RINDFLEISCH CARL FRIEDRICH THEODOR, radca prawny
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''CARL FRIEDRICH THEODOR RINDFLEISCH''' (2 XI 1763 Karwiny (Carwinden) pow. Pasłęk – 25 X 1811 Gdańsk), urzędnik. Syn Ludwiga Friedricha. W 1777 uczeń gimnazjum w Elblągu, od 1779 studiował prawo w Królewcu, 26 II 1784 uzyskał dyplom ukończenia studiów. Pracował w administracji pruskiej w Kwidzynie, w 1791 był sędzią miejskim w Pasłęku, po 1793 radcą prawnym (Justiz Assesor) w dyrekcji ceł i akcyzy w Gdańsku (Königliche West Preussiche Accise und Zoll), królewski radca rejencyjny, od 1805 na emeryturze. <br/><br/> | '''CARL FRIEDRICH THEODOR RINDFLEISCH''' (2 XI 1763 Karwiny (Carwinden) pow. Pasłęk – 25 X 1811 Gdańsk), urzędnik. Syn Ludwiga Friedricha. W 1777 uczeń gimnazjum w Elblągu, od 1779 studiował prawo w Królewcu, 26 II 1784 uzyskał dyplom ukończenia studiów. Pracował w administracji pruskiej w Kwidzynie, w 1791 był sędzią miejskim w Pasłęku, po 1793 radcą prawnym (Justiz Assesor) w dyrekcji ceł i akcyzy w Gdańsku (Königliche West Preussiche Accise und Zoll), królewski radca rejencyjny, od 1805 na emeryturze. <br/><br/> | ||
W czasach [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] pozostał w mieście, od 1811 nadzorował pracę hamerni żelaza w Silberhammer ([[SREBRZYSKO| Srebrzysko]]), przejętej po 1807 na rzecz skarbu WMG jako mienie poangielskie. <br/><br/> | W czasach [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] pozostał w mieście, od 1811 nadzorował pracę hamerni żelaza w Silberhammer ([[SREBRZYSKO| Srebrzysko]]), przejętej po 1807 na rzecz skarbu WMG jako mienie poangielskie. <br/><br/> | ||
| − | Z żony Christiny doczekał się potomstwa: Johanny Caroliny Wilhelminy (styczeń 1794 Gdańsk – 7 III 1859 Gdańsku), żony kapitana C. Krause (zm. po 1817), następnie od ślubu 29 VII 1822 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. ELŻBIETY | kościele św. Elżbiety w Gdańsku]] żony inspektora budowlanego z Nowego Portu Johanna Friedricha Emanuela Öhlschlägera (7 X 1781 – 10 VII 1831 Gdańsk-Nowy Port, w czasie epidemii cholery); Matthildy Leopoldiny Ulrik (7 V 1799 Gdańsk – 15 IX 1873 Gdańsk), od 5 V 1816 żony kalwińskiego pastora kościoła św. Elżbiety [[BOESZOERMENY ERNST GOTTFRIED | Ernsta Gottfrieda Boeszoermeny]]; Timoleona Hoscitiusa | + | Z żony Christiny doczekał się potomstwa: Johanny Caroliny Wilhelminy (styczeń 1794 Gdańsk – 7 III 1859 Gdańsku), żony kapitana C. Krause (zm. po 1817), następnie od ślubu 29 VII 1822 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. ELŻBIETY | kościele św. Elżbiety w Gdańsku]] żony inspektora budowlanego z Nowego Portu Johanna Friedricha Emanuela Öhlschlägera (7 X 1781 – 10 VII 1831 Gdańsk-Nowy Port, w czasie epidemii cholery); Matthildy Leopoldiny Ulrik (7 V 1799 Gdańsk – 15 IX 1873 Gdańsk), od 5 V 1816 żony kalwińskiego pastora kościoła św. Elżbiety [[BOESZOERMENY ERNST GOTTFRIED | Ernsta Gottfrieda Boeszoermeny]]; Timoleona Hoscitiusa Gracchusa (21 V 1802 Gdańsk – 4 I 1858 Gdańsk), kupca detalicznego; Aurela Leo (19 VII 1806 Gdańsk – 14 XI 1851 Gdańsk), oficera artylerii w Gdańsku. Córka Herta Tusmenda Angelika (21 X 1804 Gdańsk – 20 VI 1850 Gdańsk) pozostała panną, prowadząc dom bratu Timoleonowi. Z synów potomstwa doczekał się Carl Ludwig Ferdinand (19 I 1798 Gdańsk – 20 IV 1871 Gdańsk), pracownik działu księgowego gdańskiego Zarządu Miejskiego, od 1867 emeryt, zamieszkały w 1844 przy Lastadii 433 (ul. Lastadia 8), w 1854 przy Altstädtische Graben 71 (ul. Podwale Staromiejskie), w 1871 przy IV Damm 2 (ul. Grobla IV). Od 1825 żonaty był z Johanną Wilhelminą Schreiber, doczekał się córek Idy (1 V 1821 Gdańsk – 24 IV 1904 Gdańsk) i Liny (zm. 1912 Gdańsk), które pozostały pannami i mieszkały przez wiele lat przy Lastadii 19, synów Carla Ludwiga (ur. 30 IX 1825) zmarłego w dzieciństwie, Heinricha Friedricha Ludwiga urzędnika i Paula Emanuela (3 IX 1837 Gdańsk – 5 I 1867 Schölanke (Trzcianka), Wielkopolska) kupca.{{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 08:22, 20 maj 2021
CARL FRIEDRICH THEODOR RINDFLEISCH (2 XI 1763 Karwiny (Carwinden) pow. Pasłęk – 25 X 1811 Gdańsk), urzędnik. Syn Ludwiga Friedricha. W 1777 uczeń gimnazjum w Elblągu, od 1779 studiował prawo w Królewcu, 26 II 1784 uzyskał dyplom ukończenia studiów. Pracował w administracji pruskiej w Kwidzynie, w 1791 był sędzią miejskim w Pasłęku, po 1793 radcą prawnym (Justiz Assesor) w dyrekcji ceł i akcyzy w Gdańsku (Königliche West Preussiche Accise und Zoll), królewski radca rejencyjny, od 1805 na emeryturze.
W czasach I Wolnego Miasta Gdańska pozostał w mieście, od 1811 nadzorował pracę hamerni żelaza w Silberhammer ( Srebrzysko), przejętej po 1807 na rzecz skarbu WMG jako mienie poangielskie.
Z żony Christiny doczekał się potomstwa: Johanny Caroliny Wilhelminy (styczeń 1794 Gdańsk – 7 III 1859 Gdańsku), żony kapitana C. Krause (zm. po 1817), następnie od ślubu 29 VII 1822 w kościele św. Elżbiety w Gdańsku żony inspektora budowlanego z Nowego Portu Johanna Friedricha Emanuela Öhlschlägera (7 X 1781 – 10 VII 1831 Gdańsk-Nowy Port, w czasie epidemii cholery); Matthildy Leopoldiny Ulrik (7 V 1799 Gdańsk – 15 IX 1873 Gdańsk), od 5 V 1816 żony kalwińskiego pastora kościoła św. Elżbiety Ernsta Gottfrieda Boeszoermeny; Timoleona Hoscitiusa Gracchusa (21 V 1802 Gdańsk – 4 I 1858 Gdańsk), kupca detalicznego; Aurela Leo (19 VII 1806 Gdańsk – 14 XI 1851 Gdańsk), oficera artylerii w Gdańsku. Córka Herta Tusmenda Angelika (21 X 1804 Gdańsk – 20 VI 1850 Gdańsk) pozostała panną, prowadząc dom bratu Timoleonowi. Z synów potomstwa doczekał się Carl Ludwig Ferdinand (19 I 1798 Gdańsk – 20 IV 1871 Gdańsk), pracownik działu księgowego gdańskiego Zarządu Miejskiego, od 1867 emeryt, zamieszkały w 1844 przy Lastadii 433 (ul. Lastadia 8), w 1854 przy Altstädtische Graben 71 (ul. Podwale Staromiejskie), w 1871 przy IV Damm 2 (ul. Grobla IV). Od 1825 żonaty był z Johanną Wilhelminą Schreiber, doczekał się córek Idy (1 V 1821 Gdańsk – 24 IV 1904 Gdańsk) i Liny (zm. 1912 Gdańsk), które pozostały pannami i mieszkały przez wiele lat przy Lastadii 19, synów Carla Ludwiga (ur. 30 IX 1825) zmarłego w dzieciństwie, Heinricha Friedricha Ludwiga urzędnika i Paula Emanuela (3 IX 1837 Gdańsk – 5 I 1867 Schölanke (Trzcianka), Wielkopolska) kupca.
