JANTZEN DANIEL ELERT, burgrabia gdański
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''DANIEL ELERT JANTZEN''' (Janssen, Jansson; chrzest 27 X 1698 Gdańsk – 23 VII 1756 Gdańsk), kupiec, [[BURGRABIOWIE | burgrabia]] gdański. Syn [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] (od 1719) Karla Jantzena (5 X 1661 Gdańsk – 31 VIII 1726 Gdańsk) i jego drugiej (od 1697) żony Adelgundy Elisabeth (zm. 1704), córki [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] Ehlerta Friedricha. Brat | + | '''DANIEL ELERT JANTZEN''' (Janssen, Jansson; chrzest 27 X 1698 Gdańsk – 23 VII 1756 Gdańsk), kupiec, [[BURGRABIOWIE | burgrabia]] gdański. Syn [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] (od 1719) Karla Jantzena (5 X 1661 Gdańsk – 31 VIII 1726 Gdańsk) i jego drugiej (od 1697) żony Adelgundy Elisabeth (zm. 1704), córki [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] Ehlerta Friedricha. Brat między innymi Johanna Carla (1716–1787), Benjamina Elerta, [[JANTZEN SALOMON | Salomona Jantzena]], syndyka gdańskiego i Johanna Daniela (zm. 1767).<br/><br/> |
W latach 1713–1715 uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], 1718–1719 student w Wittenberdze i Lipsku, od 1730 sekretarz [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]]. Aktywny polityk, po kapitulacji miasta podczas [[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1734 ROKU | oblężenia Gdańska w 1734 roku]] był w delegacji gdańszczan proszącej w Sankt Petersburgu o wybaczenie carycę Annę i z powodzeniem pertraktującej w sprawie zmniejszenia narzuconej kontrybucji (za co otrzymał od władz Gdańska wysoką nagrodę pieniężną).<br/><br/> | W latach 1713–1715 uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], 1718–1719 student w Wittenberdze i Lipsku, od 1730 sekretarz [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]]. Aktywny polityk, po kapitulacji miasta podczas [[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1734 ROKU | oblężenia Gdańska w 1734 roku]] był w delegacji gdańszczan proszącej w Sankt Petersburgu o wybaczenie carycę Annę i z powodzeniem pertraktującej w sprawie zmniejszenia narzuconej kontrybucji (za co otrzymał od władz Gdańska wysoką nagrodę pieniężną).<br/><br/> | ||
Od roku 1746 ławnik, od 1750 [[RADA MIEJSKA | rajca]], w 1753 [[SĘDZIA | sędzia]]. W 1752 wraz z [[REYGER FRIEDRICH| Friedrichem Reygerem]] został wydelegowany do Wschowy, gdzie publicznie w imieniu miasta przeprosił króla Augusta III za dotychczasową postawę gdańszczan (za popieranie jego konkurenta, króla Stanisława Leszczyńskiego). W 1755 mianowany przez króla Augusta III burgrabią. Jedna z ważniejszych postaci w życiu miasta.<br/><br/> | Od roku 1746 ławnik, od 1750 [[RADA MIEJSKA | rajca]], w 1753 [[SĘDZIA | sędzia]]. W 1752 wraz z [[REYGER FRIEDRICH| Friedrichem Reygerem]] został wydelegowany do Wschowy, gdzie publicznie w imieniu miasta przeprosił króla Augusta III za dotychczasową postawę gdańszczan (za popieranie jego konkurenta, króla Stanisława Leszczyńskiego). W 1755 mianowany przez króla Augusta III burgrabią. Jedna z ważniejszych postaci w życiu miasta.<br/><br/> | ||
20 XI 1736 roku w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] ożenił się z Dorotą Renatą (16 VI 1713 Gdańsk – 22 I 1771), córką kupca Benedicta Schmidta. Ojciec [[JANTZEN CARL BENEDIKT | Carla Benedikta]]. Pochowany z żoną w kościele NMP. {{author:BŚ}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | 20 XI 1736 roku w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] ożenił się z Dorotą Renatą (16 VI 1713 Gdańsk – 22 I 1771), córką kupca Benedicta Schmidta. Ojciec [[JANTZEN CARL BENEDIKT | Carla Benedikta]]. Pochowany z żoną w kościele NMP. {{author:BŚ}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 20:19, 7 kwi 2021
DANIEL ELERT JANTZEN (Janssen, Jansson; chrzest 27 X 1698 Gdańsk – 23 VII 1756 Gdańsk), kupiec, burgrabia gdański. Syn ławnika (od 1719) Karla Jantzena (5 X 1661 Gdańsk – 31 VIII 1726 Gdańsk) i jego drugiej (od 1697) żony Adelgundy Elisabeth (zm. 1704), córki ławnika Ehlerta Friedricha. Brat między innymi Johanna Carla (1716–1787), Benjamina Elerta, Salomona Jantzena, syndyka gdańskiego i Johanna Daniela (zm. 1767).
W latach 1713–1715 uczeń Gimnazjum Akademickiego, 1718–1719 student w Wittenberdze i Lipsku, od 1730 sekretarz Rady Miejskiej. Aktywny polityk, po kapitulacji miasta podczas oblężenia Gdańska w 1734 roku był w delegacji gdańszczan proszącej w Sankt Petersburgu o wybaczenie carycę Annę i z powodzeniem pertraktującej w sprawie zmniejszenia narzuconej kontrybucji (za co otrzymał od władz Gdańska wysoką nagrodę pieniężną).
Od roku 1746 ławnik, od 1750 rajca, w 1753 sędzia. W 1752 wraz z Friedrichem Reygerem został wydelegowany do Wschowy, gdzie publicznie w imieniu miasta przeprosił króla Augusta III za dotychczasową postawę gdańszczan (za popieranie jego konkurenta, króla Stanisława Leszczyńskiego). W 1755 mianowany przez króla Augusta III burgrabią. Jedna z ważniejszych postaci w życiu miasta.
20 XI 1736 roku w kościele Najświętszej Marii Panny ożenił się z Dorotą Renatą (16 VI 1713 Gdańsk – 22 I 1771), córką kupca Benedicta Schmidta. Ojciec Carla Benedikta. Pochowany z żoną w kościele NMP.
