ZIELONKO ROMUALD, profesor Politechniki Gdańskiej
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę ZIELONKO ROMUALD na ZIELONKO ROMUALD, profesor Politechniki Gdańskiej) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''ROMUALD ZIELONKO''' (13 III 1935 Dołhinów, obecnie Białoruś - 17 I 2021 Gdańsk), profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), specjalista z zakresu techniki pomiarów i diagnostyki elektronicznej, elektroniki, telemetrii i telediagnostyki. Syn Bronisława i Romualdy z domu Szyszło. W 1940 wywieziony wraz z rodziną do Kazachstanu, powrócił do Polski w 1946 i osiadł w Gdańsku, od 1970 mieszkał w Sopocie. W 1953 uzyskał maturę w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Liceum Ogólnokształcącym]]. W 1959 ukończył studia na [[WYDZIAŁ ELEKTRONIKI, TELEKOMUNIKACJI I INFORMATYKI POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Wydziale Łączności PG]], magister inżynier radioelektroniki. W latach 1960–2013 pracownik PG. W 1964, w oparciu o rozprawę ''Zastosowanie tensometrii strunowej w pomiarach dynamicznych'', uzyskał doktorat na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. Od 1970 docent, od 1990 profesor PG, od 1990 profesor tytularny, od 2002 profesor zwyczajny. W latach 1974–1981 prodziekan do spraw naukowych Wydziału Elektroniki. W okresie 1971–1991 kierownik Zakładu Miernictwa Elektronicznego, 1991–2003 kierownik Katedry Miernictwa Elektronicznego, 2003–2006 kierownik Katedry Metrologii i Systemów Elektronicznych. Odbył staże w Institute of Science and Technology University of Wales, Cardiff (stypendium British Council, 1975), Technische Universität, Berlin (stypendium DAAD, 1993).<br/><br/> | '''ROMUALD ZIELONKO''' (13 III 1935 Dołhinów, obecnie Białoruś - 17 I 2021 Gdańsk), profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), specjalista z zakresu techniki pomiarów i diagnostyki elektronicznej, elektroniki, telemetrii i telediagnostyki. Syn Bronisława i Romualdy z domu Szyszło. W 1940 wywieziony wraz z rodziną do Kazachstanu, powrócił do Polski w 1946 i osiadł w Gdańsku, od 1970 mieszkał w Sopocie. W 1953 uzyskał maturę w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Liceum Ogólnokształcącym]]. W 1959 ukończył studia na [[WYDZIAŁ ELEKTRONIKI, TELEKOMUNIKACJI I INFORMATYKI POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Wydziale Łączności PG]], magister inżynier radioelektroniki. W latach 1960–2013 pracownik PG. W 1964, w oparciu o rozprawę ''Zastosowanie tensometrii strunowej w pomiarach dynamicznych'', uzyskał doktorat na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. Od 1970 docent, od 1990 profesor PG, od 1990 profesor tytularny, od 2002 profesor zwyczajny. W latach 1974–1981 prodziekan do spraw naukowych Wydziału Elektroniki. W okresie 1971–1991 kierownik Zakładu Miernictwa Elektronicznego, 1991–2003 kierownik Katedry Miernictwa Elektronicznego, 2003–2006 kierownik Katedry Metrologii i Systemów Elektronicznych. Odbył staże w Institute of Science and Technology University of Wales, Cardiff (stypendium British Council, 1975), Technische Universität, Berlin (stypendium DAAD, 1993).<br/><br/> | ||
Autor i współautor publikacji na temat elektroniki, informatyki, telemetrii i telediagnostyki, sieci neuronowych, w tym między innymi ''Metody pomiarowo-diagnostyczne analogowych układów elektronicznych'' (1988), ''Laboratorium z podstaw miernictwa'' (1998). Twórca i współtwórca 19 patentów i dziewięciu wdrożeń kilku generacji komputerowych systemów pomiarowo-diagnostycznych (między innymi sposobu i układu do pomiaru ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego u niemowląt, 1979). Redaktor naczelny „Metrology and Measurement Systems” (2001–2012). <br/><br/> | Autor i współautor publikacji na temat elektroniki, informatyki, telemetrii i telediagnostyki, sieci neuronowych, w tym między innymi ''Metody pomiarowo-diagnostyczne analogowych układów elektronicznych'' (1988), ''Laboratorium z podstaw miernictwa'' (1998). Twórca i współtwórca 19 patentów i dziewięciu wdrożeń kilku generacji komputerowych systemów pomiarowo-diagnostycznych (między innymi sposobu i układu do pomiaru ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego u niemowląt, 1979). Redaktor naczelny „Metrology and Measurement Systems” (2001–2012). <br/><br/> | ||
| − | Od 1978 | + | Od 1978 członek Komitetu Metrologii i Aparatury Naukowej Polskiej Akademii Nauk (PAN), w latach 1996–2007 jego wiceprzewodniczący. Członek organizacji naukowych, między innymi Polskiego Stowarzyszenia Pomiarów, Automatyki i Robotyki POLSPAR (1996–2005), The Institute of Electrical and Electronics Engineers Instrumentation and Measurement Society. Inicjator i przewodniczący I Kongresu Metrologii – Gdańsk 1998. <br/><br/> |
Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1980), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1990), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002), odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1983), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1994), medalem „Za Zasługi dla Politechniki Gdańskiej” (2012). W 2014 wyróżniony tytułem Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej. <br/><br/> | Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1980), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1990), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002), odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1983), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1994), medalem „Za Zasługi dla Politechniki Gdańskiej” (2012). W 2014 wyróżniony tytułem Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej. <br/><br/> | ||
Pochowany na cmentarzu komunalnym w Sopocie. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Pochowany na cmentarzu komunalnym w Sopocie. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 21:03, 20 paź 2022
ROMUALD ZIELONKO (13 III 1935 Dołhinów, obecnie Białoruś - 17 I 2021 Gdańsk), profesor Politechniki Gdańskiej (PG), specjalista z zakresu techniki pomiarów i diagnostyki elektronicznej, elektroniki, telemetrii i telediagnostyki. Syn Bronisława i Romualdy z domu Szyszło. W 1940 wywieziony wraz z rodziną do Kazachstanu, powrócił do Polski w 1946 i osiadł w Gdańsku, od 1970 mieszkał w Sopocie. W 1953 uzyskał maturę w I Liceum Ogólnokształcącym. W 1959 ukończył studia na Wydziale Łączności PG, magister inżynier radioelektroniki. W latach 1960–2013 pracownik PG. W 1964, w oparciu o rozprawę Zastosowanie tensometrii strunowej w pomiarach dynamicznych, uzyskał doktorat na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. Od 1970 docent, od 1990 profesor PG, od 1990 profesor tytularny, od 2002 profesor zwyczajny. W latach 1974–1981 prodziekan do spraw naukowych Wydziału Elektroniki. W okresie 1971–1991 kierownik Zakładu Miernictwa Elektronicznego, 1991–2003 kierownik Katedry Miernictwa Elektronicznego, 2003–2006 kierownik Katedry Metrologii i Systemów Elektronicznych. Odbył staże w Institute of Science and Technology University of Wales, Cardiff (stypendium British Council, 1975), Technische Universität, Berlin (stypendium DAAD, 1993).
Autor i współautor publikacji na temat elektroniki, informatyki, telemetrii i telediagnostyki, sieci neuronowych, w tym między innymi Metody pomiarowo-diagnostyczne analogowych układów elektronicznych (1988), Laboratorium z podstaw miernictwa (1998). Twórca i współtwórca 19 patentów i dziewięciu wdrożeń kilku generacji komputerowych systemów pomiarowo-diagnostycznych (między innymi sposobu i układu do pomiaru ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego u niemowląt, 1979). Redaktor naczelny „Metrology and Measurement Systems” (2001–2012).
Od 1978 członek Komitetu Metrologii i Aparatury Naukowej Polskiej Akademii Nauk (PAN), w latach 1996–2007 jego wiceprzewodniczący. Członek organizacji naukowych, między innymi Polskiego Stowarzyszenia Pomiarów, Automatyki i Robotyki POLSPAR (1996–2005), The Institute of Electrical and Electronics Engineers Instrumentation and Measurement Society. Inicjator i przewodniczący I Kongresu Metrologii – Gdańsk 1998.
Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1980), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1990), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002), odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1983), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1994), medalem „Za Zasługi dla Politechniki Gdańskiej” (2012). W 2014 wyróżniony tytułem Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej.
Pochowany na cmentarzu komunalnym w Sopocie.
