WOJTYCH TADEUSZ, aktor
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę WOJTYCH TADEUSZ na WOJTYCH TADEUSZ, aktor) |
|||
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Tadeusz_Wojtych.jpg |thumb| Tadeusz Wojtych, 1963]] | [[File: Tadeusz_Wojtych.jpg |thumb| Tadeusz Wojtych, 1963]] | ||
[[File: 1_Tadeusz_Wojtych.jpg |thumb| Tadeusz Wojtych, 1963]] | [[File: 1_Tadeusz_Wojtych.jpg |thumb| Tadeusz Wojtych, 1963]] | ||
| + | [[File: Lucyna_Legut.jpeg |thumb| [[LEGUT LUCYNA, aktorka, pisarka, malarka | Lucyna Legut]], [[BOGDAŃSKI ZBIGNIEW, aktor, reżyser | Zbigniew Bogdański]] i Tadeusz Wojtych (z lewej) w sztuce ''Testament psa'', Teatr Wybrzeże, 1964]] | ||
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] <br/> | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] <br/> | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''TADEUSZ WOJTYCH''' (10 VIII 1931 Lille, Francja – 9 VII 2021 Warszawa), aktor, obsadzany zazwyczaj w repertuarze komediowym. Studiował na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA| Politechnice Gdańskiej]] (budownictwo mostów). | + | '''TADEUSZ WOJTYCH''' (10 VIII 1931 Lille, Francja – 9 VII 2021 Warszawa), aktor, obsadzany zazwyczaj w repertuarze komediowym. Studiował na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA| Politechnice Gdańskiej]] (budownictwo mostów). Od 1954 dzięki [[KOBIELA BOGUMIŁ, aktor, patron gdańskiej ulicy| Bogusławowi Kobieli]] występował w [[BIM-BOM, teatr studencki| Bim-Bomie]]. Tam łączył pantomimiczne błazenady z politycznymi monologami autorstwa Sławomira Mrożka. <br/><br/> |
| − | + | W latach 1957–1963 należał do zespołu [[TEATR WYBRZEŻE| Teatru Wybrzeże]] w Gdańsku, gdzie zagrał 23 role. Zadebiutował jako Osorio w ''Zielonym gilu'' Tirsa de Moliny w reżyserii [[MILSKI STANISŁAW, aktor, reżyser| Stanisława Milskiego]] (premiera 10 I 1958). W 1960 zdał eksternistycznie egzamin aktorski. Zagrał m.in. Grabarza Drugiego i Ozryka w ''Hamlecie'' Williama Shakespeare’a w reżyserii [[WAJDA ANDRZEJ, reżyser, honorowy obywatel Gdańska| Andrzeja Wajdy]] (14 VIII 1960) oraz tytułowe role: Króla w sztuce Paula Emanuela Arène’a, Gastona Armanda de Caillaveta i Roberta de Flersa (15 VIII 1959) oraz doskonałego Błazna Filuta w ''Jonaszu i Błaźnie'' Jerzego Broszkiewicza w reżyserii [[CYBULSKI ZBIGNIEW, aktor, patron gdańskiej ulicy| Zbigniewa Cybulskiego]] i Bogusława Kobieli (7 XII 1959). Został doceniony za rolę Poety w ''Indyku'' Sławomira Mrożka w reżyserii [[BOGDAŃSKI ZBIGNIEW, aktor, reżyser | Zbigniewa Bogdańskiego]] | |
| − | W latach 1963–1975 pracował w Teatrze Polskim w Poznaniu, gdzie zagrał | + | (10 VI 1961) oraz za kilka epizodów w ''Kaukaskim kole kredowym'' Bertolta Brechta w reżyserii Kazimierza Brauna (15 II 1963). Te dwie ostatnie pozycje przyniosły mu nagrody na III i V Festiwalu Teatru Polski Północnej w Toruniu (1961 i 1963). <br/><br/> |
| + | W latach 1963–1975 pracował w Teatrze Polskim w Poznaniu, gdzie zagrał m.in. Eugeniusza w ''Tangu'' Sławomira Mrożka (11 IX 1965) i Figara w ''Weselu Figara'' Pierre’a de Beaumarchais’go w reżyserii [[OKOPIŃSKI MAREK, aktor, reżyser, dyrektor teatrów | Marka Okopińskiego]] (17 VI 1967), Artura Ui w ''Karierze Artura Ui'' Bertolta Brechta w reżyserii Jerzego Zegalskiego (23 II 1968). W latach 1975–1976 pracował w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, 1976–1977 w Teatrze Polskim we Wrocławiu, od 1977 do 1991 należał do zespołu warszawskiego Teatru Syrena. Zagrał w około 70 filmach (role epizodyczne), m.in. w ''Quo Vadis'' Jerzego Kawalerowicza (2001), ''Pianiście'' Romana Polańskiego (2002), ''Katyniu'' Andrzeja Wajdy (2007) czy serialu ''Plebania'', debiutując w ''Do widzenia, do jutra'' Janusza Morgensterna (1960). Występował w Teatrze Telewizji, m.in. jako Konkin w ''Pięknie'' Piotra Bednarskiego w reżyserii Izabeli Cywińskiej (27 X 1997) oraz jako Artur Rubinstein w jego sztuce ''Moje młode lata'' w reżyserii Andrzeja Piszczatowskiego (premiera 2 IX 2000).<br/><br/> | ||
| + | Laureat m.in. plebiscytu na najpopularniejszego aktora scen poznańskich, zorganizowanego przez redakcję "Ekspressu Poznańskiego" (1967), Odznaki Honorowej Miasta Poznania (1969), Nagrody miasta Poznania za upowszechnianie kultury (1970), Srebrnego Medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2009).<br/><br/> | ||
| + | Mąż Barbary Rosłoniec-Wojtych (ur. 1951), tancerki Teatru Wielkiego w Warszawie i pedagoga w średniej szkle baletowej. Pochowany w grobie rodzinnym żony w Warszawie, na cmentarzu Bródnowskim. {{author: HD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 21:41, 19 gru 2023
TADEUSZ WOJTYCH (10 VIII 1931 Lille, Francja – 9 VII 2021 Warszawa), aktor, obsadzany zazwyczaj w repertuarze komediowym. Studiował na Politechnice Gdańskiej (budownictwo mostów). Od 1954 dzięki Bogusławowi Kobieli występował w Bim-Bomie. Tam łączył pantomimiczne błazenady z politycznymi monologami autorstwa Sławomira Mrożka.
W latach 1957–1963 należał do zespołu Teatru Wybrzeże w Gdańsku, gdzie zagrał 23 role. Zadebiutował jako Osorio w Zielonym gilu Tirsa de Moliny w reżyserii Stanisława Milskiego (premiera 10 I 1958). W 1960 zdał eksternistycznie egzamin aktorski. Zagrał m.in. Grabarza Drugiego i Ozryka w Hamlecie Williama Shakespeare’a w reżyserii Andrzeja Wajdy (14 VIII 1960) oraz tytułowe role: Króla w sztuce Paula Emanuela Arène’a, Gastona Armanda de Caillaveta i Roberta de Flersa (15 VIII 1959) oraz doskonałego Błazna Filuta w Jonaszu i Błaźnie Jerzego Broszkiewicza w reżyserii Zbigniewa Cybulskiego i Bogusława Kobieli (7 XII 1959). Został doceniony za rolę Poety w Indyku Sławomira Mrożka w reżyserii Zbigniewa Bogdańskiego
(10 VI 1961) oraz za kilka epizodów w Kaukaskim kole kredowym Bertolta Brechta w reżyserii Kazimierza Brauna (15 II 1963). Te dwie ostatnie pozycje przyniosły mu nagrody na III i V Festiwalu Teatru Polski Północnej w Toruniu (1961 i 1963).
W latach 1963–1975 pracował w Teatrze Polskim w Poznaniu, gdzie zagrał m.in. Eugeniusza w Tangu Sławomira Mrożka (11 IX 1965) i Figara w Weselu Figara Pierre’a de Beaumarchais’go w reżyserii Marka Okopińskiego (17 VI 1967), Artura Ui w Karierze Artura Ui Bertolta Brechta w reżyserii Jerzego Zegalskiego (23 II 1968). W latach 1975–1976 pracował w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, 1976–1977 w Teatrze Polskim we Wrocławiu, od 1977 do 1991 należał do zespołu warszawskiego Teatru Syrena. Zagrał w około 70 filmach (role epizodyczne), m.in. w Quo Vadis Jerzego Kawalerowicza (2001), Pianiście Romana Polańskiego (2002), Katyniu Andrzeja Wajdy (2007) czy serialu Plebania, debiutując w Do widzenia, do jutra Janusza Morgensterna (1960). Występował w Teatrze Telewizji, m.in. jako Konkin w Pięknie Piotra Bednarskiego w reżyserii Izabeli Cywińskiej (27 X 1997) oraz jako Artur Rubinstein w jego sztuce Moje młode lata w reżyserii Andrzeja Piszczatowskiego (premiera 2 IX 2000).
Laureat m.in. plebiscytu na najpopularniejszego aktora scen poznańskich, zorganizowanego przez redakcję "Ekspressu Poznańskiego" (1967), Odznaki Honorowej Miasta Poznania (1969), Nagrody miasta Poznania za upowszechnianie kultury (1970), Srebrnego Medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2009).
Mąż Barbary Rosłoniec-Wojtych (ur. 1951), tancerki Teatru Wielkiego w Warszawie i pedagoga w średniej szkle baletowej. Pochowany w grobie rodzinnym żony w Warszawie, na cmentarzu Bródnowskim.
