MARTINI ADAM JACOB, pisarz kancelaryjny
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę MARTINI ADAM JACOB na MARTINI ADAM JACOB, pisarz kancelaryjny) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:Rhete_Georg.jpg|thumb|Wizerunek gdańskich chorągwi kwaternych <br/> ([[KWARTAŁY| Kwartały]]) z pracy Adam Jacoba Martiniego, ''Kurtze Beschreibung...'', 1646]] | [[File:Rhete_Georg.jpg|thumb|Wizerunek gdańskich chorągwi kwaternych <br/> ([[KWARTAŁY| Kwartały]]) z pracy Adam Jacoba Martiniego, ''Kurtze Beschreibung...'', 1646]] | ||
| − | '''ADAM JACOB MARTINI''' (około 1614 Wittenberga ‒ pochowany 1 III 1667 Gdańsk), autor pism okolicznościowych. Od 2 V 1641 obywatel Gdańska ([[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo miejskie]]), pisarz kancelaryjny Rady Głównego Miasta ([[RADA MIEJSKA | Rada Miejska]]). W 1645 był autorem wiersza panegiryku z okazji wyboru na urząd [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrza]] Gdańska [[LINDE ADRIAN von der, II | Adriana von der Linde II]].<br/><br/> | + | '''ADAM JACOB MARTINI''' (około 1614 Wittenberga ‒ pochowany 1 III 1667 Gdańsk), autor pism okolicznościowych. Od 2 V 1641 obywatel Gdańska ([[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo miejskie]]), pisarz kancelaryjny Rady Głównego Miasta ([[RADA MIEJSKA | Rada Miejska]]). W 1645 był autorem wiersza panegiryku z okazji wyboru na urząd [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrza]] Gdańska [[LINDE ADRIAN von der, II, burmistrz Gdańska | Adriana von der Linde II]].<br/><br/> |
W 1646 opublikował relację z pobytu królowej polskiej Ludwiki Marii Gonzagi w Gdańsku (''Kurtze Beschreibung vnd Entwurff alles dessen, was bey der […] Frewlein Ludovicae Mariae Gonzagae […], geschehenen Einzuge in die Königl. Stadt Dantzig, sich denckwürdiges begeben und zugetragen […], neben beygefügetem kurtzen Begriff der Bürgerfahnen alhier […]''; oficyna [[RHETE GEORG | Georga Rhetego]]), za co Rada wypłaciła mu 225 grzywien. Relację ozdobiły ryciny ukazujące 65 chorągwi gdańskich [[KWARTAŁY | kwartałów]], z podanymi nazwiskami kapitanów i chorążych, wzmiankowano w niej wszystkie imprezy towarzyszące pobytowi i opisano stan sił zbrojnych Gdańska.<br/><br/> | W 1646 opublikował relację z pobytu królowej polskiej Ludwiki Marii Gonzagi w Gdańsku (''Kurtze Beschreibung vnd Entwurff alles dessen, was bey der […] Frewlein Ludovicae Mariae Gonzagae […], geschehenen Einzuge in die Königl. Stadt Dantzig, sich denckwürdiges begeben und zugetragen […], neben beygefügetem kurtzen Begriff der Bürgerfahnen alhier […]''; oficyna [[RHETE GEORG | Georga Rhetego]]), za co Rada wypłaciła mu 225 grzywien. Relację ozdobiły ryciny ukazujące 65 chorągwi gdańskich [[KWARTAŁY | kwartałów]], z podanymi nazwiskami kapitanów i chorążych, wzmiankowano w niej wszystkie imprezy towarzyszące pobytowi i opisano stan sił zbrojnych Gdańska.<br/><br/> | ||
W 1649 opublikował wierszowany opis uroczystości, które odbyły się w Gdańsku po śmierci króla Władysława IV i po koronacji króla Jana II Kazimierza (''Reimgedichte auff die jüngst in der Cron Polen vorgefallene Trawer- vnd Freuden-Feste, bey verenderter Königlicher Regierung. Wie dieselbe in der Statt Dantzigk mit Klag- und Freudenzeichen gefeyret worden […]''; oficyna wdowy Georga Rhetego). W 1651 z kasy gdańskiej [[KAMLARIA | kamlarii]] wypłacono mu 54 grzywny za dedykowanie Radzie Gdańskiej kazania pogrzebowego (Leichpredigt), wygłoszonego w Wittenberdze po śmierci jego ojca Jacoba Martiniego (1550–1649; profesora uniwersytetu w Wittenberdze).<br/><br/> | W 1649 opublikował wierszowany opis uroczystości, które odbyły się w Gdańsku po śmierci króla Władysława IV i po koronacji króla Jana II Kazimierza (''Reimgedichte auff die jüngst in der Cron Polen vorgefallene Trawer- vnd Freuden-Feste, bey verenderter Königlicher Regierung. Wie dieselbe in der Statt Dantzigk mit Klag- und Freudenzeichen gefeyret worden […]''; oficyna wdowy Georga Rhetego). W 1651 z kasy gdańskiej [[KAMLARIA | kamlarii]] wypłacono mu 54 grzywny za dedykowanie Radzie Gdańskiej kazania pogrzebowego (Leichpredigt), wygłoszonego w Wittenberdze po śmierci jego ojca Jacoba Martiniego (1550–1649; profesora uniwersytetu w Wittenberdze).<br/><br/> | ||
Od 21 V 1641 żonaty był z Elisabeth Wildenrath. Pochowany w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]]. {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Od 21 V 1641 żonaty był z Elisabeth Wildenrath. Pochowany w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]]. {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 13:43, 25 gru 2022
( Kwartały) z pracy Adam Jacoba Martiniego, Kurtze Beschreibung..., 1646
ADAM JACOB MARTINI (około 1614 Wittenberga ‒ pochowany 1 III 1667 Gdańsk), autor pism okolicznościowych. Od 2 V 1641 obywatel Gdańska ( obywatelstwo miejskie), pisarz kancelaryjny Rady Głównego Miasta ( Rada Miejska). W 1645 był autorem wiersza panegiryku z okazji wyboru na urząd burmistrza Gdańska Adriana von der Linde II.
W 1646 opublikował relację z pobytu królowej polskiej Ludwiki Marii Gonzagi w Gdańsku (Kurtze Beschreibung vnd Entwurff alles dessen, was bey der […] Frewlein Ludovicae Mariae Gonzagae […], geschehenen Einzuge in die Königl. Stadt Dantzig, sich denckwürdiges begeben und zugetragen […], neben beygefügetem kurtzen Begriff der Bürgerfahnen alhier […]; oficyna Georga Rhetego), za co Rada wypłaciła mu 225 grzywien. Relację ozdobiły ryciny ukazujące 65 chorągwi gdańskich kwartałów, z podanymi nazwiskami kapitanów i chorążych, wzmiankowano w niej wszystkie imprezy towarzyszące pobytowi i opisano stan sił zbrojnych Gdańska.
W 1649 opublikował wierszowany opis uroczystości, które odbyły się w Gdańsku po śmierci króla Władysława IV i po koronacji króla Jana II Kazimierza (Reimgedichte auff die jüngst in der Cron Polen vorgefallene Trawer- vnd Freuden-Feste, bey verenderter Königlicher Regierung. Wie dieselbe in der Statt Dantzigk mit Klag- und Freudenzeichen gefeyret worden […]; oficyna wdowy Georga Rhetego). W 1651 z kasy gdańskiej kamlarii wypłacono mu 54 grzywny za dedykowanie Radzie Gdańskiej kazania pogrzebowego (Leichpredigt), wygłoszonego w Wittenberdze po śmierci jego ojca Jacoba Martiniego (1550–1649; profesora uniwersytetu w Wittenberdze).
Od 21 V 1641 żonaty był z Elisabeth Wildenrath. Pochowany w kościele św. Trójcy.
