SONNENBURG HENRYK, dziennikarz
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''HENRYK SONNENBURG''' (7 IV 1896 Łódź – 1 XI 1968 Warszawa), dziennikarz. Ukończył Instytut Ekonomiczny w Charkowie. W 1920 | + | '''HENRYK SONNENBURG''' (7 IV 1896 Łódź – 1 XI 1968 Warszawa), dziennikarz. Ukończył Instytut Ekonomiczny w Charkowie. W 1920 osiadł w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]] (WMG), gdzie wspólnie z F. Orzechowskim zorganizował oddział Polskiej Agencji Telegraficznej, w latach 1932–1939 kierownik oddziału, 1923–1925 równocześnie redaktor niemieckiego wydania [[GAZETA GDAŃSKA (I) | „Gazety Gdańskiej”]] („Deutsche Morgenausgabe der Gazeta Gdańska”) i [[BALTISCHE PRESSE | „Baltische Presse”]]. Działacz i członek polskich organizacji w II WMG, w tym Syndykatu Dziennikarzy Polskich, któremu w okresie 1937–1939 prezesował. W informacjach z II WMG alarmował polską i europejską opinię publiczną o naruszaniu interesów polskich oraz o szykanowaniu Polaków przez nazistów. Pierwszy obywatel polski, który otrzymał honorową odznakę [[ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Związku Polaków Gminy Polskiej w Gdańsku]].<br/><br/> |
| + | W końcu sierpnia 1939 wyjechał do Warszawy, poszukiwany przez gestapo ukrywał się pod przybranym nazwiskiem. Pracował jako korektor w Wytwórni Papierów Wartościowych, działał w tajnych organizacjach. Do Gdańska powrócił z pierwszą grupą operacyjną w kwietniu 1945, zorganizował oddział Polskiej Agencji „Polpress”, która wydawała codzienny „Biuletyn Informacyjny”. Od sierpnia 1946 do grudnia 1950 kierownik Oddziału Morskiego Polskiej Agencji Prasowej w Sopocie i Gdańsku, w 1951 kierował referatem prasowym Zarządu Portu Gdańsk-Gdynia, 1952–1957 redaktor tygodnika „Ster”, następnie „Rybaka Morskiego”, 1957–1959 redaktor techniczny w Wydawnictwie Morskim. Od 1959 na rencie.<br/><br/> | ||
| + | W 1972 w Wydawnictwie Morskim ukazała się wydana pośmiertnie, a opracowana wcześniej wspólnie z przedwojennym gdańskim księgarzem, Alojzym Pilarczykiem (1900–1974), ''Z Gdańskich tradycji rewolucyjnych 1918–1921'', dająca opis wydarzeń, których był naocznym świadkiem. <br/><br/> | ||
| + | Odznaczony Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1966), odznakami [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] i [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]], „Tysiąclecia Państwa Polskiego”, złotą odznaką „Zasłużony Pracownik Morza” (1960), złotą odznaką „Zasłużony Działacz Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich”. Po wojnie członek władz Oddziału Morskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Pochowany w Alei Zasłużonych na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: JRD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 12:19, 2 mar 2022
HENRYK SONNENBURG (7 IV 1896 Łódź – 1 XI 1968 Warszawa), dziennikarz. Ukończył Instytut Ekonomiczny w Charkowie. W 1920 osiadł w II Wolnym Mieście Gdańsku (WMG), gdzie wspólnie z F. Orzechowskim zorganizował oddział Polskiej Agencji Telegraficznej, w latach 1932–1939 kierownik oddziału, 1923–1925 równocześnie redaktor niemieckiego wydania „Gazety Gdańskiej” („Deutsche Morgenausgabe der Gazeta Gdańska”) i „Baltische Presse”. Działacz i członek polskich organizacji w II WMG, w tym Syndykatu Dziennikarzy Polskich, któremu w okresie 1937–1939 prezesował. W informacjach z II WMG alarmował polską i europejską opinię publiczną o naruszaniu interesów polskich oraz o szykanowaniu Polaków przez nazistów. Pierwszy obywatel polski, który otrzymał honorową odznakę Związku Polaków Gminy Polskiej w Gdańsku.
W końcu sierpnia 1939 wyjechał do Warszawy, poszukiwany przez gestapo ukrywał się pod przybranym nazwiskiem. Pracował jako korektor w Wytwórni Papierów Wartościowych, działał w tajnych organizacjach. Do Gdańska powrócił z pierwszą grupą operacyjną w kwietniu 1945, zorganizował oddział Polskiej Agencji „Polpress”, która wydawała codzienny „Biuletyn Informacyjny”. Od sierpnia 1946 do grudnia 1950 kierownik Oddziału Morskiego Polskiej Agencji Prasowej w Sopocie i Gdańsku, w 1951 kierował referatem prasowym Zarządu Portu Gdańsk-Gdynia, 1952–1957 redaktor tygodnika „Ster”, następnie „Rybaka Morskiego”, 1957–1959 redaktor techniczny w Wydawnictwie Morskim. Od 1959 na rencie.
W 1972 w Wydawnictwie Morskim ukazała się wydana pośmiertnie, a opracowana wcześniej wspólnie z przedwojennym gdańskim księgarzem, Alojzym Pilarczykiem (1900–1974), Z Gdańskich tradycji rewolucyjnych 1918–1921, dająca opis wydarzeń, których był naocznym świadkiem.
Odznaczony Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1966), odznakami „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” i „Za Zasługi dla Gdańska”, „Tysiąclecia Państwa Polskiego”, złotą odznaką „Zasłużony Pracownik Morza” (1960), złotą odznaką „Zasłużony Działacz Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich”. Po wojnie członek władz Oddziału Morskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Srebrzysko.
