KACZKOWSKI JAN ADAM, duchowny, bioetyk
| < Poprzednie | Następne > |
JAN ADAM KACZKOWSKI (19 VII 1977 Gdynia – 28 III 2016 Sopot), duchowny rzymskokatolicki, prezbiter, teolog, bioetyk. Syn Józefa (ur. 2 IV 1939 Warszawa), inżyniera, i Heleny z domu Krzyżanowskiej (ur. 1944 Kamieńczyce koło Miechowa), absolwentki romanistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, którzy pod koniec 1971 przenieśli się do Gdańska, gdzie ojciec, pracownik Hydrobudowy, brał udział w budowie Portu Północnego. W 1972 rodzice zamieszkali w Sopocie-Kamiennym Potoku, matka dorywczo uczyła języka francuskiego, od 1973 była tłumaczką przysięgłą, od 1974 – lektorką tego języka na Uniwersytecie Gdańskim. Brat Filipa (ur. 26 VI 1971 Kraków), żonatego z Małgorzatą Regosz ( Roch Andrzej Regosz) i Magdaleny (ur. 1975 Gdynia).
Po ukończeniu szkoły podstawowej, w 1996 zdał maturę w sopockim Środowiskowym Liceum Ogólnokształcącym. Wstąpił do Gdańskiego Seminarium Duchownego, 3 VI 2001 otrzymał święcenia diakonatu, w
2002 ukończył studia filozoficzno-teologiczne, 15 VI 2002 w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Gdańsku z rąk abp. Tadeusza Gocłowskiego otrzymał święcenia prezbiteratu. W 2005 uzyskał licencjat z teologii na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie, w 2007 – na podstawie dysertacji Godność człowieka umierającego a pomoc osobom w stanie terminalnym – studium teologiczno-moralne (promotor: ks. prof. dr hab. Marian Machinek) – obronił doktorat na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. W 2008 ukończył studia podyplomowe z bioetyki na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie.
Od 22 VI 2002 do 30 VII 2007 był wikariuszem w parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Pucku, od 30 XI 2007 w tej samej parafii pracował w charakterze pomocy duszpasterskiej. Od 2002 do 1 IX 2004 kapelan domu pomocy społecznej i od 30 XI 2007 do 30 VI 2012 szpitala w Pucku, w latach 2004–2011 katecheta w Liceum Ogólnokształcącym w Pucku i w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych w Rzucewie. Od 2010 wykładowca bioetyki na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.
W 2004 był jednym z założycieli Puckiego Hospicjum Domowego, od 30 XI 2007 jego kapelan. W latach 2007–2009 koordynator budowy Puckiego Hospicjum pod wezwaniem św. Ojca Pio, od 2009 jego dyrektor i prezes zarządu. Utworzył program szkoleniowy w zakresie bioetyki chrześcijańskiej. Prowadził wykłady i warsztaty z tematyki hospicyjnej. Organizował warsztaty z komunikacji i etyki w medycynie dla studentów medycyny i prawa pod nazwą Areopag Etyczny. W 2016 był ambasadorem Światowych Dni Młodzieży w Krakowie.
Jako wideobloger (vloger) publikował swoje filmy na portalu Boska.TV. Na podstawie rozmów z nim powstały książki: Szału nie ma, jest rak (Więź, 2013), Życie na pełnej petardzie. Czyli wiara, polędwica i miłość (Wydawnictwo WAM, 2015), Dasz radę. Ostatnia rozmowa (Wydawnictwo WAM, 2016), Żyć aż do końca. Instrukcja obsługi choroby (Więź, 2017), Dekalog księdza Jana Kaczkowskiego (Wydawnictwo WAM, 2017). Autor książek Grunt pod nogami (Wydawnictwo WAM, 2016) i Ekskluzywny żebrak, czyli ks. Jan Kaczkowski o tym, co najważniejsze (zapis materiałów wideo, homilii i konferencji; Wydawnictwo Unitas, 2016).
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012), medalem „Curate Infirmos” Papieskiej Rady do spraw Duszpasterstwa Służby Zdrowia (2014), orderem „Za Zacność” Kapituły Dnia Stałego (2013), Medalem Świętego Jerzego „Tygodnika Powszechnego” (2015).
Człowiek Roku 2006 w plebiscycie „Dziennika Bałtyckiego”, w 2014 honorowy obywatel Pucka, laureat nagród „Ślad” im. biskupa Jana Chrapka (2014) oraz „Pontifici – Budowniczy Mostów” warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej (2014), uhonorowany medalem „Sint sua Premia Laudi” (2014), nadawanym przez Wojewodę Pomorskiego osobom lub instytucjom za wybitne zasługi dla województwa (laureat w kategorii: Sprawy społeczne), nagrodą „Newsweeka” im. Teresy Torańskiej za działalność publiczną (2014), laureat plebiscytu „Róże Gali” za działalność charytatywną (2015) oraz konkursu „Sukces Roku 2015” w Ochronie Zdrowia w kategorii: Osobowość roku, w 2016 otrzymał odznakę „Za Zasługi dla Województwa Pomorskiego”.
Od urodzenia miał lewostronny niedowład i dużą wadę wzroku. Zdiagnozowano u niego nowotwór nerki (wyleczony) i glejaka mózgu, który stał się przyczyną jego śmierci. Zmarł w rodzinnym domu w Sopocie. Pochowany tamże 1 IV 2016 na cmentarzu komunalnym.
W 2017 w kościele św. Jerzego w Sopocie została odsłonięta poświęcona mu tablica.
