WANFRIED OTTO FRIEDRICH ADOLF, przedsiębiorca, radny
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''OTTO FRIEDRICH ADOLF WANFRIED''' (9 IV 1846 Królewiec – 28 X 1910 Sopot), przedsiębiorca, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]] w latach 1891–1904. Pracował w gdańskim handlu, był oficerem w czasie wojny Prus z Francją (1870–1871), od roku 1872 członek loży Einigkeit ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]).<br/><br/> | '''OTTO FRIEDRICH ADOLF WANFRIED''' (9 IV 1846 Królewiec – 28 X 1910 Sopot), przedsiębiorca, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]] w latach 1891–1904. Pracował w gdańskim handlu, był oficerem w czasie wojny Prus z Francją (1870–1871), od roku 1872 członek loży Einigkeit ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]).<br/><br/> | ||
Od 1874 właściciel sklepu spożywczego przy Hundegasse 61 (ul. Ogarna), następnie zajął się hurtowym handlem cukrem. W październiku 1890 roku zakupił dawną wytwórnię spirytusu przy Kiebitzgasse (ul. Jaglana) na [[SPICHLERZE | Spichlerzach]] i przebudował ją na rafinerię cukru trzcinowego (Westpreußische Zuckerraffinerie Otto Wanfried, [[PRZEDSIĘBIORSTWA I ZAKŁADY PRZEMYSŁOWE | przedsiębiorstwa i zakłady przemysłowe]]), która funkcjonowała od kwietnia 1892 roku; w 1895 zatrudniała 122 pracowników i przerabiała rocznie 25 700 ton surowca na 12 800 ton produktu finalnego.<br/><br/> | Od 1874 właściciel sklepu spożywczego przy Hundegasse 61 (ul. Ogarna), następnie zajął się hurtowym handlem cukrem. W październiku 1890 roku zakupił dawną wytwórnię spirytusu przy Kiebitzgasse (ul. Jaglana) na [[SPICHLERZE | Spichlerzach]] i przebudował ją na rafinerię cukru trzcinowego (Westpreußische Zuckerraffinerie Otto Wanfried, [[PRZEDSIĘBIORSTWA I ZAKŁADY PRZEMYSŁOWE | przedsiębiorstwa i zakłady przemysłowe]]), która funkcjonowała od kwietnia 1892 roku; w 1895 zatrudniała 122 pracowników i przerabiała rocznie 25 700 ton surowca na 12 800 ton produktu finalnego.<br/><br/> | ||
| − | Mieszkał we własnej willi w Sopocie. Miał synów: Wilhelma Friedricha Ericha (22 III 1876 Gdańsk – 7 V 1932 Sopot), Gustava Adolfa (11 III 1879 Gdańsk – 27 V 1931 Wrzeszcz) | + | Mieszkał we własnej willi w Sopocie. Miał synów: Wilhelma Friedricha Ericha (22 III 1876 Gdańsk – 7 V 1932 Sopot), Gustava Adolfa (11 III 1879 Gdańsk – 27 V 1931 Wrzeszcz) i Herberta Ottona (1885 – 25 III 1918), który zginął na froncie w czasie I wojny światowej.<br/><br/> |
| + | Firmę po jego śmierci do 1929 roku prowadzili wdowa Margaretha Wanfried (1855–1942) i syn Gustav Adolf. 17 VI 1916 spłonął na Spichlerzach należący do firmy magazyn ze 100 tonami reglamentowanego wówczas cukru. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 14:50, 7 kwi 2021
OTTO FRIEDRICH ADOLF WANFRIED (9 IV 1846 Królewiec – 28 X 1910 Sopot), przedsiębiorca, radny Gdańska w latach 1891–1904. Pracował w gdańskim handlu, był oficerem w czasie wojny Prus z Francją (1870–1871), od roku 1872 członek loży Einigkeit ( wolnomularstwo).
Od 1874 właściciel sklepu spożywczego przy Hundegasse 61 (ul. Ogarna), następnie zajął się hurtowym handlem cukrem. W październiku 1890 roku zakupił dawną wytwórnię spirytusu przy Kiebitzgasse (ul. Jaglana) na Spichlerzach i przebudował ją na rafinerię cukru trzcinowego (Westpreußische Zuckerraffinerie Otto Wanfried, przedsiębiorstwa i zakłady przemysłowe), która funkcjonowała od kwietnia 1892 roku; w 1895 zatrudniała 122 pracowników i przerabiała rocznie 25 700 ton surowca na 12 800 ton produktu finalnego.
Mieszkał we własnej willi w Sopocie. Miał synów: Wilhelma Friedricha Ericha (22 III 1876 Gdańsk – 7 V 1932 Sopot), Gustava Adolfa (11 III 1879 Gdańsk – 27 V 1931 Wrzeszcz) i Herberta Ottona (1885 – 25 III 1918), który zginął na froncie w czasie I wojny światowej.
Firmę po jego śmierci do 1929 roku prowadzili wdowa Margaretha Wanfried (1855–1942) i syn Gustav Adolf. 17 VI 1916 spłonął na Spichlerzach należący do firmy magazyn ze 100 tonami reglamentowanego wówczas cukru.
