MUHL ABRAHAM LUDWIG, kupiec, senator
| < Poprzednie | Następne > |
ABRAHAM LUDWIG MUHL (5 I 1768 Gdańsk – 26 XI 1835 Ulkowy koło Gdańska), kupiec, senator I Wolnego Miasta Gdańska (I WMG). Syn Friedricha Muhla. W latach 1782–1788 uczył się zawodu w Instytucie Kupieckim w Hamburgu. Od 5 III 1793 posiadał obywatelstwo Gdańska. Pracował w firmie ojca, którą przejął po jego śmierci w 1797. Firma zajmowała się hurtowym i detalicznym handlem zbożem i winem, miała kantor przy Hundegasse 95 (ul. Ogarna). W styczniu 1806 roku wspólnikami w niej byli Jacob Siewert i Joachim Gerard Stange z Lubeki. W 1808 dysponował dwoma statkami do przewozu towarów: „Johanną Florentiną” (nazwa na cześć matki) (pojemność 220 łasztów) i „Die Wohlfahrt” (200 łasztów).
W 1797 wspólnie z matką sprzedał za 13 000 talarów pruskich ojcowską kamienicę przy Langer Markt 443 (Długi Targ 15) razem z oficyną przy Hundegasse 306 (ul. Ogarna 83) resursie Concordia, a w 1811 kamienicę przy Langer Markt 423 (Długi Targ 1) kupcowi Christianowi Carlowi Kesslerowi (1777 – po 1831). Od 1802, po Carlu Heinrichu Uphagenie, posiadał tamże kamienicę pod nr 436 (Długi Targ 14), z domem tylnym przy Hundegasse 670 (ul. Ogarna 84) i stajniami. W 1808 nabył od lekarza Nathanaela Michaela Wittwercka (1758–1827) kamienice tamże pod nr 495 (nr 37), gdzie przeniósł siedzibę firmy i gdzie mieszkał do śmierci, a w której to kamienicy także do śmierci w 1850 mieszkała później wdowa po nim. Był ponadto właścicielem kamienic przy Pfefferstadt 25, 26, 53 (ul. Korzenna), a także podgdańskich posiadłości w Pieckach, Ulkowach, Łaguszewie i Kleszczewie. Jesienią 1813 pożar spowodowany ostrzałem Spichlerzy przez artylerię rosyjsko-pruską zniszczył dziewięć należących do niego spichlerzy: Orangenbaum, Hufeisen, Schwarze Kreuz, Weisser Schwan, Deo, Vergoldete Lamm, Lange Lauf Nr. 1, Lange Lauf nr 2, Granatbaum. W jednym z nich spłonęła również kolekcja malarstwa zgromadzona przez jego ojca, przeniesiona w wydawałoby się bezpieczniejsze miejsce przed oblężeniem miasta.
W okresie I WMG, w początkowym okresie, w jego domu (przy Długim Targu 14) stacjonował niezwykle uciążliwy dla gospodarzy generał Ruffin (zmuszeni byli do finansowania jego licznych przyjęć i zabaw, pozostawiono im do zamieszkania tylko jedno pomieszczenie na drugim pietrze). Od marca 1808 do rezygnacji w kwietniu 1812 był senatorem, wybranym na życzenie francuskiego gubernatora wojskowego Gdańska, Jeana Rappa. W 1808 członek gdańskiej delegacji ubiegającej się w Hamburgu o pożyczkę 1,5 miliona funtów na spłatę części kontrybucji narzuconej miastu przez Napoleona. Należał do komisji odpowiedzialnej za aprowizację francuskiego garnizonu, której przewodniczył Johann Gotthard von Frantzius, a w skład której wchodził także francuski intendent w Gdańsku, Emiliand Marie Chopin. Po upadku I WMG, w 1815, należał do pruskiego kolegium handlowego w Gdańsku, w 1827 był posłem do Prowincjonalnego Sejmu Krajowego. Wycofał się z życia gospodarczo-politycznego i osiadł we wsi Ulkowy.
Od 2 VII 1793 żonaty z Johanną Caroliną von Broen (23 IV 1773 Gdańsk – 9 IV 1850 Gdańsk), z którą miał czwórkę dzieci. Z nich syn Adolf (1798–1877) zajmował się administracją swojego majątku ziemskiego w Łaguszewie, córka Carolina Louise (26 VII 1795 Gdańsk – 14 X 1870 Wiesbaden) od 1816 była żoną gdańskiego kupca Heinricha Burkharda Abegga, który w 1817 otrzymał od teścia kamienicę przy Langer Markt 436 (Dugi Targ 14) i w 1820 przejął od niego mieszczącą się tu firmę.
Bibliografia:
„Danziger Zeitung“ z 7 I 1808.
Chodyński Antoni Romuald, Kolekcjonerzy i kolekcje w Gdańsku XVI–XIX wieku (do 1872), "Rocznik Historii Sztuki", 27, 2002, s. 190-191.
Muhl John, Der Senator Abraham Ludwig Muhl, „Mitteilungen des Westpreussischen Geschichtsvereins“ 14, 1915.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342-1792 i 1807-1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 221.
