LIPPKE GEORG, nadburmistrz Gdańska
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | {{ | + | {{web}} |
| − | '''GEORG LIPPKE''' (22 II 1906 Gdańsk – 23 X 1999 Baden-Baden), | + | '''GEORG LIPPKE''' (22 II 1906 Gdańsk – 23 X 1999 Baden-Baden), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | nadburmistrz]] Gdańska. Syn sopockiego architekta Wilhelma Emila Lippkego (1869–1933) i Margaretty Korsch. W 1925 roku ukończył gimnazjum w [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkole św. Piotra i Pawła]], następnie bez doktoratu studia prawnicze na uniwersytecie w Królewcu. W czasie studiów należał do korporacji Masovia. Od 1931 roku pracował jako sędzia referendarz w Gdańsku. <br/><br/> |
| + | Od 1 XI 1931 roku był członkiem Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei (NSDAP, Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników), później należał też do Die Sturmabteilungen der NSDAP (SA) i Die Schutzstaffel der NSDAP (SS). Był mówcą na wiecach i zebraniach partyjnych (tzw. Gauredner) oraz powiatowym kierownikiem szkolenia członków partii (Kreisschulungleiter). 15 IV 1936 roku został wybrany z ramienia NSDAP na dwunastoletnią kadencję jako nieetatowy radca w Zarządzie Miasta w Sopocie. Od 26 VIII 1936 do 31 VIII 1939 roku był starszym radcą w wydziale A [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | Senatu II Wolnego Miasta Gdańska]] (WMG). Po likwidacji II WMG 1 XI 1939 roku został nadburmistrzem w nowo powstałym Zarządzie Miasta i pełnił tę funkcję do marca 1945 roku; jego zastępcą był burmistrz [[MARZIAN HERMANN | Hermann Marzian]]. Na stanowiska powołał ich namiestnik Trzeciej Rzeszy w [[OKRĘG RZESZY GDAŃSK-PRUSY ZACHODNIE | Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie]] i gauleiter NSDAP [[FORSTER ALBERT MARIA | Albert Forster]]. <br/><br/> | ||
| + | Jednocześnie z ramienia NSDAP był koordynatorem polityki komunalnej i od 1940 roku kierownikiem Verwaltungsakademie (Akademia Administracji Publicznej) w Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie. Nie wiadomo, jakie zadania tu realizował. Ponadto służył w paramilitarnej organizacji Nationalsozialistisches Kraftfahrkorps (Narodowosocjalistyczny Korpus Motorowy) w stopniu SS-Standartenführera (odpowiednik pułkownika). 12 I 1943 roku podpisał akt przyznania [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowego obywatelstwa Gdańska]] marszałkowi Rzeszy Hermannowi Göringowi w 60. rocznicę jego urodzin. Z powodu spalenia się 19 III 1945 roku dokumentacji Zarządu Miasta (wraz z [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszem Głównego Miasta]]) trudno ustalić, jakie czyny można mu przypisać i za jakie zbrodnie powinien odpowiadać po wojnie. <br/><br/> | ||
| + | Mieszkał w Sopocie, w 1939 roku przy Hubertusallee 9 (ul. Abrahama), w 1942 przy Hindenburgstraße 6 (ul. Prusa). Po ucieczce z Gdańska do Niemiec w marcu 1945 roku początkowo osiadł jako adwokat w miasteczku Westerland na wyspie Sylt w Schlezwiku-Holsztynie (gdzie w latach 1951–1958 burmistrzem był zbrodniarz wojenny, SS-Gruppenführer Heinz Reinefarth). Tu, być może, przeszedł proces denazyfikacji; brak informacji o prowadzonych przeciwko niemu w Niemczech po 1945 roku dochodzeniach w sprawie czynów popełnionych w okresie wojny. W bliżej nieustalonym czasie przeniósł się na południe Niemiec, gdzie pracował jako adwokat i kierownik kasyn najpierw w Baden-Baden, potem w Konstancji nad Jeziorem Bodeńskim. Jego sprawy rodzinne nie są znane. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 20:39, 1 lis 2016
GEORG LIPPKE (22 II 1906 Gdańsk – 23 X 1999 Baden-Baden), nadburmistrz Gdańska. Syn sopockiego architekta Wilhelma Emila Lippkego (1869–1933) i Margaretty Korsch. W 1925 roku ukończył gimnazjum w szkole św. Piotra i Pawła, następnie bez doktoratu studia prawnicze na uniwersytecie w Królewcu. W czasie studiów należał do korporacji Masovia. Od 1931 roku pracował jako sędzia referendarz w Gdańsku.
Od 1 XI 1931 roku był członkiem Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei (NSDAP, Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników), później należał też do Die Sturmabteilungen der NSDAP (SA) i Die Schutzstaffel der NSDAP (SS). Był mówcą na wiecach i zebraniach partyjnych (tzw. Gauredner) oraz powiatowym kierownikiem szkolenia członków partii (Kreisschulungleiter). 15 IV 1936 roku został wybrany z ramienia NSDAP na dwunastoletnią kadencję jako nieetatowy radca w Zarządzie Miasta w Sopocie. Od 26 VIII 1936 do 31 VIII 1939 roku był starszym radcą w wydziale A Senatu II Wolnego Miasta Gdańska (WMG). Po likwidacji II WMG 1 XI 1939 roku został nadburmistrzem w nowo powstałym Zarządzie Miasta i pełnił tę funkcję do marca 1945 roku; jego zastępcą był burmistrz Hermann Marzian. Na stanowiska powołał ich namiestnik Trzeciej Rzeszy w Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie i gauleiter NSDAP Albert Forster.
Jednocześnie z ramienia NSDAP był koordynatorem polityki komunalnej i od 1940 roku kierownikiem Verwaltungsakademie (Akademia Administracji Publicznej) w Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie. Nie wiadomo, jakie zadania tu realizował. Ponadto służył w paramilitarnej organizacji Nationalsozialistisches Kraftfahrkorps (Narodowosocjalistyczny Korpus Motorowy) w stopniu SS-Standartenführera (odpowiednik pułkownika). 12 I 1943 roku podpisał akt przyznania honorowego obywatelstwa Gdańska marszałkowi Rzeszy Hermannowi Göringowi w 60. rocznicę jego urodzin. Z powodu spalenia się 19 III 1945 roku dokumentacji Zarządu Miasta (wraz z Ratuszem Głównego Miasta) trudno ustalić, jakie czyny można mu przypisać i za jakie zbrodnie powinien odpowiadać po wojnie.
Mieszkał w Sopocie, w 1939 roku przy Hubertusallee 9 (ul. Abrahama), w 1942 przy Hindenburgstraße 6 (ul. Prusa). Po ucieczce z Gdańska do Niemiec w marcu 1945 roku początkowo osiadł jako adwokat w miasteczku Westerland na wyspie Sylt w Schlezwiku-Holsztynie (gdzie w latach 1951–1958 burmistrzem był zbrodniarz wojenny, SS-Gruppenführer Heinz Reinefarth). Tu, być może, przeszedł proces denazyfikacji; brak informacji o prowadzonych przeciwko niemu w Niemczech po 1945 roku dochodzeniach w sprawie czynów popełnionych w okresie wojny. W bliżej nieustalonym czasie przeniósł się na południe Niemiec, gdzie pracował jako adwokat i kierownik kasyn najpierw w Baden-Baden, potem w Konstancji nad Jeziorem Bodeńskim. Jego sprawy rodzinne nie są znane.
