BLOCK ALEKSANDER, kolejarz, przedstawiciel gdańskiej Polonii
| < Poprzednie | Następne > |
ALEKSANDER BLOCK (6 VII 1875 Sztofrowa Huta pow. kościerski – 7 II 1970 Gdańsk) kolejarz, przedstawiciel gdańskiej Polonii. Syn rolnika Augustyna Michała Blocka (5 IX 1849 Połęczyno pow. kartuski – 13 VII 1932 Grabowo Kościerskie) i Katarzyny z domu Gall vel Gala (zm. 14 III 1928 Szumleś Królewski pow. kościerski). Brat Adama (zm. 2 I 1871 Sztofrowa Huta), Jakuba (1872 Sztofrowa Huta – 2 XI 1926 Sztofrowa Huta), Jana (1873 Sztofrowa Huta – 23 XII 1884 Sztofrowa Huta), NN dziewczynka (ur. i zm. 24 III 1877 Sztofrowa Huta), Łucji (18 II 1878 Sztofrowa Huta – 13 V 1881 Sztofrowa Huta), Pauliny (30 XI 1879 Sztofrowa Huta – 27 I 1883 Sztofrowa Huta), Anastazji (9 VI 1882 Sztofrowa Huta – 20 III 1883 Sztofrowa Huta), NN brata (ur. i zm. 28 III 1884 Sztofrowa Huta), Julianny Joanny, po mężu Lewandowska (ur. 1 I 1886 Sztofrowa Huta).
Od 17 IX 1894 w służbie kolejowej jako pracownik umowny dziennie płatny na stanowisku strażnika. Od ok. 1900 w Gdańsku, przed wybuchem II wojny światowej pracował na stacji w Gdańsku-Nowym Porcie. Należał do Gminy Polskiej Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku, Zjednoczenia Zawodowego Polskiego i Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. 1 IX 1939 aresztowany przez Niemców i osadzony w obozie dla Polaków w Nowym Porcie. Przebywał na robotach przymusowych u gospodarza Eichenbergera w Szawałdzie koło Malborka. Zwolniony 17 X 1939, do marca 1945 pracował jako Polak w fabryce masek gazowych w Gdańsku.
Mieszkał w Gdańsku-Nowym Porcie, kolejno przy Albrechtstrasse 18 (ul. Strajku Dokerów), Bahnhof 1/2 (dworzec kolejowy), Wilhelmstrasse 20 (ul. Wolności) i Wilhelmstrasse 5. Po uwolnieniu z obozu przy Schichaugasse 2b (ul. Jana z Kolna), tam też po wojnie.
Od 20 X 1900 żonaty był z Walerią z domu Kruzicką vel Krużycką (9 XII 1877 Bożepole Królewskie koło Skarszew – 2 VI 1953 Gdańsk). Ślub cywilny odbył się w Urzędzie Stanu Cywilnego w Pawłowie, kościelny w parafii Skarszewy. Ojciec Albina Aleksandra (6 X 1901 Gdańsk – 10 VIII 1988), Pawła Edmunda (27 II 1904 Gdańsk – 7 I 1963 Gdańsk), Leona (ur. 22 VIII 1905 Gdańsk), Elzy Anny, po mężu Blachowskiej (21 XII 1906 Gdańsk), Agnieszki, po mężu Seifert (22 V 1909 Gdańsk – 9 III 2006 Gdańsk) oraz Doroty (28 IX 1917 Gdańsk – 9 XI 2004 Gdańsk), po raz pierwszy zamężnej za ekspedienta pocztowego Alfonsa Langowskiego (15 VII 1915 Gdańsk – 9 V 1946; data śmierci ustalona sądownie), po raz drugi za Klemensa Arenta.
Pochowany 11 II 1970 na cmentarzu św. Jadwigi w Nowym Porcie.
Bibliografia:
Archiwum rodzinne Mariusza Arenta.
Kledzik Witold, Biografie Polaków – pracowników kolejowych (nie wszystkich) zatrudnionych do 31.8.1939 w służbie na PKP na terenie byłego Wolnego Miasta Gdańska, PAN Biblioteka Gdańska, Ms. 5152/1.
