ANNUSEWICZ CEZARY, proboszcz kościoła św. Piotra i Pawła
| < Poprzednie | Następne > |
CEZARY ANNUSEWICZ (ur. 4 II 1951 Sopot), proboszcz ► kościoła św. Piotra i Pawła oraz parafii ormiańsko-katolickiej z siedzibą w Gdańsku. Absolwent ► Biskupiego Seminarium Duchownego w Gdańsku-► Oliwie. 23 VI 1974 otrzymał święcenia diakonatu, 24 V 1975 święcenia kapłańskie w oliwskim ► kościele (katedrze) Trójcy Świętej z rąk bp. ► Lecha Kaczmarka.
Od 25 VI 1975 do 14 VI 1976 wikariusz w kościele Przemienienia Pańskiego w Nowym Dworze Gdańskim, od 14 VI 1976 do 31 VII 1978 wikariusz w kościele Trójcy Świętej w Gdańsku-Oliwie, od 1 VIII 1978 do 2 II 1982 wikariusz w ► kościele Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego w Gdańsku- ► Przymorzu. Od 5 IV 1979 duszpasterz Polonii gdańskiej, od 24 II 2000 także kapelan Koła Polonii Gdańskiej. Od 3 II 1982 do 9 II 1982 wikariusz w kościele Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Pruszczu Gdańskim, od 10 II 1982 do 4 VI 1986 administrator, od 5 VI 1986 do 19 VIII 1995 proboszcz i budowniczy kościoła św. Jacka Odrowąża oraz Domu Rekolekcyjnego Archidiecezji Gdańskiej w Straszynie.
Od 17 II 1990 katechetyczny wizytator dekanalny dekanatu Gdańsk-Śródmieście, od 1 I 1995 diecezjalny duszpasterz Ormian. Od 8 XI 1995 wicedziekan, od 25 I 2002 do 16 XI 2007 i od 16 XI 2012 do 26 II 2021 dziekan, od 25 IV 1997 dekanalny duszpasterz rodzin dekanatu Gdańsk-Śródmieście. Od 25 XI 1991 do 19 VIII 1995 wicedziekan dekanatu Pruszcz Gdański.
Od 20 VIII 1995 proboszcz kościoła gdańskiego kościoła św. Piotra i Pawła oraz kustosz ormiańskiego sanktuarium NMP Łaskawej przy tym kościele. Przeprowadził pełną odbudowę tego kościoła (wszystkie trzy nawy, dach, otynkowanie wnętrza, wstawienie okien itp.), a także wyposażył kościół w niezbędne nowe elementy (między innymi dębowe ławki, ramę do obrazu Teodora Axentowicza (1859–1938) Chrzest Armenii). Zgodnie z dekretem prymasa Józefa Glempa z 9 IX 1999 proboszcz Ormian Polskich, od 20 XI 2009 proboszcz (już terytorialnej, a nie personalnej) ormiańsko-katolickiej parafii północnej z siedzibą w Gdańsku.
Od 18 IV 1996 prezes działającego przy kościele św. Piotra i Pawła stowarzyszenia "Rodzina Kolpinga". Doprowadził do podniesienia rangi tego kościoła i ustanowienia go 9 VIII 2007 przez ► abp. Tadeusza Gocłowskiego Archidiecezjalnym Sanktuarium Maryjnym, a także do nadania przez ► Radę Miasta Gdańska 24 IX 2009 odcinkowi ul. św. Piotra, na północ od kościoła, nazwy „Zaułka Ormiańskiego”. W czasie jego otwarcia 7 X 2009 przez ambasadora Republiki Armenii w Polsce Ashota Galoyana, prezydenta Gdańska ► Pawła Adamowicza i przewodniczącego Rady Miasta Gdańska ► Bogdana Oleszka, odsłonięto chaczkar (ormiańska płyta wotywna), wykonany w Armenii przez Tarona Martirosjana, podarowany przez Fundację „Piunik”, który poświęcił archimandryta (prałat) Serowpe Isachanian.
Od 11 VIII 1982 do 17 X 2016 sędzia Biskupiego Sądu Duchownego (od 25 III 1992 Gdańskiego Trybunału Metropolitalnego). Od 28 XII 1995 do 1 II 2001 członek Rady Kapłańskiej Archidiecezji Gdańskiej. Od 1 I 1992 do 31 XII 1996 członek, od 2 IV 2008 delegat Ordynariusza w Radzie do spraw Ekonomicznych Archidiecezji Gdańskiej. Od 28 VIII 1988 kanonik honorowy ► Kapituły Katedralnej Gdańskiej (od 25 III 1992 Kapituły Archikatedralnej Gdańskiej). Od 9 VII 2001 kapelan (prałat), od 22 XII 2007 prałat honorowy Jego Świątobliwości. Był członkiem powołanego przez abp Tadeusza Gocłowskiego zespołu konsultorów, który doradzał metropolicie w sprawie ► ks. Henryka Jankowskiego i 15 XI 2004 wręczył mu dekret arcybiskupa o odwołaniu ze stanowiska proboszcza ► kościoła św. Brygidy. Od 15 VIII 2014 członek zarządu Związku Ormiańskiego w Gdańsku. Od 22 III 2017 Członek Komitetu do spraw organizacji archidiecezjalnego odpustu św. Wojciecha.
Laureat złotej odznaki Ministerstwa Kultury „Za opiekę nad zabytkami” (2005), ► Medalu św. Wojciecha „za niezwykle energiczne działania na rzecz dokończenia odbudowy kościoła Św. Piotra i Pawła i integracji katolików dwóch obrządków - ormiańskiego i rzymskokatolickiego, a także dla współpracy między narodami” (2008), wyróżnienia im. Ireny i Karola Dowoyna-Sylwestrowicz przyznawane przez Fundację Popierania Kultury Polskiej im. Jerzego Bonieckiego POLCUL „za założenie i prowadzenie stowarzyszenia Rodzina Kolpinga" (2010) oraz brązowego medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2017).
