LAKOWITZ KONRAD WALDEMAR, pedagog
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę LAKOWITZ KONRAD WALDEMAR na LAKOWITZ KONRAD WALDEMAR, pedagog) |
|||
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:1_Konrad_Lakowitz.jpg|thumb|Rozprawa Konrada Lakowitza o [[PARK OLIWSKI IM. ADAMA MICKIEWICZA | Parku Oliwskim]], 1929]] | [[File:1_Konrad_Lakowitz.jpg|thumb|Rozprawa Konrada Lakowitza o [[PARK OLIWSKI IM. ADAMA MICKIEWICZA | Parku Oliwskim]], 1929]] | ||
'''KONRAD WALDEMAR LAKOWITZ''' (22 VI 1859 Gdańsk – wiosna 1945 Gdańsk), pedagog, prezes gdańskiego [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]]. Syn pochodzącego z Grudziądza kupca gdańskiego Adolfa Wilhelma (1814–1862) i Matyldy z domu Bürger. Wiosną 1877 ukończył gdańską realną [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkołę św. Jana]]. Z pomocą stypendium [[TOWARZYSTWO POKOJU | Towarzystwa Pokoju]] studiował na uniwersytecie we Wrocławiu matematykę i nauki przyrodnicze; od 1881 doktor filozofii. Początkowo pracował w uniwersyteckim ogrodzie botanicznym we Wrocławiu, następnie ponownie w Gdańsku.<br/><br/> | '''KONRAD WALDEMAR LAKOWITZ''' (22 VI 1859 Gdańsk – wiosna 1945 Gdańsk), pedagog, prezes gdańskiego [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]]. Syn pochodzącego z Grudziądza kupca gdańskiego Adolfa Wilhelma (1814–1862) i Matyldy z domu Bürger. Wiosną 1877 ukończył gdańską realną [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkołę św. Jana]]. Z pomocą stypendium [[TOWARZYSTWO POKOJU | Towarzystwa Pokoju]] studiował na uniwersytecie we Wrocławiu matematykę i nauki przyrodnicze; od 1881 doktor filozofii. Początkowo pracował w uniwersyteckim ogrodzie botanicznym we Wrocławiu, następnie ponownie w Gdańsku.<br/><br/> | ||
| − | W latach 1886–1892 uczył przyrody w średniej szkole św. Jana, następnie do emerytury profesor (tytuł otrzymał w 1907) przyrody w [[GIMNAZJUM KRÓLEWSKIE REALNE (Długie Ogrody) | Gimnazjum Królewskim na Dolnym Mieście]], w 1914 nauczał też przyrody w [[MARIENSCHULE | Marienschule]]. Członek i działacz wielu towarzystw naukowych, w 1903–1945 prezes [[ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO BOTANICZNO-ZOOLOGICZNE | Zachodniopruskiego Towarzystwa Botaniczno-Zoologicznego]]. Związany był zwłaszcza z Towarzystwem Przyrodniczym, jeszcze jako uczeń szkoły św. Jana otrzymał w wyniku konkursu [[STYPENDIUM HUMBOLDTA | stypendium Humboldta]] za pracę ''Anorphophallus Rivieri'', w 1885 wybrany został na członka zwyczajnego, od 1886 odpowiadał za zapraszanie na posiedzenia Towarzystwa wybitnych uczonych z przygotowanymi referatami, w 1887 po raz drugi otrzymał stypendium Humboldta, od 1898 (po rezygnacji [[KAYSER FRIEDRICH ERNST | Friedricha Ernsta Kaysera]]) prowadził bibliotekę Towarzystwa, w latach 1910–1922 był jego prezesem. W 1918 został członkiem Niemieckiej Akademii Nauk Leopoldiny. Od 1920 przewodniczący gdańskiego Stowarzyszenia Pomocy Ubogim.<br/><br/> | + | W latach 1886–1892 uczył przyrody w średniej szkole św. Jana, następnie do emerytury profesor (tytuł otrzymał w 1907) przyrody w [[GIMNAZJUM KRÓLEWSKIE REALNE (Długie Ogrody) | Gimnazjum Królewskim na Dolnym Mieście]], w 1914 nauczał też przyrody w [[MARIENSCHULE | Marienschule]]. Członek i działacz wielu towarzystw naukowych, w 1903–1945 prezes [[ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO BOTANICZNO-ZOOLOGICZNE | Zachodniopruskiego Towarzystwa Botaniczno-Zoologicznego]]. Związany był zwłaszcza z Towarzystwem Przyrodniczym, jeszcze jako uczeń szkoły św. Jana otrzymał w wyniku konkursu [[STYPENDIUM HUMBOLDTA | stypendium Humboldta]] za pracę ''Anorphophallus Rivieri'', w 1885 wybrany został na członka zwyczajnego, od 1886 odpowiadał za zapraszanie na posiedzenia Towarzystwa wybitnych uczonych z przygotowanymi referatami, w 1887 po raz drugi otrzymał stypendium Humboldta, od 1898 (po rezygnacji [[KAYSER FRIEDRICH ERNST, astronom | Friedricha Ernsta Kaysera]]) prowadził bibliotekę Towarzystwa, w latach 1910–1922 był jego prezesem. W 1918 został członkiem Niemieckiej Akademii Nauk Leopoldiny. Od 1920 przewodniczący gdańskiego Stowarzyszenia Pomocy Ubogim.<br/><br/> |
| − | Opublikował liczne prace naukowe z zakresu paleobotaniki i botaniki, badał florę Morza Bałtyckiego; w 1929 | + | Opublikował liczne prace naukowe z zakresu paleobotaniki i botaniki, badał florę Morza Bałtyckiego; w 1929 opisał rośliny w ogrodzie botanicznym w [[PARK OLIWSKI IM. ADAMA MICKIEWICZA | Parku Oliwskim]]. Mieszkał przy Brabank 8, następnie 3 (ul. Stara Stocznia). <br/><br/> |
| − | Od 9 X 1888 | + | Od 9 X 1888 żonaty z Jenny Louisą Ernestiną Off (25 VII 1862 – 24 II 1936 Gdańsk). Pozostawił córki Margarethę Rabe (ur. 1890), mieszkającą w 1936 w Berlinie, oraz Else (ur. 1893), pracującą jako pomoc biblioteczna w Towarzystwie Przyrodniczym i mieszkającą z ojcem. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 15:22, 1 paź 2022
KONRAD WALDEMAR LAKOWITZ (22 VI 1859 Gdańsk – wiosna 1945 Gdańsk), pedagog, prezes gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego. Syn pochodzącego z Grudziądza kupca gdańskiego Adolfa Wilhelma (1814–1862) i Matyldy z domu Bürger. Wiosną 1877 ukończył gdańską realną szkołę św. Jana. Z pomocą stypendium Towarzystwa Pokoju studiował na uniwersytecie we Wrocławiu matematykę i nauki przyrodnicze; od 1881 doktor filozofii. Początkowo pracował w uniwersyteckim ogrodzie botanicznym we Wrocławiu, następnie ponownie w Gdańsku.
W latach 1886–1892 uczył przyrody w średniej szkole św. Jana, następnie do emerytury profesor (tytuł otrzymał w 1907) przyrody w Gimnazjum Królewskim na Dolnym Mieście, w 1914 nauczał też przyrody w Marienschule. Członek i działacz wielu towarzystw naukowych, w 1903–1945 prezes Zachodniopruskiego Towarzystwa Botaniczno-Zoologicznego. Związany był zwłaszcza z Towarzystwem Przyrodniczym, jeszcze jako uczeń szkoły św. Jana otrzymał w wyniku konkursu stypendium Humboldta za pracę Anorphophallus Rivieri, w 1885 wybrany został na członka zwyczajnego, od 1886 odpowiadał za zapraszanie na posiedzenia Towarzystwa wybitnych uczonych z przygotowanymi referatami, w 1887 po raz drugi otrzymał stypendium Humboldta, od 1898 (po rezygnacji Friedricha Ernsta Kaysera) prowadził bibliotekę Towarzystwa, w latach 1910–1922 był jego prezesem. W 1918 został członkiem Niemieckiej Akademii Nauk Leopoldiny. Od 1920 przewodniczący gdańskiego Stowarzyszenia Pomocy Ubogim.
Opublikował liczne prace naukowe z zakresu paleobotaniki i botaniki, badał florę Morza Bałtyckiego; w 1929 opisał rośliny w ogrodzie botanicznym w Parku Oliwskim. Mieszkał przy Brabank 8, następnie 3 (ul. Stara Stocznia).
Od 9 X 1888 żonaty z Jenny Louisą Ernestiną Off (25 VII 1862 – 24 II 1936 Gdańsk). Pozostawił córki Margarethę Rabe (ur. 1890), mieszkającą w 1936 w Berlinie, oraz Else (ur. 1893), pracującą jako pomoc biblioteczna w Towarzystwie Przyrodniczym i mieszkającą z ojcem.
