GOŁEMBIEWSKI JÓZEF, działacz gdańskiej Polonii
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę GOŁEMBIEWSKI JÓZEF na GOŁEMBIEWSKI JÓZEF, działacz gdańskiej Polonii) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JÓZEF GOŁEMBIEWSKI''' (1 I 1891 Bączek koło Kościerzyny – 13 VII 1942 Stutthof), robotnik, działacz [[TOWARZYSTWO GIMNASTYCZNE „SOKÓŁ” | Towarzystwa Gimnastycznego (TG) „Sokół”]]. Syn Edwarda i Katarzyny z Milewskich. Po osiągnięciu dojrzałości zamieszkał w Sopocie, od 1927 | + | '''JÓZEF GOŁEMBIEWSKI''' (1 I 1891 Bączek koło Kościerzyny – 13 VII 1942 Stutthof), robotnik, działacz [[TOWARZYSTWO GIMNASTYCZNE „SOKÓŁ” | Towarzystwa Gimnastycznego (TG) „Sokół”]]. Syn Edwarda i Katarzyny z Milewskich. Po osiągnięciu dojrzałości zamieszkał w Sopocie, od 1927 do czasu osadzenia w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]] pracował w parowozowni w Gdańsku. W okresie luty-październik 1920 ochotniczo walczył w wojnie polsko–radzieckiej.<br/><br/> |
| − | Po powrocie z frontu wstąpił do Zrzeszenia byłych Ochotników Armii Polskiej i TG „Sokół”. W 1924 | + | Po powrocie z frontu wstąpił do Zrzeszenia byłych Ochotników Armii Polskiej i TG „Sokół”. W 1924 brał udział w zakładaniu sokolego oddziału w Gdańsku-Siedlcach, którego został naczelnikiem. W 1938 objął funkcję I wiceprezesa Okręgu Gdańskiego, 31 III 1939 prowadził jego ostatnie zebranie roczne. Udzielał się także w [[GMINA POLSKA | Gminie Polskiej]], w [[GDAŃSKA MACIERZ SZKOLNA (1921–1939) | Gdańskiej Macierzy Szkolnej]], w [[ZJEDNOCZENIE ZAWODOWE POLSKIE | Zjednoczeniu Zawodowym Polskim]].<br/><br/> |
| − | Dwukrotnie odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi (1936, 1938). Zatrzymany w Gdańsku wiosną 1940 | + | Dwukrotnie odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi (1936, 1938). Zatrzymany w Gdańsku wiosną 1940 przez Gestapo, osadzony w obozie Stutthof. Żonaty był z Martą z Meirowskich, z którą miał dwoje dzieci: Stefanię (ur. 1930) i Stefana (ur. 1932). {{author: KLJ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 12:15, 24 wrz 2022
JÓZEF GOŁEMBIEWSKI (1 I 1891 Bączek koło Kościerzyny – 13 VII 1942 Stutthof), robotnik, działacz Towarzystwa Gimnastycznego (TG) „Sokół”. Syn Edwarda i Katarzyny z Milewskich. Po osiągnięciu dojrzałości zamieszkał w Sopocie, od 1927 do czasu osadzenia w obozie Stutthof pracował w parowozowni w Gdańsku. W okresie luty-październik 1920 ochotniczo walczył w wojnie polsko–radzieckiej.
Po powrocie z frontu wstąpił do Zrzeszenia byłych Ochotników Armii Polskiej i TG „Sokół”. W 1924 brał udział w zakładaniu sokolego oddziału w Gdańsku-Siedlcach, którego został naczelnikiem. W 1938 objął funkcję I wiceprezesa Okręgu Gdańskiego, 31 III 1939 prowadził jego ostatnie zebranie roczne. Udzielał się także w Gminie Polskiej, w Gdańskiej Macierzy Szkolnej, w Zjednoczeniu Zawodowym Polskim.
Dwukrotnie odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi (1936, 1938). Zatrzymany w Gdańsku wiosną 1940 przez Gestapo, osadzony w obozie Stutthof. Żonaty był z Martą z Meirowskich, z którą miał dwoje dzieci: Stefanię (ur. 1930) i Stefana (ur. 1932).
