KRZYWONOS-STRYCHARSKA HENRYKA, działaczka opozycji demokratycznej, honorowa obywatelka Gdańska
| (Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:Henryka_Krzywonos_Strycharska.jpg|thumb|Henryka Krzywonos-Strycharska, 2015]] | [[File:Henryka_Krzywonos_Strycharska.jpg|thumb|Henryka Krzywonos-Strycharska, 2015]] | ||
[[File: Krzywonos_Henryka.jpg |thumb| Henryka Krzywonos-Strycharska, 2016]] | [[File: Krzywonos_Henryka.jpg |thumb| Henryka Krzywonos-Strycharska, 2016]] | ||
| − | '''HENRYKA KRZYWONOS-STRYCHARSKA''' z domu Januszkiewicz (ur. 27 III 1953 Olsztyn). W 1971 zdała egzamin eksternistyczny z zakresu siedmioklasowej Szkoły Podstawowej dla Pracujących przed Państwową Komisją Egzaminacyjną w Gdańsku. W 2004 ukończyła w | + | '''HENRYKA KRZYWONOS-STRYCHARSKA''' z domu Januszkiewicz (ur. 27 III 1953 Olsztyn), opozycjonistka, [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowa obywatelka Gdańska]]. W 1971 zdała egzamin eksternistyczny z zakresu siedmioklasowej Szkoły Podstawowej dla Pracujących przed Państwową Komisją Egzaminacyjną w Gdańsku. W 2004 ukończyła w Kościerzynie Liceum Ogólnokształcące [[CENTRUM KSZTAŁCENIA USTAWICZNEGO | Centrum Kształcenia Ustawicznego]] dla Dorosłych.<br/><br/> |
| − | Od października 1973 do września 1978 zatrudniona jako motorniczy w Oddziale Komunikacji Miejskiej Tramwajowej Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego w Gdańsku; od października 1978 do września 1979 pracowała jako operator urządzeń dźwigowych w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej | + | Od października 1973 do września 1978 zatrudniona jako motorniczy w Oddziale Komunikacji Miejskiej Tramwajowej Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego w Gdańsku; od października 1978 do września 1979 pracowała jako operator urządzeń dźwigowych w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]], od października 1979 ponownie była motorniczym w Oddziale Komunikacji Miejskiej Tramwajowej Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego w Gdańsku.<br/><br/> |
| − | W sierpniu 1980 | + | W sierpniu 1980 uczestniczka strajku komunikacji miejskiej (zob. [[KWOKA ZENON, działacz opozycji demokratycznej | Zenon Kwoka]], [[KINAL STANISŁAW, działacz opozycji demokratycznej | Stanisław Kinal]], [[POSYNIAK MARIAN, działacz opozycji demokratycznej | Marian Posynak]]), członkini Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego (MKS) w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Sygnatariuszka [[POROZUMIENIE GDAŃSKIE | porozumienia gdańskiego]]. We wrześniu 1980 członkini Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego (MKZ) „Solidarność” Gdańsk, odwołana. Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] współorganizatorka pomocy internowanym, kolporterka niezależnych wydawnictw. Pozbawiona możliwości pracy, wspomagana materialnie przez zaprzyjaźnione i nieznane osoby, m.in. [[JANKOWSKI HENRYK, ksiądz | ks. Henryka Jankowskiego]]; wyjechała początkowo na Mazury, nastepnie do Szczecina, gdzie podjęła pracę w Zakładach Chemicznych Wiskord. W 1986 powróciła do Gdańska; zatrudniona w Ośrodku Kształcenia Cudzoziemców. W latach 1989–1994 prowadziła z mężem (od 1987) Krzysztofem Strycharskim rodzinę zastępczą, od 1994 do emerytury w 2009 rodzinny dom dziecka (wychowała dwanaścioro dzieci).<br/><br/> |
| − | Od 1995 należała do Unii Wolności, w 2002 bezskutecznie kandydowała do [[RADA MIEJSKA | Rady Miasta Gdańska]] z ramienia Obywatelskiego Komitetu Bogdana Borusewicza. Od 2009 należała do Rady Programowej Kongresu Kobiet. W 2014 z ramienia Platformy Obywatelskiej (PO) bezskutecznie ubiegała się o mandat do Parlamentu Europejskiego. Wybrana do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (z listy PO) na VIII kadencję (2015–2019) z okręgu gdyńsko-słupskiego (uzyskała 24 333 głosy), pracowała w Komisji Łączności z Polakami za Granicą i Komisji Polityki Społecznej i Rodziny. Ponownie wybrana do Sejmu RP (z tego samego okręgu, z listy Komitetu Wyborczego Koalicja Obywatelska) na IX kadencję ((2019–2023) (uzyskała 14 | + | Od 1995 należała do Unii Wolności, w 2002 bezskutecznie kandydowała do [[RADA MIEJSKA | Rady Miasta Gdańska]] z ramienia Obywatelskiego Komitetu Bogdana Borusewicza. Od 2009 należała do Rady Programowej Kongresu Kobiet. W 2014 z ramienia Platformy Obywatelskiej (PO) bezskutecznie ubiegała się o mandat do Parlamentu Europejskiego. Wybrana do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (z listy PO) na VIII kadencję (2015–2019) z okręgu gdyńsko-słupskiego (uzyskała 24 333 głosy), pracowała w Komisji Łączności z Polakami za Granicą i Komisji Polityki Społecznej i Rodziny. Ponownie wybrana do Sejmu RP (z tego samego okręgu, z listy Komitetu Wyborczego Koalicja Obywatelska) na IX kadencję ((2019–2023) (uzyskała 14 508 głosów), podobnie w wyborach w 2023 (z tego samego okregu) z ramienia Komitetu Wyborczego Koalicja Obywatelska (Platforma Obywatelska, Nowoczesna, Inicjatywa Polska, Zieloni) (uzyskała 8460 głosów), członkini Komisji Regulaminowej, Spraw Poselskich i Immunitetowych, Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych. <br/><br/> |
| − | W 2000 otrzymała | + | W 2000 otrzymała honorowe obywatelstwo miasta Gdańska, w 2005 wyróżniona Nagrodą im. Andrzeja Bączkowskiego, w 2010 Nagrodą im. ks. Józefa Tischnera, w 2009 Kongres Kobiet Polskich przyznał jej tytuł Polki Dwudziestolecia, w 2010 została Człowiekiem Roku tygodnika „Wprost”, w 2010 wyróżniona tytułem Gdańszczanina Roku. Odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006), orderem Ecce Homo (2011), Orderem Uśmiechu (2012). {{author: ArKa}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 20:15, 18 sty 2024
HENRYKA KRZYWONOS-STRYCHARSKA z domu Januszkiewicz (ur. 27 III 1953 Olsztyn), opozycjonistka, honorowa obywatelka Gdańska. W 1971 zdała egzamin eksternistyczny z zakresu siedmioklasowej Szkoły Podstawowej dla Pracujących przed Państwową Komisją Egzaminacyjną w Gdańsku. W 2004 ukończyła w Kościerzynie Liceum Ogólnokształcące Centrum Kształcenia Ustawicznego dla Dorosłych.
Od października 1973 do września 1978 zatrudniona jako motorniczy w Oddziale Komunikacji Miejskiej Tramwajowej Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego w Gdańsku; od października 1978 do września 1979 pracowała jako operator urządzeń dźwigowych w Stoczni Gdańskiej, od października 1979 ponownie była motorniczym w Oddziale Komunikacji Miejskiej Tramwajowej Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego w Gdańsku.
W sierpniu 1980 uczestniczka strajku komunikacji miejskiej (zob. Zenon Kwoka, Stanisław Kinal, Marian Posynak), członkini Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego (MKS) w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Sygnatariuszka porozumienia gdańskiego. We wrześniu 1980 członkini Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego (MKZ) „Solidarność” Gdańsk, odwołana. Po wprowadzeniu stanu wojennego współorganizatorka pomocy internowanym, kolporterka niezależnych wydawnictw. Pozbawiona możliwości pracy, wspomagana materialnie przez zaprzyjaźnione i nieznane osoby, m.in. ks. Henryka Jankowskiego; wyjechała początkowo na Mazury, nastepnie do Szczecina, gdzie podjęła pracę w Zakładach Chemicznych Wiskord. W 1986 powróciła do Gdańska; zatrudniona w Ośrodku Kształcenia Cudzoziemców. W latach 1989–1994 prowadziła z mężem (od 1987) Krzysztofem Strycharskim rodzinę zastępczą, od 1994 do emerytury w 2009 rodzinny dom dziecka (wychowała dwanaścioro dzieci).
Od 1995 należała do Unii Wolności, w 2002 bezskutecznie kandydowała do Rady Miasta Gdańska z ramienia Obywatelskiego Komitetu Bogdana Borusewicza. Od 2009 należała do Rady Programowej Kongresu Kobiet. W 2014 z ramienia Platformy Obywatelskiej (PO) bezskutecznie ubiegała się o mandat do Parlamentu Europejskiego. Wybrana do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (z listy PO) na VIII kadencję (2015–2019) z okręgu gdyńsko-słupskiego (uzyskała 24 333 głosy), pracowała w Komisji Łączności z Polakami za Granicą i Komisji Polityki Społecznej i Rodziny. Ponownie wybrana do Sejmu RP (z tego samego okręgu, z listy Komitetu Wyborczego Koalicja Obywatelska) na IX kadencję ((2019–2023) (uzyskała 14 508 głosów), podobnie w wyborach w 2023 (z tego samego okregu) z ramienia Komitetu Wyborczego Koalicja Obywatelska (Platforma Obywatelska, Nowoczesna, Inicjatywa Polska, Zieloni) (uzyskała 8460 głosów), członkini Komisji Regulaminowej, Spraw Poselskich i Immunitetowych, Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych.
W 2000 otrzymała honorowe obywatelstwo miasta Gdańska, w 2005 wyróżniona Nagrodą im. Andrzeja Bączkowskiego, w 2010 Nagrodą im. ks. Józefa Tischnera, w 2009 Kongres Kobiet Polskich przyznał jej tytuł Polki Dwudziestolecia, w 2010 została Człowiekiem Roku tygodnika „Wprost”, w 2010 wyróżniona tytułem Gdańszczanina Roku. Odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006), orderem Ecce Homo (2011), Orderem Uśmiechu (2012).
