DELBRÜCK CLEMENS GOTTLIEB, nadburmistrz Gdańska, były patron ulicy
| < Poprzednie | Następne > |
CLEMENS GOTTLIEB DELBRÜCK (19 I 1856 Halle – 17 XII 1921 Jena), nadburmistrz Gdańska. Syn lekarza Ernsta Delbrücka (1814–1892) i Anny Kleuze. Miał brata Antona (1862–1944), profesora medycyny w Bremie. Gimnazjum ukończył w Halle. W latach 1873–1877 studiował prawo na uniwersytetach w Halle, Heidelbergu, Greifswaldzie i Berlinie, gdzie uzyskał dyplom doktorski. Po zdaniu egzaminu państwowego w 1882 roku rozpoczął pracę jako urzędnik w biurze prezydenta rejencji w Kwidzynie. W 1885 roku został landratem w Tucholi, od 1892 był radcą w biurze nadprezydenta prowincji w Gdańsku. Po nagłej śmierci Karla Adolfa Baumbacha Rada Miejska 21 V 1896 roku wybrała go na burmistrza Gdańska; funkcję tę objął 14 VIII 1896 roku, po zatwierdzeniu wyboru przez władze państwowe. Na urząd pierwszego burmistrza Gdańska został wprowadzony przez prezydenta gdańskiej rejencji Friedricha Heinricha von Holwede, na którego ręce złożył przysięgę. Tytuł nadburmistrza, nadany przez cesarza Wilhelma II, otrzymał 25 I 1897 roku. Z racji zajmowanego stanowiska od 1896 roku był z nominacji cesarskiej członkiem Pruskiej Izby Panów (Preußisches Herrenhaus), izby wyższej zachodniopruskiego parlamentu (Landtagu) w Królewcu. 2 II 1897 roku został też posłem do parlamentu prowincji Prusy Zachodnie w Gdańsku.
Po śmierci Gustava Gosslera został jego następcą na stanowisku nadprezydenta prowincji; urząd ten piastował od 1 XII 1902 roku. 6 X 1904 roku u boku cesarza Wilhelma II uczestniczył w otwarciu Technische Hochschule Danzig. 18 X 1905 roku cesarz powołał go na stanowisko pruskiego ministra handlu i przemysłu, w 1907 został sekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Niemiec, w 1914 – wiceprezydentem tego ministerstwa, odpowiedzialnym za politykę wewnętrzną Cesarstwa Niemieckiego. W 1916 roku przeszedł w stan spoczynku. 14 X 1918 roku stanął na czele Tajnego Gabinetu cesarza, kończąc swą misję po jego abdykacji w październiku 1918. W latach 1918–1920 działał w Deutschnationale Volkspartei (Niemiecka Narodowa Partia Ludowa), której był też współzałożycielem, i z jej ramienia pełnił obowiązki posła do Reichstagu. Do 1945 roku jego imię nosiła obecna ul. Marii Curie-Skłodowskiej we Wrzeszczu.
W 1897 roku mieszkał w Gdańsku przy Vorstädtischer Graben 38B (ul. Podwale Przedmiejskie). Od 1883 był żonaty z Metą (1857–1914), córką Wilhelma Lowinka, właściciela ziemskiego, z którą miał trzech synów i córkę. Syn Joachim (1886 Tuchola – 1951 Monachium), w 1904 roku absolwent gdańskiego Gimnazjum Miejskiego, po ukończeniu studiów prawniczych został pisarzem.
