ROSOŁKIEWICZ STANISŁAW KOSTKA, ksiądz, honorowy obywatel Gdańska
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Stanislaw.jpg|thumb|Stanisław Kostka Rosołkiewicz]] | [[File:Stanislaw.jpg|thumb|Stanisław Kostka Rosołkiewicz]] | ||
| − | '''STANISŁAW KOSTKA ROSOŁKIEWICZ''' (13 XI 1775 [[STARE SZKOTY | Stare Szkoty]] koło Gdańska – 16 VI 1855 Gdańsk), ksiądz katolicki, [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowy obywatel Gdańska]]. Syn kuśnierza. Początkowo uczył się w szkole jezuickiej na Starych Szkotach, następnie odbył studia filozoficzno-teologiczne w seminarium duchownym we Włocławku. W latach 1797–1799, ze względu na młody wiek, był nauczycielem w Bydgoszczy.<br/><br/> | + | '''STANISŁAW KOSTKA ROSOŁKIEWICZ''' (Rossolkiewicz) (13 XI 1775 [[STARE SZKOTY | Stare Szkoty]] koło Gdańska – 16 VI 1855 Gdańsk), ksiądz katolicki, [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowy obywatel Gdańska]]. Syn kuśnierza i kościelnego w [[KOŚCIÓŁ ŚW. IGNACEGO | kościele św. Ignacego]]. Początkowo uczył się w szkole jezuickiej na Starych Szkotach, następnie odbył studia filozoficzno-teologiczne w seminarium duchownym we Włocławku. W latach 1797–1799, ze względu na młody wiek, był nauczycielem w Bydgoszczy.<br/><br/> |
Święcenia uzyskał 1 IX 1799 we Włocławku. Skierowany do Gdańska, został wikarym w [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]], od 4 V 1818 proboszczem. W 1810 otrzymał godność tytularnego kanonika lwowskiego. Od 1816 dziekan gdański i szambelan papieski, od 1817 oficjał pomorski i gdański, w okresie 1819–1824 wikariusz apostolski dla północnego Pomorza, od 1824 kanonik diecezji chełmińskiej. Od 1836 katecheta w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]].<br/><br/> | Święcenia uzyskał 1 IX 1799 we Włocławku. Skierowany do Gdańska, został wikarym w [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]], od 4 V 1818 proboszczem. W 1810 otrzymał godność tytularnego kanonika lwowskiego. Od 1816 dziekan gdański i szambelan papieski, od 1817 oficjał pomorski i gdański, w okresie 1819–1824 wikariusz apostolski dla północnego Pomorza, od 1824 kanonik diecezji chełmińskiej. Od 1836 katecheta w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]].<br/><br/> | ||
W 1846 był członkiem [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]]. Inicjator powołania w 1848 gdańskiego oddziału ogólnoniemieckiego katolickiego Towarzystwa św. Piusa, zajmującego się prowadzeniem szpitali, szkół, domów opieki nad ubogimi i chorymi. Oddział gdański doprowadził do otwarcia w 1853 [[SZPITAL NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY | Szpitala Najświętszej Marii Panny]].<br/><br/> | W 1846 był członkiem [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]]. Inicjator powołania w 1848 gdańskiego oddziału ogólnoniemieckiego katolickiego Towarzystwa św. Piusa, zajmującego się prowadzeniem szpitali, szkół, domów opieki nad ubogimi i chorymi. Oddział gdański doprowadził do otwarcia w 1853 [[SZPITAL NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY | Szpitala Najświętszej Marii Panny]].<br/><br/> | ||
| − | W 50-lecie kapłaństwa odznaczony przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV Orderem Czerwonego Orła III klasy, a przez Radę Miejską nagrodzony honorowym obywatelstwem miasta. Przy wręczaniu orderu i dyplomu w Kaplicy Królewskiej 1 IX 1849, w obecności władz rejencji i miasta, otrzymał od parafian paramenty mszalne, dwa srebrne lichtarze i swój portret pędzla [[FRANZ DAVID CARL, artysta plastyk | | + | W 50-lecie kapłaństwa odznaczony przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV Orderem Czerwonego Orła III klasy, a przez Radę Miejską nagrodzony honorowym obywatelstwem miasta. Przy wręczaniu orderu i dyplomu w Kaplicy Królewskiej 1 IX 1849, w obecności władz rejencji i miasta, otrzymał od parafian paramenty mszalne, dwa srebrne lichtarze i swój portret pędzla [[FRANZ DAVID CARL, artysta plastyk | Davida Carla Franza]]. W sprawach polskich się nie wypowiadał. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 08:06, 11 lip 2023
STANISŁAW KOSTKA ROSOŁKIEWICZ (Rossolkiewicz) (13 XI 1775 Stare Szkoty koło Gdańska – 16 VI 1855 Gdańsk), ksiądz katolicki, honorowy obywatel Gdańska. Syn kuśnierza i kościelnego w kościele św. Ignacego. Początkowo uczył się w szkole jezuickiej na Starych Szkotach, następnie odbył studia filozoficzno-teologiczne w seminarium duchownym we Włocławku. W latach 1797–1799, ze względu na młody wiek, był nauczycielem w Bydgoszczy.
Święcenia uzyskał 1 IX 1799 we Włocławku. Skierowany do Gdańska, został wikarym w Kaplicy Królewskiej, od 4 V 1818 proboszczem. W 1810 otrzymał godność tytularnego kanonika lwowskiego. Od 1816 dziekan gdański i szambelan papieski, od 1817 oficjał pomorski i gdański, w okresie 1819–1824 wikariusz apostolski dla północnego Pomorza, od 1824 kanonik diecezji chełmińskiej. Od 1836 katecheta w Gimnazjum Miejskim.
W 1846 był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. Inicjator powołania w 1848 gdańskiego oddziału ogólnoniemieckiego katolickiego Towarzystwa św. Piusa, zajmującego się prowadzeniem szpitali, szkół, domów opieki nad ubogimi i chorymi. Oddział gdański doprowadził do otwarcia w 1853 Szpitala Najświętszej Marii Panny.
W 50-lecie kapłaństwa odznaczony przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV Orderem Czerwonego Orła III klasy, a przez Radę Miejską nagrodzony honorowym obywatelstwem miasta. Przy wręczaniu orderu i dyplomu w Kaplicy Królewskiej 1 IX 1849, w obecności władz rejencji i miasta, otrzymał od parafian paramenty mszalne, dwa srebrne lichtarze i swój portret pędzla Davida Carla Franza. W sprawach polskich się nie wypowiadał.
