MERKEL JACEK, przedsiębiorca, polityk
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Jacek_Merkel.jpg|thumb|Jacek Merkel, 1989]] | [[File:Jacek_Merkel.jpg|thumb|Jacek Merkel, 1989]] | ||
| − | '''JACEK MERKEL''' (ur. 20 XI 1954 Toruń), przedsiębiorca, polityk. W 1978 roku absolwent Instytutu Budowy Okrętów [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]] (PG), w latach 1978–1983 konstruktor w Biurze Projektowo-Konstrukcyjnym [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]]. W [[SIERPIEŃ 1980 | sierpniu 1980]] uczestnik strajku w stoczni. Członek [[SOLIDARNOŚĆ | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]] od września 1980, członek Komitetu Założycielskiego „S” w Stoczni Gdańskiej. W okresie 1980–1981 wiceprzewodniczący Prezydium Komisji Zakładowej „S” stoczni, redaktor biuletynu związkowego „Rozwaga i Solidarność”. W marcu 1981 roku współzałożyciel struktur tzw. Sieci grupującej Komisje Zakładowe | + | '''JACEK MERKEL''' (ur. 20 XI 1954 Toruń), przedsiębiorca, polityk. W 1978 roku absolwent Instytutu Budowy Okrętów [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]] (PG), w latach 1978–1983 konstruktor w Biurze Projektowo-Konstrukcyjnym [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]]. W [[SIERPIEŃ 1980 | sierpniu 1980]] uczestnik strajku w stoczni. Członek [[SOLIDARNOŚĆ | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]] od września 1980, członek Komitetu Założycielskiego „S” w Stoczni Gdańskiej. W okresie 1980–1981 wiceprzewodniczący Prezydium Komisji Zakładowej „S” stoczni, redaktor biuletynu związkowego „Rozwaga i Solidarność”. W marcu 1981 roku współzałożyciel struktur tzw. Sieci grupującej Komisje Zakładowe „Solidarności” 17 zakładów pracy. W latach 1980–1981 oddelegowany do związku, członek Prezydium Zarządu Regionu Gdańskiego, Prezydium Komisji Krajowej. W listopadzie i grudniu 1981 roku przewodniczący zespołów negocjacyjnych z rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. 13 XII 1981 – 23 XII 1982 internowany. W styczniu 1983 roku zwolniony ze Stoczni Gdańskiej na wniosek Służby Bezpieczeństwa (SB).<br/><br/> |
| − | W latach 1983–1984 zatrudniony w Instytucie Okrętowym PG jako konstruktor (zwolniony), 1984–1985 pracownik Instytutu Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku (zwolniony), 1985–1989 konserwator w [[KOŚCIÓŁ ŚW. ELŻBIETY | kościele św. Elżbiety]], 1983–1987 działacz podziemnej „S”, należał do grona doradców [[WAŁĘSA LECH | Lecha Wałęsy]]. Utrzymywał łączność z Biurem Koordynacyjnym „S” w Brukseli, organizował dostawy finansów, sprzętu poligraficznego. Współtwórca komputerowego systemu szyfrowania danych, umożliwiającego wymianę informacji między podziemnymi regionami | + | W latach 1983–1984 zatrudniony w Instytucie Okrętowym PG jako konstruktor (zwolniony), 1984–1985 pracownik Instytutu Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku (zwolniony), 1985–1989 konserwator w [[KOŚCIÓŁ ŚW. ELŻBIETY | kościele św. Elżbiety]], 1983–1987 działacz podziemnej „S”, należał do grona doradców [[WAŁĘSA LECH | Lecha Wałęsy]]. Utrzymywał łączność z Biurem Koordynacyjnym „S” w Brukseli, organizował dostawy finansów, sprzętu poligraficznego. Współtwórca komputerowego systemu szyfrowania danych, umożliwiającego wymianę informacji między podziemnymi regionami „Solidarności” a zagranicą. W maju 1988 uczestnik [[STRAJKI W STOCZNI IM. LENINA W 1988 | strajku w Stoczni Gdańskiej]]. W sierpniu 1988 wybrany przewodniczącym Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej, we wrześniu uczestniczył w rozmowach ze stroną rządową w Magdalence koło Warszawy. W roku 1989 brał udział w obradach okrągłego stołu, w zespole do spraw pluralizmu związkowego oraz w grupie roboczej do spraw nowelizacji ustawy o związkach zawodowych. Przywrócony do pracy w Stoczni Gdańskiej. <br/><br/> |
| − | W latach 1989–1993 poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej (RP) z okręgu gdańskiego (uzyskał w wyborach 200.504 głosy). W 1990 roku inicjator i przewodniczący pierwszej rady nadzorczej Funduszu Gospodarczego NSZZ | + | W latach 1989–1993 poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej (RP) z okręgu gdańskiego (uzyskał w wyborach 200.504 głosy). W 1990 roku inicjator i przewodniczący pierwszej rady nadzorczej Funduszu Gospodarczego NSZZ „Solidarności” Sp. z o.o. w Gdańsku, inicjator i przewodniczący pierwszej rady Fundacji Gospodarczej „Solidarności” w Gdańsku. Współorganizator II Krajowego Zjazdu „Solidarności” (który kończył jego działalność w „Solidarności”). W tymże roku został szefem sztabu wyborczego Lecha Wałęsy w wyborach prezydenckich, po wyborach szef Kancelarii Prezydenta RP. W okresie 1990–1991 minister stanu do spraw bezpieczeństwa narodowego w tejże Kancelarii, w roku 1991 w komisji kwalifikującej byłych funkcjonariuszy SB do dalszej służby. W okresie 1991–1993 współtwórca i prezes pierwszego zarządu „Solidarność” Chase D.T. Bank SA w Gdańsku (obecnie GE Capital Bank SA w Gdańsku), 1991–1994 członek władz krajowych [[KONGRES LIBERALNO-DEMOKRATYCZNY | Kongresu Liberalno-Demokratycznego]] (KLD), w roku 1993 szef sztabu wyborczego KLD. W okresie 1994–2000 członek władz krajowych Unii Wolności, 2000–2001 pełnomocnik Platformy Obywatelskiej w województwie pomorskim.<br/><br/> |
| − | Od roku 1993 w radach nadzorczych lub członek zarządu wielu spółek (między innymi PHZ Universal SA w Warszawie, Prokom Software SA w Warszawie, Caravana Polsko-Arabska Sp. z o.o. w Gdańsku, 4 Media SA w Gdańsku). Od 2004 roku prowadzi własną działalność gospodarczą (doradztwo). {{author: ArKa}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Od roku 1993 w radach nadzorczych lub członek zarządu wielu spółek (między innymi PHZ Universal SA w Warszawie, Prokom Software SA w Warszawie, Caravana Polsko-Arabska Sp. z o.o. w Gdańsku, 4 Media SA w Gdańsku). Od 2004 roku prowadzi własną działalność gospodarczą (doradztwo). W 2011 został odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, którego przyjęcia odmówił. {{author: ArKa}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 17:22, 12 lip 2021
JACEK MERKEL (ur. 20 XI 1954 Toruń), przedsiębiorca, polityk. W 1978 roku absolwent Instytutu Budowy Okrętów Politechnice Gdańskiej (PG), w latach 1978–1983 konstruktor w Biurze Projektowo-Konstrukcyjnym Stoczni Gdańskiej im. Lenina. W sierpniu 1980 uczestnik strajku w stoczni. Członek Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” od września 1980, członek Komitetu Założycielskiego „S” w Stoczni Gdańskiej. W okresie 1980–1981 wiceprzewodniczący Prezydium Komisji Zakładowej „S” stoczni, redaktor biuletynu związkowego „Rozwaga i Solidarność”. W marcu 1981 roku współzałożyciel struktur tzw. Sieci grupującej Komisje Zakładowe „Solidarności” 17 zakładów pracy. W latach 1980–1981 oddelegowany do związku, członek Prezydium Zarządu Regionu Gdańskiego, Prezydium Komisji Krajowej. W listopadzie i grudniu 1981 roku przewodniczący zespołów negocjacyjnych z rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. 13 XII 1981 – 23 XII 1982 internowany. W styczniu 1983 roku zwolniony ze Stoczni Gdańskiej na wniosek Służby Bezpieczeństwa (SB).
W latach 1983–1984 zatrudniony w Instytucie Okrętowym PG jako konstruktor (zwolniony), 1984–1985 pracownik Instytutu Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku (zwolniony), 1985–1989 konserwator w kościele św. Elżbiety, 1983–1987 działacz podziemnej „S”, należał do grona doradców Lecha Wałęsy. Utrzymywał łączność z Biurem Koordynacyjnym „S” w Brukseli, organizował dostawy finansów, sprzętu poligraficznego. Współtwórca komputerowego systemu szyfrowania danych, umożliwiającego wymianę informacji między podziemnymi regionami „Solidarności” a zagranicą. W maju 1988 uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej. W sierpniu 1988 wybrany przewodniczącym Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej, we wrześniu uczestniczył w rozmowach ze stroną rządową w Magdalence koło Warszawy. W roku 1989 brał udział w obradach okrągłego stołu, w zespole do spraw pluralizmu związkowego oraz w grupie roboczej do spraw nowelizacji ustawy o związkach zawodowych. Przywrócony do pracy w Stoczni Gdańskiej.
W latach 1989–1993 poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej (RP) z okręgu gdańskiego (uzyskał w wyborach 200.504 głosy). W 1990 roku inicjator i przewodniczący pierwszej rady nadzorczej Funduszu Gospodarczego NSZZ „Solidarności” Sp. z o.o. w Gdańsku, inicjator i przewodniczący pierwszej rady Fundacji Gospodarczej „Solidarności” w Gdańsku. Współorganizator II Krajowego Zjazdu „Solidarności” (który kończył jego działalność w „Solidarności”). W tymże roku został szefem sztabu wyborczego Lecha Wałęsy w wyborach prezydenckich, po wyborach szef Kancelarii Prezydenta RP. W okresie 1990–1991 minister stanu do spraw bezpieczeństwa narodowego w tejże Kancelarii, w roku 1991 w komisji kwalifikującej byłych funkcjonariuszy SB do dalszej służby. W okresie 1991–1993 współtwórca i prezes pierwszego zarządu „Solidarność” Chase D.T. Bank SA w Gdańsku (obecnie GE Capital Bank SA w Gdańsku), 1991–1994 członek władz krajowych Kongresu Liberalno-Demokratycznego (KLD), w roku 1993 szef sztabu wyborczego KLD. W okresie 1994–2000 członek władz krajowych Unii Wolności, 2000–2001 pełnomocnik Platformy Obywatelskiej w województwie pomorskim.
Od roku 1993 w radach nadzorczych lub członek zarządu wielu spółek (między innymi PHZ Universal SA w Warszawie, Prokom Software SA w Warszawie, Caravana Polsko-Arabska Sp. z o.o. w Gdańsku, 4 Media SA w Gdańsku). Od 2004 roku prowadzi własną działalność gospodarczą (doradztwo). W 2011 został odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, którego przyjęcia odmówił.
