MOZOŁOWSKI WŁODZIMIERZ, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
| Linia 3: | Linia 3: | ||
| − | '''WŁODZIMIERZ MOZOŁOWSKI''' (8 V 1895 Sanok – 6 V 1975 Gdańsk), biochemik, profesor gdańskiej [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej]] (AMG). Od 1913 | + | '''WŁODZIMIERZ MOZOŁOWSKI''' (8 V 1895 Sanok – 6 V 1975 Gdańsk), biochemik, profesor gdańskiej [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej]] (AMG). Syn urzędnika sądowego Józefa i Antoniny z domu Fiałk. Ukończył Gimnazjum Klasyczne w Sanoku. |
| − | Do 1934 pracował w Zakładzie Chemii Lekarskiej | + | Od 1913 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego. Po pierwszym roku wstąpił do I Brygady Legionów Polskich (służył w kompanii ochrony Józefa Piłsudskiego), w latach 1920–1921 brał udział w wojnie z Rosją. Dwukrotnie ranny, odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari i Krzyżem Niepodległości. Służbę w Wojsku Polskim zakończył w 1921 roku w stopniu kapitana, dokończył studia we Lwowie, od 1922 doktor medycyny.<br/><br/> |
| − | W latach 1945–1965 (do emerytury) kierownik Katedry Chemii Fizjologicznej (w okresie 1950–1959 pod nazwą Zakładu Chemii Fizjologicznej, od 1960 ponownie Katedra) Akademii Lekarskiej, po zmianie w 1950 nazwy AMG. Wykładem 12 XI 1945 rozpoczął działalność dydaktyczną uczelni. Od stycznia 1947 profesor zwyczajny.<br/><br/> | + | Do 1934 pracował w Zakładzie Chemii Lekarskiej Uniwersytetu Lwowskiego. Od 1933 doktor habilitowany, w 1934 powołany został na stanowisko profesora chemii fizjologicznej i patologii w Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie. Od 1935 profesor nadzwyczajny i kierownik Zakładu Chemii Fizjologicznej uniwersytetu w Wilnie. Podczas II wojny światowej pracował w laboratorium szpitala dziecięcego w Wilnie.<br/><br/> |
| − | Zasłużony w powojennej odbudowie i rozwoju środowiska biochemików polskich. Jeden z organizatorów w 1946 roku Gdańskiego Towarzystwa Lekarskiego oraz Polskiego Towarzystwa Biochemicznego, jego pierwszy honorowy członek. W latach 1954–1968 redaktor pierwszego polskiego biochemicznego pisma „Acta Biochimica Polonica”. W 1972 roku doktor honoris causa AMG. {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | W Gdańsku w latach 1945–1965 (do emerytury) kierownik Katedry Chemii Fizjologicznej (w okresie 1950–1959 pod nazwą Zakładu Chemii Fizjologicznej, od 1960 ponownie Katedra) Akademii Lekarskiej, po zmianie w 1950 nazwy AMG. Wykładem 12 XI 1945 rozpoczął działalność dydaktyczną uczelni. Od stycznia 1947 profesor zwyczajny.<br/><br/> |
| + | Zasłużony w powojennej odbudowie i rozwoju środowiska biochemików polskich. Jeden z organizatorów w 1946 roku Gdańskiego Towarzystwa Lekarskiego oraz Polskiego Towarzystwa Biochemicznego, jego pierwszy honorowy członek. W latach 1954–1968 redaktor pierwszego polskiego biochemicznego pisma „Acta Biochimica Polonica”. W 1972 roku doktor honoris causa AMG.<br/><br/> | ||
| + | Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, otrzymał odznakę [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]]. Żonaty był z Jadwigą z domu Kohler (zm. 12 V 1970), ojciec Jana (1919–1979), podczas wojny pilota w Anglii, następnie lekarza w Dublinie (Irlandia). Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 11:20, 22 wrz 2021
WŁODZIMIERZ MOZOŁOWSKI (8 V 1895 Sanok – 6 V 1975 Gdańsk), biochemik, profesor gdańskiej Akademii Medycznej (AMG). Syn urzędnika sądowego Józefa i Antoniny z domu Fiałk. Ukończył Gimnazjum Klasyczne w Sanoku.
Od 1913 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego. Po pierwszym roku wstąpił do I Brygady Legionów Polskich (służył w kompanii ochrony Józefa Piłsudskiego), w latach 1920–1921 brał udział w wojnie z Rosją. Dwukrotnie ranny, odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari i Krzyżem Niepodległości. Służbę w Wojsku Polskim zakończył w 1921 roku w stopniu kapitana, dokończył studia we Lwowie, od 1922 doktor medycyny.
Do 1934 pracował w Zakładzie Chemii Lekarskiej Uniwersytetu Lwowskiego. Od 1933 doktor habilitowany, w 1934 powołany został na stanowisko profesora chemii fizjologicznej i patologii w Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie. Od 1935 profesor nadzwyczajny i kierownik Zakładu Chemii Fizjologicznej uniwersytetu w Wilnie. Podczas II wojny światowej pracował w laboratorium szpitala dziecięcego w Wilnie.
W Gdańsku w latach 1945–1965 (do emerytury) kierownik Katedry Chemii Fizjologicznej (w okresie 1950–1959 pod nazwą Zakładu Chemii Fizjologicznej, od 1960 ponownie Katedra) Akademii Lekarskiej, po zmianie w 1950 nazwy AMG. Wykładem 12 XI 1945 rozpoczął działalność dydaktyczną uczelni. Od stycznia 1947 profesor zwyczajny.
Zasłużony w powojennej odbudowie i rozwoju środowiska biochemików polskich. Jeden z organizatorów w 1946 roku Gdańskiego Towarzystwa Lekarskiego oraz Polskiego Towarzystwa Biochemicznego, jego pierwszy honorowy członek. W latach 1954–1968 redaktor pierwszego polskiego biochemicznego pisma „Acta Biochimica Polonica”. W 1972 roku doktor honoris causa AMG.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, otrzymał odznakę „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”. Żonaty był z Jadwigą z domu Kohler (zm. 12 V 1970), ojciec Jana (1919–1979), podczas wojny pilota w Anglii, następnie lekarza w Dublinie (Irlandia). Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
