KRECHOWICZ JERZY, rektor Akademii Sztuk Pięknych
m |
(wstawienie ilustracji (e-mail z 12.06.2018)) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| + | [[File:Jerzy_Krechowicz.jpg|thumb|Jerzy Krechowicz]] | ||
[[File:Jerzy Krechowicz, Ragetime z cyklu Transmutacje, 2002.JPG|thumb|Jerzy Krechowicz ''Ragetime'', z cyklu ''Transmutacje'', 2002]] | [[File:Jerzy Krechowicz, Ragetime z cyklu Transmutacje, 2002.JPG|thumb|Jerzy Krechowicz ''Ragetime'', z cyklu ''Transmutacje'', 2002]] | ||
[[File:Spektakl_Jerzego_Krechowicza_"Pies__czyli_brak_psa"_w_Teatrze_Galeria, 1963.JPG|thumb|Spektakl Jerzego Krechowicza ''Pies, czyli brak psa'' w Teatrze Galeria, 1963]] | [[File:Spektakl_Jerzego_Krechowicza_"Pies__czyli_brak_psa"_w_Teatrze_Galeria, 1963.JPG|thumb|Spektakl Jerzego Krechowicza ''Pies, czyli brak psa'' w Teatrze Galeria, 1963]] | ||
'''JERZY KRECHOWICZ''' (ur. 1937 Toki, Ukraina), malarz, grafik, reżyser scenograf, scenarzysta, pedagog. W 1962 roku absolwent malarstwa w [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych]] (PWSSP), dyplom uzyskał w pracowni Stanisława Borysowskiego; od roku 1967 w pracowni grafiki użytkowej w Katedrze Grafiki na Wydziale Malarstwa (od 1971 na Wydziale Projektowania Plastycznego), od 1975 prowadził samodzielną pracownię podstaw projektowania graficznego w Katedrze Projektowania Graficznego (Wydział Projektowania Plastycznego), od 1978 pracownię projektowania graficznego (na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby, od 1981 Wydział Malarstwa i Grafiki). W latach 1987–1994 i 2002–2006 kierował równocześnie Katedrą Projektowania Graficznego; w 1996–2002 rektor PWSSP, od 1997 [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademii Sztuk Pięknych]]. W 1961 roku zainicjował działalność awangardowego [[TEATR GALERIA | teatru Galeria]]. W latach 60. i 70. XX wieku tworzył obrazy sztalugowe, polemicznie lub ironicznie nawiązujące do modnych tendencji, np. do malarstwa materii: ciemne, monochromatyczne prace o gęstej, drapieżnej powierzchni, sugerujące dosłowną tkaninę lub ekspresyjne, „organiczne” rysunki farbą drukarską. Ich swoistą kontynuacją były półabstrakcyjne obrazy z użyciem skóry oraz skano-collages, reliefowe quasi-organiczne formy jakby ze zdegradowanych mechanizmów. Do pop-artu nawiązywały kompozycje w rodzaju collages, profuzyjne nagromadzenie szczegółów, cytatów masowej i artystycznej ikonosfery. Ta technika charakterystyczna jest dla licznych prac z zakresu grafiki użytkowej, zwłaszcza plakatów, w których obfitość szczegółów podporządkowuje plastyczna i zarazem semantyczna dominanta. Jako scenograf współpracował m.in. z: gdańskim Teatrem Rozmów (1962–1964), [[OPERA BAŁTYCKA | Państwową Operą Bałtycką]] (1972–1975), [[TEATR WYBRZEŻE | Teatrem Wybrzeże]] (1971), Teatrem Muzycznym w Gdyni (1979), Dramatycznym w Elblągu, [[MIEJSKI TEATR „MINIATURA” | Teatrem Miniatura]]; współpracował (scenografia, konsultacja plastyczna) w spektaklach telewizyjnych (1972, 1978). {{author: EKA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | '''JERZY KRECHOWICZ''' (ur. 1937 Toki, Ukraina), malarz, grafik, reżyser scenograf, scenarzysta, pedagog. W 1962 roku absolwent malarstwa w [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych]] (PWSSP), dyplom uzyskał w pracowni Stanisława Borysowskiego; od roku 1967 w pracowni grafiki użytkowej w Katedrze Grafiki na Wydziale Malarstwa (od 1971 na Wydziale Projektowania Plastycznego), od 1975 prowadził samodzielną pracownię podstaw projektowania graficznego w Katedrze Projektowania Graficznego (Wydział Projektowania Plastycznego), od 1978 pracownię projektowania graficznego (na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby, od 1981 Wydział Malarstwa i Grafiki). W latach 1987–1994 i 2002–2006 kierował równocześnie Katedrą Projektowania Graficznego; w 1996–2002 rektor PWSSP, od 1997 [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademii Sztuk Pięknych]]. W 1961 roku zainicjował działalność awangardowego [[TEATR GALERIA | teatru Galeria]]. W latach 60. i 70. XX wieku tworzył obrazy sztalugowe, polemicznie lub ironicznie nawiązujące do modnych tendencji, np. do malarstwa materii: ciemne, monochromatyczne prace o gęstej, drapieżnej powierzchni, sugerujące dosłowną tkaninę lub ekspresyjne, „organiczne” rysunki farbą drukarską. Ich swoistą kontynuacją były półabstrakcyjne obrazy z użyciem skóry oraz skano-collages, reliefowe quasi-organiczne formy jakby ze zdegradowanych mechanizmów. Do pop-artu nawiązywały kompozycje w rodzaju collages, profuzyjne nagromadzenie szczegółów, cytatów masowej i artystycznej ikonosfery. Ta technika charakterystyczna jest dla licznych prac z zakresu grafiki użytkowej, zwłaszcza plakatów, w których obfitość szczegółów podporządkowuje plastyczna i zarazem semantyczna dominanta. Jako scenograf współpracował m.in. z: gdańskim Teatrem Rozmów (1962–1964), [[OPERA BAŁTYCKA | Państwową Operą Bałtycką]] (1972–1975), [[TEATR WYBRZEŻE | Teatrem Wybrzeże]] (1971), Teatrem Muzycznym w Gdyni (1979), Dramatycznym w Elblągu, [[MIEJSKI TEATR „MINIATURA” | Teatrem Miniatura]]; współpracował (scenografia, konsultacja plastyczna) w spektaklach telewizyjnych (1972, 1978). {{author: EKA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 11:47, 12 cze 2018
JERZY KRECHOWICZ (ur. 1937 Toki, Ukraina), malarz, grafik, reżyser scenograf, scenarzysta, pedagog. W 1962 roku absolwent malarstwa w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (PWSSP), dyplom uzyskał w pracowni Stanisława Borysowskiego; od roku 1967 w pracowni grafiki użytkowej w Katedrze Grafiki na Wydziale Malarstwa (od 1971 na Wydziale Projektowania Plastycznego), od 1975 prowadził samodzielną pracownię podstaw projektowania graficznego w Katedrze Projektowania Graficznego (Wydział Projektowania Plastycznego), od 1978 pracownię projektowania graficznego (na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby, od 1981 Wydział Malarstwa i Grafiki). W latach 1987–1994 i 2002–2006 kierował równocześnie Katedrą Projektowania Graficznego; w 1996–2002 rektor PWSSP, od 1997 Akademii Sztuk Pięknych. W 1961 roku zainicjował działalność awangardowego teatru Galeria. W latach 60. i 70. XX wieku tworzył obrazy sztalugowe, polemicznie lub ironicznie nawiązujące do modnych tendencji, np. do malarstwa materii: ciemne, monochromatyczne prace o gęstej, drapieżnej powierzchni, sugerujące dosłowną tkaninę lub ekspresyjne, „organiczne” rysunki farbą drukarską. Ich swoistą kontynuacją były półabstrakcyjne obrazy z użyciem skóry oraz skano-collages, reliefowe quasi-organiczne formy jakby ze zdegradowanych mechanizmów. Do pop-artu nawiązywały kompozycje w rodzaju collages, profuzyjne nagromadzenie szczegółów, cytatów masowej i artystycznej ikonosfery. Ta technika charakterystyczna jest dla licznych prac z zakresu grafiki użytkowej, zwłaszcza plakatów, w których obfitość szczegółów podporządkowuje plastyczna i zarazem semantyczna dominanta. Jako scenograf współpracował m.in. z: gdańskim Teatrem Rozmów (1962–1964), Państwową Operą Bałtycką (1972–1975), Teatrem Wybrzeże (1971), Teatrem Muzycznym w Gdyni (1979), Dramatycznym w Elblągu, Teatrem Miniatura; współpracował (scenografia, konsultacja plastyczna) w spektaklach telewizyjnych (1972, 1978).
