BOGDANOWICZ ROBERT, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
ROBERT BOGDANOWICZ (13 III 1963 Sierpc – 29 IV 2011 Gdańsk), profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG), radny Gdańska. W 1986 ukończył Wydział Biologii i Nauk o Ziemi (WBiNoZ) UG, uzyskując stopień magistra geografii w zakresie hydrologii. Jeszcze w czasie studiów, w 1985, został asystentem stażystą w Katedrze Hydrologii i Klimatologii WBiNoZ UG, od 1988 był tam asystentem.
W latach 1990–1997 przebywał na zagranicznych stażach na Katolickim Uniwersytecie w Nijmegen (1990), na Uniwersytecie w Manchesterze (1991–1992), gdzie uzyskał w 1993 stopień magistra nauk o Ziemi, w Instytucie Badań nad Wodą w Bari (1993), na Uniwersytecie Środkowej Europy w Budapeszcie (1994), w Szwedzkim Związku Gmin (1996) oraz w Akademii Europejskiej w Berlinie (1997). W 1991 otrzymał stypendium Fundacji Batorego, a w 1992 stypendium Ministerstwa Spraw Zagranicznych Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.
W 1992 na WBiNoZ UG uzyskał stopień doktora nauk o Ziemi w dyscyplinie geografia na podstawie rozprawy Struktura hydrograficzna decentrycznego systemu odwadniania Wzniesienia Elbląskiego. Rok później za dysertację doktorską otrzymał nagrodę Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, przyznawaną za wybitne osiągnięcia młodym pracownikom nauki. Od 1993 adiunkt, w 2005 uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie dorobku naukowego i rozprawy Hydrologiczne uwarunkowania transportu wybranych związków azotu i fosforu Odrą i Wisłą oraz rzekami Przymorza do Bałtyku (przewód na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu). Od 2006 profesor nadzwyczajny (uczelniany) UG. Od 2008, po zmianach w organizacji uczelni, pracował w Katedrze Hydrologii Wydziału Oceanografii i Geografii UG.
W badaniach naukowych, nakierowanych na geografię fizyczną, koncentrował się na przyrodniczych uwarunkowaniach gospodarki wodnej w zlewniach aluwialnych oraz na ochronie zasobów wodnych. Był między innymi autorem i współautorem jedenastu komentarzy do map hydrograficznych Polski wykonanych w skali 1:50 000. Kierował dwunastoma projektami badawczymi UG. Od 2008 do 2011 brał udział w projekcie „Innowacyjne rozwiązania gospodarki ściekowo-osadowej dla terenów niezurbanizowanych”, dotowanym z Norweskiego Mechanizmu Finansowania. W latach 1994–1998 pracował jako doradca prezydenta Gdańska do spraw ochrony środowiska. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Gdańsku. W latach 1992–1996 był redaktorem naczelnym „Gdańskiego Biuletynu Proekologicznego” i członkiem jego rady programowej.
Od 1993 był członkiem Zespołu Problemowego Polskiej Akademii Nauk do spraw Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej Żuław i Delty Wisły. W latach 1995–1998 należał do Rady ds. Realizacji Oczyszczalni Ścieków Gdańsk-Wschód przy prezydencie Gdańska. Od 1995 do 2000 uczestniczył w pracach rady nadzorczej Fundacji Agencji Regionalnego Monitoringu Atmosfery Aglomeracji Gdańskiej, której od 1997 przewodniczył. W okresie 1997–1998 był członkiem zarządu Coalition Clean Baltic. W latach 2000–2004 sprawował obowiązki przewodniczącego Rady Naukowo-Społecznej przy dyrektorze Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego. Od 2002 do 2003 zasiadał w Radzie Programowej ds. Programu Ochrony Środowiska Województwa Pomorskiego oraz Radzie Programowej ds. Wojewódzkiego Planu Gospodarki Odpadami Województwa Pomorskiego. W latach 2003–2004 był członkiem Zespołu Roboczego do spraw Wojewódzkiego Programu Rolnośrodowiskowego Województwa Pomorskiego. Od 2008 aktywny członek Zespołu Ekspertów Zewnętrznych w Narodowym Programie „Foresight Polska 2020”.
Od 1991 działał w Unii Demokratycznej (UD), w latach 1991–1994 należał do Rady Regionalnej oraz Prezydium UD w Gdańsku. Od 1994 członek Unii Wolności (UW), tworzył m.in. Radę Regionalną UW w Gdańsku. W 1998 został wybrany z listy UW do Rady Miasta Gdańska. Jako radny był przewodniczącym Komisji Ochrony Środowiska i Rolnictwa oraz członkiem Komisji Edukacji, zasiadał w Komisji Dyscyplinarnej II instancji orzekającej w sprawach odpowiedzialności dyscyplinarnej mianowanych pracowników samorządowych. Dzięki jego staraniom powstał zespół krajobrazowo-przyrodniczy Dolina Potoku Oruńskiego. W 2001 z listy UW bezskutecznie kandydował do Sejmu RP (uzyskał 476 głosów).
Należał do Polskiego Towarzystwa Geograficznego (od 1986), International Water Association (od 1993), Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (od 1993), Polskiego Klubu Ekologicznego, Komisji Hydrologicznej Polskiego Towarzystwa Geograficznego (od 2008), Krajowej Rady Gospodarki Wodnej oraz Wojewódzkiej Rady Ochrony Przyrody.
Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotą Odznaką „Za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej”. Pochowany na cmentarzu Łostowickim.
