GRODDECK KARL MICHAEL von, senator
| (Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''KARL MICHAEL von GRODDECK''' (29 II 1764 Gdańsk – 10 IV 1833 Mały Kack koło Gdyni), senator [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] (WMG). Syn [[GRODDECK MICHAEL | Michaela Groddecka]] i Anny Renaty, córki burmistrza [[WOLFF SAMUEL | Samuela Wolffa]]. | + | '''KARL MICHAEL von GRODDECK''' (29 II 1764 Gdańsk – 10 IV 1833 Mały Kack koło Gdyni), senator [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] (WMG). Syn [[GRODDECK MICHAEL, burmistrz Gdańska | Michaela Groddecka]] i Anny Renaty, córki burmistrza [[WOLFF SAMUEL, burmistrz Gdańska | Samuela Wolffa]]. 11 I 1780 zapisany został do klasy drugiej (secundy) [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Podczas nauki, 12 XII 1781, brał udział w bijatyce między uczniami (należał do grupy synów patrycjuszy szczególnie butnych wobec uboższych uczniów, powodem zajścia było zabranie jednem z nich kożucha i zamknięcie w jednej z sal), znieważył interwenjujących profesorow, miał ich publicznie przeprosić, ale za sprawą rodziny incydent karę złagodzono. <br/><br/> |
| − | 17 V 1800 nabył od generała majora | + | Od 1784 studiował prawo na uniwersytecie w Erlangen i Getyndze (Göttingen), od 18 IX 1786 w Marburgu. 9 II 1792 otrzymał potwierdznie kupieckiego [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwa Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli) i w tym samym roku został sekretarzem [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej Gdańska]]. Po zajęciu Gdańska przez Prusy pracował w administracji miejskiej, był burmistrzem policyjnym. Od 1807 senator WMG, wobec rozbieżności zdań w Senacie i zbliżającej się klęski Francji zrezygnował w kwietniu 1812 z tego urzędu. W latach 1814–1817 etatowy radca miejski i adwokat w Gdańsku, w 1818–1832 był pierwszym pruskim landratem (starostą) dla powiatu Kartuzy. Z braku siedzby landrata w Kartuzach, urzędował w swoim dworku w Wyczechowie. Od 1814 członek loży Eugenia ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]).<br/><br/> |
| − | 1 III 1792 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) ożenił się z Heleną | + | 17 V 1800 nabył od generała majora Ottona Karla von Krockow majątki Mały Kack i Wiczlino. W 1831 w Małym Kacku był właścicielem 10 łanów roli, łąk kośnych, lasu, pałacu, sześciu ogrodów, pięciu stawów karpiowych i karasiowych, dwóch hamerni (kuźni), papierni i karczmy. Miał prawo sądowe nad miejscowymi chłopami, prawo polowań, prawo połowu ryb w morzu, prawo propinacji spirytusu i warzenia piwa, był wreszcie właścicielem patronatu nad miejscową kaplicą. Od 1832 na emeryturze. W latach 1791–1800 był właścicielem kamienicy przy Langgasse (ul Długa 13). <br/><br/> |
| + | 1 III 1792 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) ożenił się z Heleną Levinią Charlottą (23 VIII 1773 Gdańsk – 11 II 1811 Wiedeń), córką burgrabiego gdańskiego [[WEICKHMANN JOACHIM WILHELM, burgrabia gdański | Joachima Wilhelma Weickhmanna]]. W styczniu 1812 w tym samym kościele zawarł drugi związek małżeński – z panną Heleną Agnes Louisą von Klinkowström z Ludwigsburga (19 XII 1781 – 15 V 1870 Gdańsk). Syn z pierwszego małżeństwa, [[GRODDECK CARL GUSTAV von, prezes Sądu Handlowo-Morskiego | Carl Joachim Gustav]], był prezesem Sądu Handlowo-Morskiego w Gdańsku, żonatym z Sofią Rosalią Martens, a córka z pierwszego małżeństwa Helena Carolina Renata była żoną prawnika i radnego [[MARTENS HEINRICH WILHELM, prawnik, radny | Heinricha Wilhelma Martensa]]. Syn z drugiego małżeństwa, Friedrich Hermann (1815–1869), pracował jako urzędnik w Czarnem (Hammerstein) na Pomorzu. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
Archiwum Państwowe Gdańsk, 1475/1, s. 58 (akt zgonu z 10 IV 1833, z przywołaniem drugiej żony i wszystkich dzieci).<br/> | Archiwum Państwowe Gdańsk, 1475/1, s. 58 (akt zgonu z 10 IV 1833, z przywołaniem drugiej żony i wszystkich dzieci).<br/> | ||
| + | ''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VIII, s. 254.<br/> | ||
| + | ''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 362.<br/> | ||
| + | Rembalski Tomasz, ''Gdynia i jej dzielnice przed powstaniem miasta (XIII – XX wiek)'', Gdynia 2011, s. 157.<br/> | ||
Zdrenka Joachim, ''Groddeck Karol Michał'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, Suplement II, Gdańsk 2002, s. 91-92.<br/> | Zdrenka Joachim, ''Groddeck Karol Michał'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, Suplement II, Gdańsk 2002, s. 91-92.<br/> | ||
Zdrenka Joachim, ''Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342-1792 i 1807-1814'', t. II, Gdańsk 2008, s. 123. | Zdrenka Joachim, ''Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342-1792 i 1807-1814'', t. II, Gdańsk 2008, s. 123. | ||
Aktualna wersja na dzień 12:31, 12 kwi 2024
KARL MICHAEL von GRODDECK (29 II 1764 Gdańsk – 10 IV 1833 Mały Kack koło Gdyni), senator I Wolnego Miasta Gdańska (WMG). Syn Michaela Groddecka i Anny Renaty, córki burmistrza Samuela Wolffa. 11 I 1780 zapisany został do klasy drugiej (secundy) Gimnazjum Akademickiego. Podczas nauki, 12 XII 1781, brał udział w bijatyce między uczniami (należał do grupy synów patrycjuszy szczególnie butnych wobec uboższych uczniów, powodem zajścia było zabranie jednem z nich kożucha i zamknięcie w jednej z sal), znieważył interwenjujących profesorow, miał ich publicznie przeprosić, ale za sprawą rodziny incydent karę złagodzono.
Od 1784 studiował prawo na uniwersytecie w Erlangen i Getyndze (Göttingen), od 18 IX 1786 w Marburgu. 9 II 1792 otrzymał potwierdznie kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli) i w tym samym roku został sekretarzem Rady Miejskiej Gdańska. Po zajęciu Gdańska przez Prusy pracował w administracji miejskiej, był burmistrzem policyjnym. Od 1807 senator WMG, wobec rozbieżności zdań w Senacie i zbliżającej się klęski Francji zrezygnował w kwietniu 1812 z tego urzędu. W latach 1814–1817 etatowy radca miejski i adwokat w Gdańsku, w 1818–1832 był pierwszym pruskim landratem (starostą) dla powiatu Kartuzy. Z braku siedzby landrata w Kartuzach, urzędował w swoim dworku w Wyczechowie. Od 1814 członek loży Eugenia ( wolnomularstwo).
17 V 1800 nabył od generała majora Ottona Karla von Krockow majątki Mały Kack i Wiczlino. W 1831 w Małym Kacku był właścicielem 10 łanów roli, łąk kośnych, lasu, pałacu, sześciu ogrodów, pięciu stawów karpiowych i karasiowych, dwóch hamerni (kuźni), papierni i karczmy. Miał prawo sądowe nad miejscowymi chłopami, prawo polowań, prawo połowu ryb w morzu, prawo propinacji spirytusu i warzenia piwa, był wreszcie właścicielem patronatu nad miejscową kaplicą. Od 1832 na emeryturze. W latach 1791–1800 był właścicielem kamienicy przy Langgasse (ul Długa 13).
1 III 1792 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) ożenił się z Heleną Levinią Charlottą (23 VIII 1773 Gdańsk – 11 II 1811 Wiedeń), córką burgrabiego gdańskiego Joachima Wilhelma Weickhmanna. W styczniu 1812 w tym samym kościele zawarł drugi związek małżeński – z panną Heleną Agnes Louisą von Klinkowström z Ludwigsburga (19 XII 1781 – 15 V 1870 Gdańsk). Syn z pierwszego małżeństwa, Carl Joachim Gustav, był prezesem Sądu Handlowo-Morskiego w Gdańsku, żonatym z Sofią Rosalią Martens, a córka z pierwszego małżeństwa Helena Carolina Renata była żoną prawnika i radnego Heinricha Wilhelma Martensa. Syn z drugiego małżeństwa, Friedrich Hermann (1815–1869), pracował jako urzędnik w Czarnem (Hammerstein) na Pomorzu.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, 1475/1, s. 58 (akt zgonu z 10 IV 1833, z przywołaniem drugiej żony i wszystkich dzieci).
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VIII, s. 254.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 362.
Rembalski Tomasz, Gdynia i jej dzielnice przed powstaniem miasta (XIII – XX wiek), Gdynia 2011, s. 157.
Zdrenka Joachim, Groddeck Karol Michał, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, Suplement II, Gdańsk 2002, s. 91-92.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342-1792 i 1807-1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 123.
