KOWALIK PIOTR, profesor Politechniki Gdańskiej
| Linia 2: | Linia 2: | ||
| − | '''PIOTR KOWALIK''' (7 IX 1939 Opactwo koło Kozienic), profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), specjalista w zakresie hydrologii, fizyki gleb i gruntów oraz gospodarki wodnej. Syn Władysława i Janiny, nauczycieli pracujących między innymi w Technikum Wodno-Melioracyjnym w Gdańsku–Oruni i właścicieli gospodarstwa rolnego pod Gdańskiem. Absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II | II Liceum Ogólnokształcącego]] w Gdańsku. | + | '''PIOTR KOWALIK''' (7 IX 1939 Opactwo koło Kozienic), profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), specjalista w zakresie hydrologii, fizyki gleb i gruntów oraz gospodarki wodnej. Syn Władysława i Janiny, absolwentów Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, nauczycieli pracujących między innymi w Technikum Wodno-Melioracyjnym w Gdańsku–Oruni i właścicieli gospodarstwa rolnego pod Gdańskiem. Absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II | II Liceum Ogólnokształcącego]] w Gdańsku.<br/><br/> |
| − | + | W latach 1956–1961 studiował na Wydziale Budownictwa Wodnego PG; zatrudniony na tej uczelni w Katedrze Gruntoznawstwa, od 1967 doktor, w 1972 doktor habilitowany, w 1979 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1988 profesor zwyczajny. Kierownik Zakładu Gospodarki Wodnej w latach 1978–1979, a 1983–2005 kierował Katedrą Inżynierii Sanitarnej. Od 1972 przewodniczący Zespołu do spraw Żuław przy Gdańskim Oddziale Polskiej Akademii Nauk (PAN), od 2004 pełnomocnik rektora PG do spraw Żuław. Przewodniczący Rady Naukowo-Społecznej Leśnych Kompleksów Promocyjnych Lasów Oliwsko-Darżlubskich, wiceprzewodniczący Rady Programowej Kaszubskiego Uniwersytetu Ludowego w Wieżycy i w Starbieninie. Od 2002 członek korespondent PAN w dziedzinie hydrologii i gospodarki wodnej.<br/><br/> | |
| − | W latach 1956–1961 studiował na Wydziale Budownictwa Wodnego PG; zatrudniony na tej uczelni w Katedrze Gruntoznawstwa, od 1967 doktor, w 1972 doktor habilitowany, w 1979 profesor. Kierownik Zakładu Gospodarki Wodnej w latach 1978–1979, a 1983–2005 kierował Katedrą Inżynierii Sanitarnej. Od 1972 przewodniczący Zespołu do spraw Żuław przy Gdańskim Oddziale Polskiej Akademii Nauk (PAN), od 2004 pełnomocnik rektora PG do spraw Żuław. Od 2002 członek korespondent PAN w dziedzinie hydrologii i gospodarki wodnej.<br/><br/> | + | Prowadził badania nad użytkowaniem biomasy w energetyce i oczyszczaniem ścieków na złożach hydrofitowych, opracował między innymi modele komputerowe dotyczące obiegu wody i wzrostu roślin na polderach Żuław i w Holandii. Jako ''visiting professor'' wykładał na uczelniach między innymi w Wielkiej Brytanii, Francji i Włoszech. <br/><br/> |
| − | Prowadził badania nad użytkowaniem biomasy w energetyce i oczyszczaniem ścieków na złożach hydrofitowych, opracował | + | W 1993 laureat Światowej Nagrody Edukacji Ekologicznej SETAC na Kongresie Ekochemii i Ekotoksykologii w Lizbonie (Portugalia). W 2001 uhonorowany [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medalem Księcia Mściwoja II]]. 9 XII 2004 roku Królewska Szwedzka Akademia Nauk Rolniczych i Leśnych przyznała mu za prace naukowe dotyczące gospodarowania wodą w rolnictwie, oczyszczania ścieków na złożach trzcinowych i plantacji wierzbowych jako źródeł energii Nagrodę Bertebosa, zw. „Rolniczym i Leśnym Noblem”; doktor honoris causa Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu.<br/><br/> |
| − | + | Żonaty z Barbara z domu Sęp, doktorem nauk medycznych, psychiatrą, ojciec Katarzyny, pediatry, i Krystyny, prawniczki. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]][[Category: Ludzie]] | |
Wersja z 17:10, 15 lis 2021
PIOTR KOWALIK (7 IX 1939 Opactwo koło Kozienic), profesor Politechniki Gdańskiej (PG), specjalista w zakresie hydrologii, fizyki gleb i gruntów oraz gospodarki wodnej. Syn Władysława i Janiny, absolwentów Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, nauczycieli pracujących między innymi w Technikum Wodno-Melioracyjnym w Gdańsku–Oruni i właścicieli gospodarstwa rolnego pod Gdańskiem. Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku.
W latach 1956–1961 studiował na Wydziale Budownictwa Wodnego PG; zatrudniony na tej uczelni w Katedrze Gruntoznawstwa, od 1967 doktor, w 1972 doktor habilitowany, w 1979 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1988 profesor zwyczajny. Kierownik Zakładu Gospodarki Wodnej w latach 1978–1979, a 1983–2005 kierował Katedrą Inżynierii Sanitarnej. Od 1972 przewodniczący Zespołu do spraw Żuław przy Gdańskim Oddziale Polskiej Akademii Nauk (PAN), od 2004 pełnomocnik rektora PG do spraw Żuław. Przewodniczący Rady Naukowo-Społecznej Leśnych Kompleksów Promocyjnych Lasów Oliwsko-Darżlubskich, wiceprzewodniczący Rady Programowej Kaszubskiego Uniwersytetu Ludowego w Wieżycy i w Starbieninie. Od 2002 członek korespondent PAN w dziedzinie hydrologii i gospodarki wodnej.
Prowadził badania nad użytkowaniem biomasy w energetyce i oczyszczaniem ścieków na złożach hydrofitowych, opracował między innymi modele komputerowe dotyczące obiegu wody i wzrostu roślin na polderach Żuław i w Holandii. Jako visiting professor wykładał na uczelniach między innymi w Wielkiej Brytanii, Francji i Włoszech.
W 1993 laureat Światowej Nagrody Edukacji Ekologicznej SETAC na Kongresie Ekochemii i Ekotoksykologii w Lizbonie (Portugalia). W 2001 uhonorowany Medalem Księcia Mściwoja II. 9 XII 2004 roku Królewska Szwedzka Akademia Nauk Rolniczych i Leśnych przyznała mu za prace naukowe dotyczące gospodarowania wodą w rolnictwie, oczyszczania ścieków na złożach trzcinowych i plantacji wierzbowych jako źródeł energii Nagrodę Bertebosa, zw. „Rolniczym i Leśnym Noblem”; doktor honoris causa Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu.
Żonaty z Barbara z domu Sęp, doktorem nauk medycznych, psychiatrą, ojciec Katarzyny, pediatry, i Krystyny, prawniczki.
