OMNIBUSY

Z Encyklopedia Gdańska
Wersja Blazejsliwinski (dyskusja | edycje) z dnia 15:34, 11 lis 2022

(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Konny omnibus na Długim Targu pod hotelem Du Nord, fragment fotografii Wilhelma Dreesena, 1893

OMNIBUSY. Sześciokołowy, konny środek transportu zwany żurnalierą, zabierał do 20 pasażerów. Regularne kursy z Gdańska do Sopotu uruchomiono w 1823 – wcześniej niż w Paryżu (1828), Londynie (1829), Warszawie (1835), Berlinie (1839). Od 1830 omnibusy kursowały także do Brzeźna. W 1842 powstało przedsiębiorstwo omnibusowe w formie spółki akcyjnej. Zaczęto budować pojazdy zwane „claudiusami” (od nazwiska berlińskiego wynalazcy). W 1843 claudiusy odjeżdżały sprzed hotelu De Leipzig na Długim Targu (późniejszy Du Nord, od 2009 Hotel Gdańsk Radisson Blu).

Przejazd do Sopotu kosztował 5 sgr (srebrnych groszy), do Brzeźna 1 ½ sgr od osoby. W 1864 przewozy omnibusów konnych zorganizowała na nowo firma Thiel, Goldweid und Hadlich, należąca do mieszkającego przy Bootsmanngasse 4 (ul. Bosmańska) Carla Gustava Thiela (1818–1874). Na trasie do Sopotu kursowały trzy pojazdy, zabierające do 21 osób każdy. Cena przejazdu do Wrzeszcza wynosiła 2 ½ sgr, do Oliwy ½ guldena (4 1/6 sgr), do Sopotu 6 sgr.

Budowa kolei żelaznej na tej trasie (1870) i uruchomienie tramwaju konnego (1873) doprowadziły do spadku popularności omnibusów konnych i w końcu do ich zaniku. Pierwsze regularne kursy autoomnibusów, czyli autobusów, uruchomiono po I wojnie światowej. AJ

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania