FOSS HERMANN RUDOLF ALEXANDER, pedagog, historyk
(poprawka JMM (e-mail z 28.09.2019)) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''HERMANN RUDOLF ALEXANDER FOSS''' (18 XII 1822 Gdańsk – 4 I 1904 Berlin- Lichterfelde), pedagog, historyk. Syn mieszkającego w Gdańsku od 1822 roku urzędnika sądowego Johanna Gottlieba Fossa (1793 Elbląg – 7 VIII 1842 Gdańsk) i Caroliny Friederiki Karger (lipiec 1799 Kwidzyn – 26 IX 1831 Gdańsk). Po śmierci matki, od 13 VIII 1833 wychowywany był z bratem Carlem Friedrichem (ur. 12 III 1825 Gdańsk) i siostrą Malwiną Friederiką (ur. 20 IX 1826 Gdańsk) przez macochę Emilię Anettę Ulrich (24 XI 1809 Gdańsk – po 1853 poza Gdańskiem), córkę złotnika Johanna Gottfrieda Ulricha (1770–1848). W latach 1831–1841 mieszkał wraz z ojcem w należącym do niego domu przy Große Gerbergasse 64 (ul. Garbary 3). Pierwsze nauki pobierał w [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkole św. Piotra i Pawła]], następnie w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]], gdzie wiosną 1841 roku zdał egzamin maturalny (jako 233. absolwent tej szkoły). Od kwietnia 1841 studiował historię, początkowo na uniwersytecie w Halle, następnie w Berlinie, w 1844 uzyskał tam doktorat. Spadek po ojcu (otrzymany po sprzedaży kamienicy) pozwolił mu na kontynuowanie nauki po 1842 roku. Po studiach pracował jako pedagog w Berlinie, kolejno w Friedrich-Wilhelms-Gymnasium i w Victoriaschule, od 1873 był dyrektorem gimnazjum realnego w berlińskiej dzielnicy Louisenstadt. Od 1889 emeryt. <br/><br/> | + | '''HERMANN RUDOLF ALEXANDER FOSS''' (18 XII 1822 Gdańsk – 4 I 1904 Berlin- Lichterfelde), pedagog, historyk. Syn mieszkającego w Gdańsku od 1822 roku urzędnika sądowego Johanna Gottlieba Fossa (1793 Elbląg – 7 VIII 1842 Gdańsk) i Caroliny Friederiki Karger (lipiec 1799 Kwidzyn – 26 IX 1831 Gdańsk). Po śmierci matki, od 13 VIII 1833 wychowywany był z bratem Carlem Friedrichem (ur. 12 III 1825 Gdańsk) i siostrą Malwiną Friederiką (ur. 20 IX 1826 Gdańsk) przez macochę Emilię Anettę Ulrich (24 XI 1809 Gdańsk – po 1853 poza Gdańskiem), córkę złotnika Johanna Gottfrieda Ulricha (1770–1848).<br/><br/> |
| + | W latach 1831–1841 mieszkał wraz z ojcem w należącym do niego domu przy Große Gerbergasse 64 (ul. Garbary 3). Pierwsze nauki pobierał w [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkole św. Piotra i Pawła]], następnie w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]], gdzie wiosną 1841 roku zdał egzamin maturalny (jako 233. absolwent tej szkoły). Od kwietnia 1841 studiował historię, początkowo na uniwersytecie w Halle, następnie w Berlinie, w 1844 uzyskał tam doktorat. Spadek po ojcu (otrzymany po sprzedaży kamienicy) pozwolił mu na kontynuowanie nauki po 1842 roku. Po studiach pracował jako pedagog w Berlinie, kolejno w Friedrich-Wilhelms-Gymnasium i w Victoriaschule, od 1873 był dyrektorem gimnazjum realnego w berlińskiej dzielnicy Louisenstadt. Od 1889 emeryt. <br/><br/> | ||
Autor wielu prac z historii średniowiecznych Niemiec oraz podręczników szkolnych. Katalog Biblioteki Państwowej w Berlinie zawiera prawie trzydzieści pozycji jego autorstwa, w tym: ''Die Geschichte des deutschen Volkes in fünfzehn Bildern'' (1852), ''Beiträge zur alt-attischen Geschichte'' (1876), ''Leitfaden der Geschichte'' (1883), ''Bilder aus der Karolingerzeit'' (1883). W 1902 roku wydał w Gdańsku wspomnienia z lat szkolnych pt. ''Erinnerungen eines Schulmannes. Aus dem alten Danzig'' (1822–1841). <br/><br/> | Autor wielu prac z historii średniowiecznych Niemiec oraz podręczników szkolnych. Katalog Biblioteki Państwowej w Berlinie zawiera prawie trzydzieści pozycji jego autorstwa, w tym: ''Die Geschichte des deutschen Volkes in fünfzehn Bildern'' (1852), ''Beiträge zur alt-attischen Geschichte'' (1876), ''Leitfaden der Geschichte'' (1883), ''Bilder aus der Karolingerzeit'' (1883). W 1902 roku wydał w Gdańsku wspomnienia z lat szkolnych pt. ''Erinnerungen eines Schulmannes. Aus dem alten Danzig'' (1822–1841). <br/><br/> | ||
Po wyjeździe z Gdańska w 1841 roku nigdy już nie odwiedził rodzinnego miasta, chociaż jako emeryt bywał w Elblągu i w Krynicy Morskiej. Był to zapewne efekt wspomnień o złych stosunkach z macochą w okresie dzieciństwa. Jego macocha, po owdowieniu i sprzedaży kamienicy przy Große Gerbergasse, mieszkała w wynajętych lokalach w [[NOWY PORT | Nowym Porcie]], w 1853 na [[STARE PRZEDMIEŚCIE | Starym Przedmieściu]]; 6 VII 1853 wyjechała do podkwidzyńskiej miejscowości Königsfelde (Trzciano). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Po wyjeździe z Gdańska w 1841 roku nigdy już nie odwiedził rodzinnego miasta, chociaż jako emeryt bywał w Elblągu i w Krynicy Morskiej. Był to zapewne efekt wspomnień o złych stosunkach z macochą w okresie dzieciństwa. Jego macocha, po owdowieniu i sprzedaży kamienicy przy Große Gerbergasse, mieszkała w wynajętych lokalach w [[NOWY PORT | Nowym Porcie]], w 1853 na [[STARE PRZEDMIEŚCIE | Starym Przedmieściu]]; 6 VII 1853 wyjechała do podkwidzyńskiej miejscowości Königsfelde (Trzciano). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 13:32, 23 cze 2021
HERMANN RUDOLF ALEXANDER FOSS (18 XII 1822 Gdańsk – 4 I 1904 Berlin- Lichterfelde), pedagog, historyk. Syn mieszkającego w Gdańsku od 1822 roku urzędnika sądowego Johanna Gottlieba Fossa (1793 Elbląg – 7 VIII 1842 Gdańsk) i Caroliny Friederiki Karger (lipiec 1799 Kwidzyn – 26 IX 1831 Gdańsk). Po śmierci matki, od 13 VIII 1833 wychowywany był z bratem Carlem Friedrichem (ur. 12 III 1825 Gdańsk) i siostrą Malwiną Friederiką (ur. 20 IX 1826 Gdańsk) przez macochę Emilię Anettę Ulrich (24 XI 1809 Gdańsk – po 1853 poza Gdańskiem), córkę złotnika Johanna Gottfrieda Ulricha (1770–1848).
W latach 1831–1841 mieszkał wraz z ojcem w należącym do niego domu przy Große Gerbergasse 64 (ul. Garbary 3). Pierwsze nauki pobierał w szkole św. Piotra i Pawła, następnie w Gimnazjum Miejskim, gdzie wiosną 1841 roku zdał egzamin maturalny (jako 233. absolwent tej szkoły). Od kwietnia 1841 studiował historię, początkowo na uniwersytecie w Halle, następnie w Berlinie, w 1844 uzyskał tam doktorat. Spadek po ojcu (otrzymany po sprzedaży kamienicy) pozwolił mu na kontynuowanie nauki po 1842 roku. Po studiach pracował jako pedagog w Berlinie, kolejno w Friedrich-Wilhelms-Gymnasium i w Victoriaschule, od 1873 był dyrektorem gimnazjum realnego w berlińskiej dzielnicy Louisenstadt. Od 1889 emeryt.
Autor wielu prac z historii średniowiecznych Niemiec oraz podręczników szkolnych. Katalog Biblioteki Państwowej w Berlinie zawiera prawie trzydzieści pozycji jego autorstwa, w tym: Die Geschichte des deutschen Volkes in fünfzehn Bildern (1852), Beiträge zur alt-attischen Geschichte (1876), Leitfaden der Geschichte (1883), Bilder aus der Karolingerzeit (1883). W 1902 roku wydał w Gdańsku wspomnienia z lat szkolnych pt. Erinnerungen eines Schulmannes. Aus dem alten Danzig (1822–1841).
Po wyjeździe z Gdańska w 1841 roku nigdy już nie odwiedził rodzinnego miasta, chociaż jako emeryt bywał w Elblągu i w Krynicy Morskiej. Był to zapewne efekt wspomnień o złych stosunkach z macochą w okresie dzieciństwa. Jego macocha, po owdowieniu i sprzedaży kamienicy przy Große Gerbergasse, mieszkała w wynajętych lokalach w Nowym Porcie, w 1853 na Starym Przedmieściu; 6 VII 1853 wyjechała do podkwidzyńskiej miejscowości Königsfelde (Trzciano).
