RYBICKI SŁAWOMIR PIOTR, działacz opozycji demokratycznej, polityk
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Slawomir_Rybicki.jpg|thumb|Sławomir Rybicki]] | [[File:Slawomir_Rybicki.jpg|thumb|Sławomir Rybicki]] | ||
| − | '''SŁAWOMIR PIOTR RYBICKI''' (ur. 23 VI 1960 Gdańsk), prawnik, polityk. Brat [[RYBICKI ARKADIUSZ | Arkadiusza Rybickiego]], [[RYBICKA-GRZYWACZEWSKA BOŻENA | Bożeny Rybickiej-Grzywaczewskiej]] i [[RYBICKI MIROSŁAW BOGDAN | Mirosława Rybickiego]]. W 1986 | + | '''SŁAWOMIR PIOTR RYBICKI''' (ur. 23 VI 1960 Gdańsk), prawnik, polityk. Brat [[RYBICKI ARKADIUSZ, działacz opozycji demokratycznej, polityk | Arkadiusza Rybickiego]], [[RYBICKA-GRZYWACZEWSKA BOŻENA, działaczka opozycji demokratycznej | Bożeny Rybickiej-Grzywaczewskiej]] i [[RYBICKI MIROSŁAW BOGDAN, działacz opozycji demokratycznej | Mirosława Rybickiego]]. W 1986 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]].<br/><br/> |
| − | W latach 1978–1987 członek [[RUCH MŁODEJ POLSKI | Ruchu Młodej Polski]]. W 1978 | + | W latach 1978–1987 członek [[RUCH MŁODEJ POLSKI | Ruchu Młodej Polski]]. W 1978 aresztowany za rozklejanie ulotek antykomunistycznych, uczestnik strajku w [[SIERPIEŃ 1980 | sierpniu 1980]] w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]], organizator pierwszej drukarni na jej terenie (drukowano w niej między innymi [[POSTULATY SOLIDARNOŚCI | 21 postulatów]] Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego). Od 1980 w [[SOLIDARNOŚĆ | NSZZ „Solidarność”]], od września do wprowadzenia [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] (13 XII 1981) kancelista i sekretarz [[WAŁĘSA LECH, prezydent Polski | Lecha Wałęsy]].<br/><br/> |
| − | W stanie wojennym pracował w [[SPÓŁDZIELNIA PRACY USŁUG WYSOKOŚCIOWYCH „ŚWIETLIK” | Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych „Świetlik”]]. Był pierwszym, który w 1983 powiadomił Lecha Wałęsę o przyznaniu mu Nagrody Nobla. W okresie 1987–1989 prezes zarządu Corina, 1989–1990 wiceprezes zarządu Agencji Filmowej Profilm. W 1990–1996 dyrektor gabinetu wojewody gdańskiego [[PŁAŻYŃSKI MACIEJ | Macieja Płażyńskiego]], 1996–1997 dyrektor biura prezydenta Lecha Wałęsy, 1997–2001 dyrektor generalny gabinetu marszałka Sejmu RP III kadencji, Macieja Płażyńskiego.<br/><br/> | + | W stanie wojennym pracował w [[SPÓŁDZIELNIA PRACY USŁUG WYSOKOŚCIOWYCH „ŚWIETLIK” | Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych „Świetlik”]]. Był pierwszym, który w 1983 powiadomił Lecha Wałęsę o przyznaniu mu Nagrody Nobla. W okresie 1987–1989 prezes zarządu Corina, 1989–1990 wiceprezes zarządu Agencji Filmowej Profilm. W 1990–1996 dyrektor gabinetu wojewody gdańskiego [[PŁAŻYŃSKI MACIEJ, polityk | Macieja Płażyńskiego]], 1996–1997 dyrektor biura prezydenta Lecha Wałęsy, 1997–2001 dyrektor generalny gabinetu marszałka Sejmu RP III kadencji, Macieja Płażyńskiego.<br/><br/> |
| − | W latach 1998–2001 należał do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego, od | + | W latach 1998–2001 należał do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego, od 2001 członek Platformy Obywatelskiej (PO). Z ramienia PO poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej (RP) IV kadencji w 2001–2005 (z okręgu toruńskiego), na Sejm RP V kadencji w 2005–2007 (z okręgu olsztyńskiego, gdzie w 2005–2006 był komisarzem miejskich struktur PO; przewodniczący Komisji Etyki Poselskiej, zastępca przewodniczącego Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia przedstawionych przez Prezydenta RP projektów ustaw o zmianie Konstytucji RP i zmian w Kodeksie postępowania karnego), na Sejm RP VI kadencji w 2007–2011 (z okręgu olsztyńskiego; uzyskał 30 218 głosów, pełnił funkcję pierwszego wiceprzewodniczącego Klubu Parlamentarnego PO i rotacyjnie przewodniczył Komisji Etyki Poselskiej, wiceprzewodniczący Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia poselskich projektów zmian Konstytucji RP), na Sejm RP VII kadencji od 2011 (z okręgu elbląskiego; uzyskał 13 644 głosów, pierwszy wiceprzewodniczący Klubu Parlamentarnego PO, przewodniczący Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych).<br/><br/> |
| − | 17 I 2012 powołany przez prezydenta RP Bronisława Komorowskiego na stanowisko sekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta do spraw kontaktów z rządem, parlamentem i partiami politycznymi, złożył mandat poselski. Od 2 września 2013 do 5 sierpnia 2015 zastępca szefa Kancelarii Prezydenta RP. W 2015 wybrany senatorem RP IX kadencji Senatu RP z okręgu powiat pucki/miasto Gdynia (uzyskał 78 | + | 17 I 2012 powołany przez prezydenta RP Bronisława Komorowskiego na stanowisko sekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta do spraw kontaktów z rządem, parlamentem i partiami politycznymi, złożył mandat poselski. Od 2 września 2013 do 5 sierpnia 2015 zastępca szefa Kancelarii Prezydenta RP. W 2015 wybrany senatorem RP IX kadencji Senatu RP z okręgu powiat pucki/miasto Gdynia (uzyskał 78 421 głosów). W 2019 z tego samego okręgu wybrany senatorem RP X kadencji (z lity Koalicji Obywatelskiej). W 2023 ponownie (z tego samego okregu) wybrany do Senatu RP z ramienia Komitetu Wyborczego Koalicja Obywatelska (Platforma Obywatelska, Nowoczesna, Inicjatywa Polska, Zieloni) (uzyskał 142 131 głosów).<br/><br/> |
| − | Odznaczony | + | Od 14 VIII 2015 do 18 X 2018 był prezesem "Fundacji Bronisława Komorowskiego". Odznaczony m.in. Krzyżem Wolności i Solidarności (2012), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2015), odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”. Żonaty z Małgorzatą, ojczym Maji (ur. 1985). {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 21:22, 17 paź 2023
SŁAWOMIR PIOTR RYBICKI (ur. 23 VI 1960 Gdańsk), prawnik, polityk. Brat Arkadiusza Rybickiego, Bożeny Rybickiej-Grzywaczewskiej i Mirosława Rybickiego. W 1986 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego.
W latach 1978–1987 członek Ruchu Młodej Polski. W 1978 aresztowany za rozklejanie ulotek antykomunistycznych, uczestnik strajku w sierpniu 1980 w Stoczni Gdańskiej, organizator pierwszej drukarni na jej terenie (drukowano w niej między innymi 21 postulatów Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego). Od 1980 w NSZZ „Solidarność”, od września do wprowadzenia stanu wojennego (13 XII 1981) kancelista i sekretarz Lecha Wałęsy.
W stanie wojennym pracował w Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych „Świetlik”. Był pierwszym, który w 1983 powiadomił Lecha Wałęsę o przyznaniu mu Nagrody Nobla. W okresie 1987–1989 prezes zarządu Corina, 1989–1990 wiceprezes zarządu Agencji Filmowej Profilm. W 1990–1996 dyrektor gabinetu wojewody gdańskiego Macieja Płażyńskiego, 1996–1997 dyrektor biura prezydenta Lecha Wałęsy, 1997–2001 dyrektor generalny gabinetu marszałka Sejmu RP III kadencji, Macieja Płażyńskiego.
W latach 1998–2001 należał do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego, od 2001 członek Platformy Obywatelskiej (PO). Z ramienia PO poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej (RP) IV kadencji w 2001–2005 (z okręgu toruńskiego), na Sejm RP V kadencji w 2005–2007 (z okręgu olsztyńskiego, gdzie w 2005–2006 był komisarzem miejskich struktur PO; przewodniczący Komisji Etyki Poselskiej, zastępca przewodniczącego Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia przedstawionych przez Prezydenta RP projektów ustaw o zmianie Konstytucji RP i zmian w Kodeksie postępowania karnego), na Sejm RP VI kadencji w 2007–2011 (z okręgu olsztyńskiego; uzyskał 30 218 głosów, pełnił funkcję pierwszego wiceprzewodniczącego Klubu Parlamentarnego PO i rotacyjnie przewodniczył Komisji Etyki Poselskiej, wiceprzewodniczący Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia poselskich projektów zmian Konstytucji RP), na Sejm RP VII kadencji od 2011 (z okręgu elbląskiego; uzyskał 13 644 głosów, pierwszy wiceprzewodniczący Klubu Parlamentarnego PO, przewodniczący Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych).
17 I 2012 powołany przez prezydenta RP Bronisława Komorowskiego na stanowisko sekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta do spraw kontaktów z rządem, parlamentem i partiami politycznymi, złożył mandat poselski. Od 2 września 2013 do 5 sierpnia 2015 zastępca szefa Kancelarii Prezydenta RP. W 2015 wybrany senatorem RP IX kadencji Senatu RP z okręgu powiat pucki/miasto Gdynia (uzyskał 78 421 głosów). W 2019 z tego samego okręgu wybrany senatorem RP X kadencji (z lity Koalicji Obywatelskiej). W 2023 ponownie (z tego samego okregu) wybrany do Senatu RP z ramienia Komitetu Wyborczego Koalicja Obywatelska (Platforma Obywatelska, Nowoczesna, Inicjatywa Polska, Zieloni) (uzyskał 142 131 głosów).
Od 14 VIII 2015 do 18 X 2018 był prezesem "Fundacji Bronisława Komorowskiego". Odznaczony m.in. Krzyżem Wolności i Solidarności (2012), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2015), odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”. Żonaty z Małgorzatą, ojczym Maji (ur. 1985).
