WIŚNIEWSKI LUDWIK OP, dominikanin, honorowy obywatel Gdańska
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Dominikanin Ludwik Wiśniewski.JPG|thumb| Ludwik Wiśniewski OP]] | [[File:Dominikanin Ludwik Wiśniewski.JPG|thumb| Ludwik Wiśniewski OP]] | ||
[[File: Wiśniewski_Ludwik,_2019.jpg |thumb| Ludwik Wiśniewski OP, 2019]] | [[File: Wiśniewski_Ludwik,_2019.jpg |thumb| Ludwik Wiśniewski OP, 2019]] | ||
| − | '''LUDWIK WIŚNIEWSKI''' OP (ur. 25 X 1936 Skierbieszowo koło Zamościa), dominikanin, duszpasterz akademicki oraz środowisk niepodległościowych, działacz opozycji antykomunistycznej, kapelan [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarności]], [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowy obywatel miasta Gdańska]]. Ukończył Prywatne Męskie Gimnazjum i Liceum Biskupie w Lublinie. Nowicjat rozpoczął w 1952 w klasztorze oo. dominikanów w Poznaniu. 15 VI 1961 przyjął święcenia kapłańskie.<br/><br/> | + | '''LUDWIK WIŚNIEWSKI''' OP (wł. Marian Wiśniewski) (ur. 25 X 1936 Skierbieszowo koło Zamościa), dominikanin, duszpasterz akademicki oraz środowisk niepodległościowych, działacz opozycji antykomunistycznej, kapelan [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarności]], [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowy obywatel miasta Gdańska]]. W 1942 wraz z rodziną znajdował się w pierwszej grupie ludności polskiej wysiedlonej przez Niemców z Zamojszczyzny. Ukończył Prywatne Męskie Gimnazjum i Liceum Biskupie w Lublinie. Nowicjat rozpoczął w 1952 w klasztorze oo. dominikanów w Poznaniu. 15 VI 1961 przyjął święcenia kapłańskie.<br/><br/> |
W 1962 rozpoczął pracę duszpasterską w Gdańsku, przerwaną w latach 1966–1968 studiami na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Po studiach ponownie w Gdańsku jako duszpasterz akademicki przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA | kościele św. Mikołaja]], gdzie organizował spotkania z młodzieżą licealną. Na początku lat 70. XX wieku na jego zajęcia uczęszczali – wówczas uczniowie szkół średnich – późniejsi założyciele [[RUCH MŁODEJ POLSKI | Ruchu Młodej Polski]] i członkowie Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO): [[HALL ALEKSANDER JAN, polityk, minister | Aleksander Hall]], [[RYBICKI ARKADIUSZ, działacz opozycji demokratycznej, polityk | Arkadiusz Rybicki]], [[GRZELAK GRZEGORZ, działacz opozycji demokratycznej, wicemarszałek województwa pomorskiego | Grzegorz Grzelak]], [[GRZYWACZEWSKI MACIEJ, działacz opozycji demokratycznej | Maciej Grzywaczewski]], [[TERLECKI MARIAN, reżyser, producent filmowy | Marian Terlecki]], współpracownicy Komitetu Samoobrony Społecznej KOR: [[PAWLAK ANTONI, poeta, publicysta | Antoni Pawlak]], Wojciech Samoliński. Organizował wykłady otwarte Tadeusza Mazowieckiego, Józefy Hennelowej, Bohdana Cywińskiego, Andrzeja Wielowieyskiego, ojca Jacka Salija, cykliczne spotkania z wykładowcami Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, m.in. Albertem Krąpcem, siostrą Zofią Zdybicką, Stanisławem Kamińskim, Antonim Stępniem. W ramach duszpasterstwa odbywały się spektakle [[TEATR PRZY STOLIKU | Teatru przy Stoliku]].<br/><br/> | W 1962 rozpoczął pracę duszpasterską w Gdańsku, przerwaną w latach 1966–1968 studiami na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Po studiach ponownie w Gdańsku jako duszpasterz akademicki przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA | kościele św. Mikołaja]], gdzie organizował spotkania z młodzieżą licealną. Na początku lat 70. XX wieku na jego zajęcia uczęszczali – wówczas uczniowie szkół średnich – późniejsi założyciele [[RUCH MŁODEJ POLSKI | Ruchu Młodej Polski]] i członkowie Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO): [[HALL ALEKSANDER JAN, polityk, minister | Aleksander Hall]], [[RYBICKI ARKADIUSZ, działacz opozycji demokratycznej, polityk | Arkadiusz Rybicki]], [[GRZELAK GRZEGORZ, działacz opozycji demokratycznej, wicemarszałek województwa pomorskiego | Grzegorz Grzelak]], [[GRZYWACZEWSKI MACIEJ, działacz opozycji demokratycznej | Maciej Grzywaczewski]], [[TERLECKI MARIAN, reżyser, producent filmowy | Marian Terlecki]], współpracownicy Komitetu Samoobrony Społecznej KOR: [[PAWLAK ANTONI, poeta, publicysta | Antoni Pawlak]], Wojciech Samoliński. Organizował wykłady otwarte Tadeusza Mazowieckiego, Józefy Hennelowej, Bohdana Cywińskiego, Andrzeja Wielowieyskiego, ojca Jacka Salija, cykliczne spotkania z wykładowcami Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, m.in. Albertem Krąpcem, siostrą Zofią Zdybicką, Stanisławem Kamińskim, Antonim Stępniem. W ramach duszpasterstwa odbywały się spektakle [[TEATR PRZY STOLIKU | Teatru przy Stoliku]].<br/><br/> | ||
W kwietniu 1972, w związku z zatrzymaniem czterech członków duszpasterstwa rozklejających nielegalne ulotki, był przesłuchiwany przez Służbę Bezpieczeństwa, a plebania kościoła św. Mikołaja została zrewidowana. We wrześniu 1972 przeniesiony do Lublina, gdzie przejął obowiązki duszpasterza akademickiego. Wśród jego podopiecznych był między innymi [[BORUSEWICZ BOGDAN, polityk, honorowy obywatel Gdańska | Bogdan Borusewicz]]. W 1976 sygnatariusz listu otwartego do I sekretarza Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Edwarda Gierka, dotyczącego dyskryminacji ludzi wierzących, nierównych relacji państwo–Kościół, w 1976 współtwórca akcji pomocowej dla rodzin robotników represjonowanych w Radomiu. W lutym 1977 wymieniony wśród 60 polskich opozycjonistów w dokumencie „Rozpoznanie antysocjalistycznych wrogich i negatywnych sił w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej” przygotowanym przez wschodnioniemiecką Służbę Bezpieczeństwa (Stasi).<br/><br/> | W kwietniu 1972, w związku z zatrzymaniem czterech członków duszpasterstwa rozklejających nielegalne ulotki, był przesłuchiwany przez Służbę Bezpieczeństwa, a plebania kościoła św. Mikołaja została zrewidowana. We wrześniu 1972 przeniesiony do Lublina, gdzie przejął obowiązki duszpasterza akademickiego. Wśród jego podopiecznych był między innymi [[BORUSEWICZ BOGDAN, polityk, honorowy obywatel Gdańska | Bogdan Borusewicz]]. W 1976 sygnatariusz listu otwartego do I sekretarza Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Edwarda Gierka, dotyczącego dyskryminacji ludzi wierzących, nierównych relacji państwo–Kościół, w 1976 współtwórca akcji pomocowej dla rodzin robotników represjonowanych w Radomiu. W lutym 1977 wymieniony wśród 60 polskich opozycjonistów w dokumencie „Rozpoznanie antysocjalistycznych wrogich i negatywnych sił w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej” przygotowanym przez wschodnioniemiecką Służbę Bezpieczeństwa (Stasi).<br/><br/> | ||
| − | Od 1977 autor tekstów w niezależnym piśmie „Spotkania”, wydawanym przez osoby związane z duszpasterstwem, w 1977 współzałożyciel ROPCiO, 1981–1988 duszpasterz akademicki we Wrocławiu, 1988–1990 pracował w Krakowie, 1990–1996 w parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Sankt Petersburgu, gdzie odbudował katolicką wspólnotę wokół odzyskanego kościoła przy Newskim Prospekcie.<br/><br/> | + | Od 1977 autor tekstów w niezależnym piśmie „Spotkania”, wydawanym przez osoby związane z duszpasterstwem, w 1977 współzałożyciel ROPCiO, 1981–1988 duszpasterz akademicki we Wrocławiu, w latach 1985–1988 organizował Tygodnie Społeczne, 8 VII 1986 razem z Andrzejem Falkiewiczem, Romualdem Siepsiakiem, Marianem Suskim i Tomaszem Wójcikiem zainicjował publiczne działania w obronie skazanego Władysława Frasyniuka. W latach 1988–1990 pracował w Krakowie, 1990–1996 w parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Sankt Petersburgu, gdzie odbudował katolicką wspólnotę wokół odzyskanego kościoła przy Newskim Prospekcie.<br/><br/> |
| − | Po 1996 mieszkaniec Ustronia Śląskiego, Małego Cichego koło Zakopanego, Szczecina, ponownie Lublina. W 2002 jeden z pomysłodawców salonu politycznego w Gdańsku, skupiającego byłych wychowanków, obecnie funkcjonującego jako Salon Młodopolski im. Arama Rybickiego. Od | + | Po 1996 mieszkaniec Ustronia Śląskiego, Małego Cichego koło Zakopanego, Szczecina, ponownie Lublina. W 2002 jeden z pomysłodawców salonu politycznego w Gdańsku, skupiającego byłych wychowanków, obecnie funkcjonującego jako Salon Młodopolski im. Arama Rybickiego. Od 2005 w Lublinie, kapelan Europejskiego Domu Spotkań Fundacja Nowy Staw, współzałożyciel Akademii „Złota 9”, miejsca spotkań młodzieży z wybitnymi postaciami kultury, nauki i polityki. W 2010 autor listu do nuncjusza apostolskiego w Polsce Celestino Migliore, zawierającego krytykę kondycji struktur Kościoła katolickiego w Polsce oraz propozycje ich naprawy.<br/><br/> |
| + | Odznaczony Krzyżem Komandorskim (2006) i Krzyżem Wielkim (2015) Orderu Odrodzenia Polski, [[MEDAL ŚWIĘTEGO WOJCIECHA | Medalem św. Wojciecha]] (1998), Medalem św. Jerzego „Tygodnika Powszechnego” (2011). Laureat nagrody warszawskiego Klub Inteligencji Katolickiej „Pontifici” (2015), Perły Honorowej Polskiej Gospodarki (w kategorii krzewienie polskich tradycji i wartości patriotycznych) czasopisma „Polish Market” (2015), Nagrody im. ks. Józefa Tischnera (2019), Nagrody Orła Jana Karskiego (2020). 26 V 2011 otrzymał honorowe obywatelstwo miasta Gdańska, od 2015 honorowy obywatel Wrocławia, od 2020 Lublina. {{author: JH}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 09:31, 14 gru 2023
LUDWIK WIŚNIEWSKI OP (wł. Marian Wiśniewski) (ur. 25 X 1936 Skierbieszowo koło Zamościa), dominikanin, duszpasterz akademicki oraz środowisk niepodległościowych, działacz opozycji antykomunistycznej, kapelan Solidarności, honorowy obywatel miasta Gdańska. W 1942 wraz z rodziną znajdował się w pierwszej grupie ludności polskiej wysiedlonej przez Niemców z Zamojszczyzny. Ukończył Prywatne Męskie Gimnazjum i Liceum Biskupie w Lublinie. Nowicjat rozpoczął w 1952 w klasztorze oo. dominikanów w Poznaniu. 15 VI 1961 przyjął święcenia kapłańskie.
W 1962 rozpoczął pracę duszpasterską w Gdańsku, przerwaną w latach 1966–1968 studiami na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Po studiach ponownie w Gdańsku jako duszpasterz akademicki przy kościele św. Mikołaja, gdzie organizował spotkania z młodzieżą licealną. Na początku lat 70. XX wieku na jego zajęcia uczęszczali – wówczas uczniowie szkół średnich – późniejsi założyciele Ruchu Młodej Polski i członkowie Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO): Aleksander Hall, Arkadiusz Rybicki, Grzegorz Grzelak, Maciej Grzywaczewski, Marian Terlecki, współpracownicy Komitetu Samoobrony Społecznej KOR: Antoni Pawlak, Wojciech Samoliński. Organizował wykłady otwarte Tadeusza Mazowieckiego, Józefy Hennelowej, Bohdana Cywińskiego, Andrzeja Wielowieyskiego, ojca Jacka Salija, cykliczne spotkania z wykładowcami Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, m.in. Albertem Krąpcem, siostrą Zofią Zdybicką, Stanisławem Kamińskim, Antonim Stępniem. W ramach duszpasterstwa odbywały się spektakle Teatru przy Stoliku.
W kwietniu 1972, w związku z zatrzymaniem czterech członków duszpasterstwa rozklejających nielegalne ulotki, był przesłuchiwany przez Służbę Bezpieczeństwa, a plebania kościoła św. Mikołaja została zrewidowana. We wrześniu 1972 przeniesiony do Lublina, gdzie przejął obowiązki duszpasterza akademickiego. Wśród jego podopiecznych był między innymi Bogdan Borusewicz. W 1976 sygnatariusz listu otwartego do I sekretarza Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Edwarda Gierka, dotyczącego dyskryminacji ludzi wierzących, nierównych relacji państwo–Kościół, w 1976 współtwórca akcji pomocowej dla rodzin robotników represjonowanych w Radomiu. W lutym 1977 wymieniony wśród 60 polskich opozycjonistów w dokumencie „Rozpoznanie antysocjalistycznych wrogich i negatywnych sił w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej” przygotowanym przez wschodnioniemiecką Służbę Bezpieczeństwa (Stasi).
Od 1977 autor tekstów w niezależnym piśmie „Spotkania”, wydawanym przez osoby związane z duszpasterstwem, w 1977 współzałożyciel ROPCiO, 1981–1988 duszpasterz akademicki we Wrocławiu, w latach 1985–1988 organizował Tygodnie Społeczne, 8 VII 1986 razem z Andrzejem Falkiewiczem, Romualdem Siepsiakiem, Marianem Suskim i Tomaszem Wójcikiem zainicjował publiczne działania w obronie skazanego Władysława Frasyniuka. W latach 1988–1990 pracował w Krakowie, 1990–1996 w parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Sankt Petersburgu, gdzie odbudował katolicką wspólnotę wokół odzyskanego kościoła przy Newskim Prospekcie.
Po 1996 mieszkaniec Ustronia Śląskiego, Małego Cichego koło Zakopanego, Szczecina, ponownie Lublina. W 2002 jeden z pomysłodawców salonu politycznego w Gdańsku, skupiającego byłych wychowanków, obecnie funkcjonującego jako Salon Młodopolski im. Arama Rybickiego. Od 2005 w Lublinie, kapelan Europejskiego Domu Spotkań Fundacja Nowy Staw, współzałożyciel Akademii „Złota 9”, miejsca spotkań młodzieży z wybitnymi postaciami kultury, nauki i polityki. W 2010 autor listu do nuncjusza apostolskiego w Polsce Celestino Migliore, zawierającego krytykę kondycji struktur Kościoła katolickiego w Polsce oraz propozycje ich naprawy.
Odznaczony Krzyżem Komandorskim (2006) i Krzyżem Wielkim (2015) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem św. Wojciecha (1998), Medalem św. Jerzego „Tygodnika Powszechnego” (2011). Laureat nagrody warszawskiego Klub Inteligencji Katolickiej „Pontifici” (2015), Perły Honorowej Polskiej Gospodarki (w kategorii krzewienie polskich tradycji i wartości patriotycznych) czasopisma „Polish Market” (2015), Nagrody im. ks. Józefa Tischnera (2019), Nagrody Orła Jana Karskiego (2020). 26 V 2011 otrzymał honorowe obywatelstwo miasta Gdańska, od 2015 honorowy obywatel Wrocławia, od 2020 Lublina.
