnika, od 1765 ławnika na Starym Mieście w Gdańsku, od 1782 rajcy, w 1784 i 1790 sędziego, w 1787 i 1792 rzecznika Rady, witryka i jednego z fundatorów dzwonu w kościele Bożego Ciała, oraz Anny Dorothei (zostali oni również rodzicami chrzestnymi swoich wnuków, urodzonych pomiędzy 1779 a 1788).

W Gdańsku uczył się w szkole mariackiej, 30 IX 1757 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) Gimnazjum Akademickiego. Od 1764 magister teologii. Studiował nadal w Getyndze, gdzie m.in. 14 VI 1767 pod przewodnictwem D. Lessa prowadził dysputę Sententiae lutheranae de praesentia reali, unione, et manucatione ac bibitione Sacramentali corporis et Sanguinis Christi in S. Coena brevis expositio (Krótkie przedstawienie poglądów luterańskich na temat rzeczywistej obecności, zjednoczenia, obchodzenia się i picia sakramentalnego Ciała i Krwi Chrystusa w Komunii Świętej). W 1768 zweryfikowany na kandydata przez gdańskie Ministerium Duchowne. Od 1774 kaznodzieja w kościele św. Barbary i w Domu Poprawy na Zamczysku, w latach 1775–1776 kaznodzieja w kościele Bożego Ciała. Od 1776 drugi diakon w kościele św. Katarzyny (pierwszym był Benjamin Stabenau), nominację tę uczcił specjalnie skomponowaną i wykonaną 12 maja kantatą tamtejszy kantor, Friedrich August Deschner. Po śmierci Benjamina Stabenaua (1783) pierwszy diakon, od 1790 do śmierci pastor tegoż kościoła.

Był trzykrotnie żonaty. Po raz pierwszy z poślubioną 5 XII 1776 w kościele NMP Henriette Elisabeth, córką Johanna Michaela Schuberta (pochowany 25 IV 1758 w wieku 32 lat w kościele św. Piotra i Pawła). Po raz drugi ożenił się 25 X 1778 w kościele św. Katarzyny z Christiną Renate Eleonore, jedyną córką starszego cechu kramarzy Davida Bredaua (pochowany 5 V 1763 w wieku 40 lat w kościele NMP w grobie nr 469). Trzecią żoną była poślubiona 21 XI 1780 także w kościele św. Katarzyny Johanna Concordia (chrzest 23 XII 1759 w kościele NMP), córka Georga Friedricha Cosacka, drugiego pastora kościołów św. Barbary i NMP. Ojciec co najmniej ośmiorga dzieci, chrzczonych w kościele św. Katarzyny: córki z drugiego małżeństwa Johanny Dorothei Eleonory (chrzest i pogrzeb 7 VII 1779), Gabriela Friedricha (chrzest 5 IX 1781), Caroline Dorothei (chrzest 16 III 1783), Emanuela Gottlieba (chrzest 27 VIII 1784), Carla Augusta (16 XI 1785), Johanny Renate (6 V 1788), Wilhelma Ernsta (21 II 1791) oraz Nathanaela Gustava (18 IV 1794). JANSZ











Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 346.
Compendium historiae litterariae novissimae, oder, Erlangische gelehrte Anmerkungen und Nachrichten auf das Jahr 1767…, Bayreuth 1768, s. 273.
Praetorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ ..., Danzig und Leipzig, s. 8, 21, 32, 98.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 71.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 97, 117; 2, 123; 4, 227.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 50.