KITA ANIELA, profesor Politechniki Gdańskiej
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Aniela Kita, witraż z kościoła Najświętszej Maryi Panny w Gdyni, 1968.JPG|thumb|Aniela Kita, witraż z kościoła Najświętszej Maryi Panny<br/>w Gdyni, 1968]] | [[File:Aniela Kita, witraż z kościoła Najświętszej Maryi Panny w Gdyni, 1968.JPG|thumb|Aniela Kita, witraż z kościoła Najświętszej Maryi Panny<br/>w Gdyni, 1968]] | ||
| − | '''ANIELA KITA''' (ur. 17 I 1937 Gdynia), artysta malarz, profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). W 1963 absolwentka gdańskiej [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych]]) w pracowni malarstwa sztalugowego prof. [[STUDNICKI JULIUSZ | Juliusza Studnickiego]] oraz pracowni malarstwa monumentalnego prof. [[ŻUŁAWSKI JACEK | Jacka Żuławskiego]]. Od 1963 asystentka w Katedrze Rysunku, Malarstwa i Rzeźby w Instytucie Architektury i Urbanistyki PG, od 1972 doktor, w 1983 przeprowadziła przewód kwalifikacyjny II stopnia, na podstawie własnych dzieł malarskich oraz pracy projektowej ''Kompozycja kolorystyczna w architekturze'', od 1992 profesor PG, od 1997 profesor tytularny sztuk plastycznych. W latach 1984–1987 prodziekan do spraw kształcenia, od 1996 kierownik Katedry Rysunku, Malarstwa i Rzeźby.<br/><br/> | + | '''ANIELA KITA''' (ur. 17 I 1937 Gdynia), artysta malarz, profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). W 1963 absolwentka gdańskiej [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych]]) w pracowni malarstwa sztalugowego prof. [[STUDNICKI JULIUSZ, malarz, rysownik, pedagog | Juliusza Studnickiego]] oraz pracowni malarstwa monumentalnego prof. [[ŻUŁAWSKI JACEK, profesor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku | Jacka Żuławskiego]]. Od 1963 asystentka w Katedrze Rysunku, Malarstwa i Rzeźby w Instytucie Architektury i Urbanistyki PG, od 1972 doktor, w 1983 przeprowadziła przewód kwalifikacyjny II stopnia, na podstawie własnych dzieł malarskich oraz pracy projektowej ''Kompozycja kolorystyczna w architekturze'', od 1992 profesor PG, od 1997 profesor tytularny sztuk plastycznych. W latach 1984–1987 prodziekan do spraw kształcenia, od 1996 kierownik Katedry Rysunku, Malarstwa i Rzeźby.<br/><br/> |
| − | Od 1963 bierze udział w wystawach malarstwa sztalugowego organizowanych w kraju (szczególnie w Gdańsku i w Sopocie) oraz za granicą (Anglia – trzy wystawy, Szwecja, Norwegia, Francja, Włochy i Dania). Uczestniczy w festiwalach malarstwa (Szczecin, Sopot) i Biennale (Sopot). Swoje indywidualne prace wystawiała między innymi w Oxfordzie (Anglia) i Grenaa (Dania). W jej obrazach dominuje abstrakcja organiczna, podejmuje także tematy związane z człowiekiem i sztuką Gdańska. Zajmuje się malarstwem monumentalnym, realizując własne projekty zarówno w zastanych obiektach, jak i w nowo powstających, współpracując z architektami: [[TARASZKIEWICZ LEOPOLD WITOLD | Leopoldem Taraszkiewiczem]], Marianem Sztafrowskim (zm. 1993), Jerzym Kaczorowskim, [[BAUM SZCZEPAN KAROL | Szczepanem Baumem]].<br/><br/> | + | Od 1963 bierze udział w wystawach malarstwa sztalugowego organizowanych w kraju (szczególnie w Gdańsku i w Sopocie) oraz za granicą (Anglia – trzy wystawy, Szwecja, Norwegia, Francja, Włochy i Dania). Uczestniczy w festiwalach malarstwa (Szczecin, Sopot) i Biennale (Sopot). Swoje indywidualne prace wystawiała między innymi w Oxfordzie (Anglia) i Grenaa (Dania). W jej obrazach dominuje abstrakcja organiczna, podejmuje także tematy związane z człowiekiem i sztuką Gdańska. Zajmuje się malarstwem monumentalnym, realizując własne projekty zarówno w zastanych obiektach, jak i w nowo powstających, współpracując z architektami: [[TARASZKIEWICZ LEOPOLD WITOLD, profesor Politechniki Gdańskiej | Leopoldem Taraszkiewiczem]], Marianem Sztafrowskim (zm. 1993), Jerzym Kaczorowskim, [[BAUM SZCZEPAN KAROL, architekt, profesor Politechniki Gdańskiej | Szczepanem Baumem]].<br/><br/> |
Do ważniejszych prac należą: witraże w kościele w Gdyni (1968) – prawie wszystkie zniszczone przez proboszcza ks. dr Edmunda Skalskiego, bez zgody konserwatora zabytków, w czasie remontu kościoła na wiosnę 2019, kompozycja podziału i witraże w ścianie okiennej kościoła w Radomiu (1982), witraże (szkło w betonie) w kościele w Rumi (1991–1994), monumentalna kompozycja figuralna wykonana klasyczną techniką mozaikową, zrealizowana na ścianie ołtarzowej kościoła w Kielcach (1997–1999), witraże w kościele w Słupsku (realizacja od roku 2004), projekt witraża dla Gmachu Głównego PG (2012). {{author: ALP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Do ważniejszych prac należą: witraże w kościele w Gdyni (1968) – prawie wszystkie zniszczone przez proboszcza ks. dr Edmunda Skalskiego, bez zgody konserwatora zabytków, w czasie remontu kościoła na wiosnę 2019, kompozycja podziału i witraże w ścianie okiennej kościoła w Radomiu (1982), witraże (szkło w betonie) w kościele w Rumi (1991–1994), monumentalna kompozycja figuralna wykonana klasyczną techniką mozaikową, zrealizowana na ścianie ołtarzowej kościoła w Kielcach (1997–1999), witraże w kościele w Słupsku (realizacja od roku 2004), projekt witraża dla Gmachu Głównego PG (2012). {{author: ALP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:31, 11 gru 2022
w Gdyni, 1968
ANIELA KITA (ur. 17 I 1937 Gdynia), artysta malarz, profesor Politechniki Gdańskiej (PG). W 1963 absolwentka gdańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych) w pracowni malarstwa sztalugowego prof. Juliusza Studnickiego oraz pracowni malarstwa monumentalnego prof. Jacka Żuławskiego. Od 1963 asystentka w Katedrze Rysunku, Malarstwa i Rzeźby w Instytucie Architektury i Urbanistyki PG, od 1972 doktor, w 1983 przeprowadziła przewód kwalifikacyjny II stopnia, na podstawie własnych dzieł malarskich oraz pracy projektowej Kompozycja kolorystyczna w architekturze, od 1992 profesor PG, od 1997 profesor tytularny sztuk plastycznych. W latach 1984–1987 prodziekan do spraw kształcenia, od 1996 kierownik Katedry Rysunku, Malarstwa i Rzeźby.
Od 1963 bierze udział w wystawach malarstwa sztalugowego organizowanych w kraju (szczególnie w Gdańsku i w Sopocie) oraz za granicą (Anglia – trzy wystawy, Szwecja, Norwegia, Francja, Włochy i Dania). Uczestniczy w festiwalach malarstwa (Szczecin, Sopot) i Biennale (Sopot). Swoje indywidualne prace wystawiała między innymi w Oxfordzie (Anglia) i Grenaa (Dania). W jej obrazach dominuje abstrakcja organiczna, podejmuje także tematy związane z człowiekiem i sztuką Gdańska. Zajmuje się malarstwem monumentalnym, realizując własne projekty zarówno w zastanych obiektach, jak i w nowo powstających, współpracując z architektami: Leopoldem Taraszkiewiczem, Marianem Sztafrowskim (zm. 1993), Jerzym Kaczorowskim, Szczepanem Baumem.
Do ważniejszych prac należą: witraże w kościele w Gdyni (1968) – prawie wszystkie zniszczone przez proboszcza ks. dr Edmunda Skalskiego, bez zgody konserwatora zabytków, w czasie remontu kościoła na wiosnę 2019, kompozycja podziału i witraże w ścianie okiennej kościoła w Radomiu (1982), witraże (szkło w betonie) w kościele w Rumi (1991–1994), monumentalna kompozycja figuralna wykonana klasyczną techniką mozaikową, zrealizowana na ścianie ołtarzowej kościoła w Kielcach (1997–1999), witraże w kościele w Słupsku (realizacja od roku 2004), projekt witraża dla Gmachu Głównego PG (2012).
