DWORZEC W NOWYM PORCIE
| < Poprzednie | Następne > |
DWORZEC W NOWYM PORCIE (Danzig-Neufahrwasser), zbudowany w latach 1866–1867 dla linii kolejowej z Gdańska do Nowego Portu, oddanej do użytku 1 X 1867. Składał się z budynku recepcyjnego (Empfangshaus) z kasami, poczekalnią, bufetem, toaletami (z wejściem od Olivaer Straße (ul. Oliwska)) i oświetleniem olejowym wnętrz, budynku z urzędem pocztowym i telegraficznym, sąsiadującego z dworcem budynku urzędu celnego obsługującego ruch statków w porcie, dwóch budynków mieszkalnych dla urzędników kolejowych oraz budynku do technicznej obsługi parowozów i wagonów. Obok znajdował się magazyn węgla dla parowozów i mała wieża ciśnień, zaopatrująca w wodę stację i lokomotywy. Odchodząca od dworca bocznica towarowa mogła przy nabrzeżu portowym jednocześnie obsłużyć 6–8 statków handlowych. W następnych latach rozbudowano linie towarowe w rejonie dworca. W 1884 dworzec połączono schodami z przystanią promu pływającego przez kanał portowy na Westerplatte, co ułatwiło dotarcie do kurortu pasażerom pociągów z Gdańska i z głębi kraju. Wielokrotnie przebudowywany i remontowany, po 1900 otrzymał oświetlenie elektryczne.
1 IX 1939 policja niemiecka aresztowała wszystkich polskich kolejarzy pracujących na dworcu, trafili oni następnie do obozu Stutthof. Po 1945 dworzec obsługiwał wyłącznie ruch lokalny do Gdańska. Koordynacją ruchu towarowego w porcie od 1917 zajmowała się stacja rozrządowa Gdańsk-Zaspa Towarowa. 2 I 1951 dotarł tu pierwszy pociąg Szybkiej Kolei Miejskiej (SKM) z Gdańska; w końcu XX wieku liczba pasażerów SKM znacznie zmalała z powodu zmniejszenia się zatrudnienia w porcie, jak i dogodniejszej komunikacji tramwajowej z centrum Gdańska. 14 XII 2002 dworzec zamknięto dla ruchu pasażerskiego, trasę kolejek z Gdańska skrócono do Brzeźna, następnie zamknięto tę linię jako nierentowną. W 2007 rozebrano tory kolejowe na odcinku od Brzeźna do dworca w Nowym Porcie.
