FALK JOHANNES DANIEL, pedagog, pisarz, były patron gdańskiej ulicy
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANNES DANIEL FALK (28 X 1768 Gdańsk – 14 II 1826 Weimar), pedagog, pisarz. Syn gdańskiego perukarza. Absolwent Gimnazjum Akademickiego. Jako stypendysta Rady Miejskiej podjął studia teologiczne w Halle. Nie ukończywszy ich, osiadł w Weimarze, gdzie poznał Johanna Wolfganga Goethego (napisał o nim Goethe aus näherem persönlichem Umgange dargestellt, wyd. pośmiertnie 1832) i Friedricha Schillera. Dziennikarz, uprawiał poezję i satyrę (Taschenbuch für Freunde des Scherzes und der Satire, 1797–1803). W roku 1816 ułożył pieśń na Boże Narodzenie, Wielkanoc i Zielone Świątki, pt. O du fröhliche (O błogosławiony), śpiewaną i obecnie (na melodię sycylijskiej pieśni maryjnej O sanctissima) jako pieśń bożonarodzeniowa w wersji uzupełnionej w roku 1829 przez Heinricha Holzschuhera (1798–1847). Zasłynął jako założyciel w Weimarze charytatywnego chrześcijańskiego Gesellschaft der Freunde in der Not (Stowarzyszenie Przyjaciół w Potrzebie) i nowoczesnego zakładu wychowawczego Lutherhof, który powołał (po śmierci podczas epidemii tyfusu 4 z 7 własnych dzieci) z myślą o zaniedbanej młodzieży. Na jego wzór powstały podobne zakłady w różnych miastach Niemiec. Uchodzi za twórcę niemieckiej polityki społecznej. Do roku 1945 jego imię, Falkweg, nosiła obecna ul. Topolowa we Wrzeszczu.
