ZJEDNOCZENIE ZAWODOWE POLSKIE ZRZESZENIE PRACY
(uzupełnienia BŚ (e-mail z 15.09.2014)) |
|||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''ZJEDNOCZENIE ZAWODOWE POLSKIE ZRZESZENIE PRACY'''. Powstało 25 VI 1937 | + | [[File: 1_ZZPZP.jpg |thumb| Znaczek potwierdzający opłacenie składki członkowskiej w ZZPZP]] |
| + | '''ZJEDNOCZENIE ZAWODOWE POLSKIE ZRZESZENIE PRACY'''. Powstało 25 VI 1937 w wyniku połączenia [[ZJEDNOCZENIE ZAWODOWE POLSKIE | Zjednoczenia Zawodowego Polskiego]] i [[POLSKIE ZRZESZENIE PRACY | Polskiego Zrzeszenia Pracy]]. Było to następstwem powstania 23 V 1937 [[GMINA POLSKA ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Gminy Polskiej Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku]]. Akt konsolidacji podpisano 15 I 1939 w Domu Polskim, 21 stycznia w sali [[KOŚCIÓŁ CHRYSTUSA KRÓLA | kościoła Chrystusa Króla]] odbyło się pierwsze walne zgromadzenie, na którym uchwalono statut i wybrano władze, a 22 stycznia miał miejsce uroczysty zjazd delegatów. Prezesem został [[LENDZION ANTONI, działacz gdańskiej Polonii, patron gdańskiej ulicy | Antoni Lendzion]], I wiceprezesem – Ignacy Kurzyński, II wiceprezesem – Augustyn Perschon, sekretarzem – Paweł Szarmach, zastępcą sekretarza – Leon Block, skarbnikiem – Teodor Maliszewski, członkami zarządu – Władysław Ciżewski, Brunon Garnetzki vel Garnecki oraz Lawalski. Do komisji rewizyjnej weszli: [[CYMOREK RUDOLF, przedstawiciel gdańskiej Polonii | Rudolf Cymorek]], Filip, Grot, Jakubowski, Jan Klimek, Literski, Łukowski, Aleksander Siatkowski, Szulc, Mielcarek, Narloch, Krzyżyński, Wasilke, Willam oraz Wojciech Zwarra. Jednocześnie delegaci zwrócili się z apelem do wszystkich polskich przedsiębiorstw, aby zatrudniały przede wszystkim polskich pracowników, co miało osłabiać wywieraną przez Niemców presję, aby Polacy w Gdańsku wstępowali do nazistowskiego Arbeitsfrontu. Ponadto domagano się zatrudnienia w [[STOCZNIA KRÓLEWSKA| Stoczni Gdańskiej]] i zakładach na [[PRZERÓBKA | Przeróbce]] większej liczby przodowników i mistrzów, jak również wysunięto postulat wydawania Polakom przez urząd pośrednictwa pracy kart portowych.<br/><br/> | ||
| + | Decyzji o konsolidacji ZZP i PZP nie uznała grupa działaczy pod przewodnictwem Konrada Sojeckiego i Franciszka Olszewskiego, za co zostali obaj 8 IX 1938 wydaleni z szeregów ZZPZP. W uzasadnieniu podano, że działali na szkodę ZZPZP, świadomie utrudniali konsolidację zawodową oraz prowadzili działalność na szkodę całego społeczeństwa polskiego w Gdańsku. Podjęta przez nich próba utworzenia nowej organizacji związkowej zakończyła się niepowodzeniem. {{author: MA}} {{author: MAD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | |||
| + | |||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | „Gazeta Gdańska” nr 206 z 10-11 IX 1938, nr 20 z 24 I 1939, nr 23 z 27 I 1939. <br/> | ||
| + | Stępniak Henryk, ''Ludność polska w Wolnym Mieście Gdańsku (1920–1939)'', Gdańsk 1991. | ||
Aktualna wersja na dzień 15:14, 28 sty 2024
ZJEDNOCZENIE ZAWODOWE POLSKIE ZRZESZENIE PRACY. Powstało 25 VI 1937 w wyniku połączenia Zjednoczenia Zawodowego Polskiego i Polskiego Zrzeszenia Pracy. Było to następstwem powstania 23 V 1937 Gminy Polskiej Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku. Akt konsolidacji podpisano 15 I 1939 w Domu Polskim, 21 stycznia w sali kościoła Chrystusa Króla odbyło się pierwsze walne zgromadzenie, na którym uchwalono statut i wybrano władze, a 22 stycznia miał miejsce uroczysty zjazd delegatów. Prezesem został Antoni Lendzion, I wiceprezesem – Ignacy Kurzyński, II wiceprezesem – Augustyn Perschon, sekretarzem – Paweł Szarmach, zastępcą sekretarza – Leon Block, skarbnikiem – Teodor Maliszewski, członkami zarządu – Władysław Ciżewski, Brunon Garnetzki vel Garnecki oraz Lawalski. Do komisji rewizyjnej weszli: Rudolf Cymorek, Filip, Grot, Jakubowski, Jan Klimek, Literski, Łukowski, Aleksander Siatkowski, Szulc, Mielcarek, Narloch, Krzyżyński, Wasilke, Willam oraz Wojciech Zwarra. Jednocześnie delegaci zwrócili się z apelem do wszystkich polskich przedsiębiorstw, aby zatrudniały przede wszystkim polskich pracowników, co miało osłabiać wywieraną przez Niemców presję, aby Polacy w Gdańsku wstępowali do nazistowskiego Arbeitsfrontu. Ponadto domagano się zatrudnienia w Stoczni Gdańskiej i zakładach na Przeróbce większej liczby przodowników i mistrzów, jak również wysunięto postulat wydawania Polakom przez urząd pośrednictwa pracy kart portowych.
Decyzji o konsolidacji ZZP i PZP nie uznała grupa działaczy pod przewodnictwem Konrada Sojeckiego i Franciszka Olszewskiego, za co zostali obaj 8 IX 1938 wydaleni z szeregów ZZPZP. W uzasadnieniu podano, że działali na szkodę ZZPZP, świadomie utrudniali konsolidację zawodową oraz prowadzili działalność na szkodę całego społeczeństwa polskiego w Gdańsku. Podjęta przez nich próba utworzenia nowej organizacji związkowej zakończyła się niepowodzeniem.
Bibliografia:
„Gazeta Gdańska” nr 206 z 10-11 IX 1938, nr 20 z 24 I 1939, nr 23 z 27 I 1939.
Stępniak Henryk, Ludność polska w Wolnym Mieście Gdańsku (1920–1939), Gdańsk 1991.
