CIERENBERG EILHARD, pastor kościołów św. Barbary i św. Bartłomieja
| < Poprzednie | Następne > |
EILHARD CIERENBERG (Ellert Zierenberg) (3 X 1639 Gdańsk – 9 IV 1701 Gdańsk), teolog, pastor gdańskich kościołów św. Barbary i św. Bartłomieja. Syn Elerta (7 IX 1609 – pochowany 6 III 1657 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) pod płytą nagrobną nr 22) i poślubionej w 1639 Elisabeth, córki Jochena Wegnera z Koszalina. 11 V 1660 przyjęty został w poczet studentów uniwersytetu w Wittenberdze, 12 IX 1663 uniwersytetu w Jenie. Jeszcze w tym samym roku powrócił do Gdańska i do 1670 był kaznodzieją w Domu Dobroczynności (Sierocińcu). Od 1670 pastor w Koźlinach (Güttland) na Żuławach Gdańskich (Danziger Werder), w latach 1672–1685 był pastorem kościoła św. Barbary, w 1685–1701 kościoła św. Bartłomieja.
14 VI 1695 brał udział w konwencie, po którym wraz z 15 innymi duchownymi protestanckimi (między innymi pastorem kościoła św. Katarzyny Andreasem Barthem, rektorem Gimnazjum Akademickiego i pastorem kościoła św. Trójcy Samuelem Schelwigiem, diakonem kościoła św. Bartłomieja Michaelem Kempinem i diakonem św. Trójcy Andreasem Gnospiusem) podpisał deklarację poparcia dla ortodoksyjnego luteranizmu w głośnym sporze ze zwolennikami pietyzmu, w którym mediatorem był ówczesny sekretarz Rady Miejskiej Friedrich Fabricius.
Autor tekstów okolicznościowych. Jeden z nich, napisany wierszem, zamieszczono w wydanej drukiem mowie pogrzebowej, wygłoszonej przez diakona kaplicy św. Anny Michaela Engela podczas uroczystości pogrzebowych zmarłego 13 XII 1682 rektora Gimnazjum Akademickiego i pastora kościoła św. Trójcy Aegidiusa Straucha: Eine zu guter letzte hinterlassene Unterweisung Eines Treuen Dieners Gottes vor Fromme Christliche Hertzen, Wie sie durch die arge böse Welt ... kommen mögen. Welche Bey Hochansehnlicher Leichbegängniß Des ... Herrn Aegidii Strauchii, Der Heiligen Schrifft Welt-berühmten Doctoris und Profess... (Dantzig 1683, wydał David Friedrich Rhete).
Pośmiertnie ukazał się drukiem jego tekst teologiczny, zamieszczony w zbiorowej pracy z udziałem takich teologów jak Christoph Hundeshagen, Nicolaus Dencker, Johannes Laurentius Langermann, Daniel Buschius, Johannes Caspar Franck, Nicolaus Sauerwald, Johannes Fridericus Treiberus, Johannes Michaelis, Johannes Ludenius: Collegium Theologicum, In Qvo Qvæstiones In Genesin Publicæ Ventilationi Exponuntur ... (Leipzig 1711, wznowienie Wittenberga 1716).
Po raz pierwszy ożenił się 6 X 1671 z Florentyną (zm. 15 VI 1688), córką Hansa Walla, matką jego jedenaściorga dzieci, z których sześć córek osiągnęło wiek dojrzały, w tym Eufrozyna, żona archidiakona kościoła NMP Johanna Laurentiusa Fischera (3 III 1662 Neuteich (Nowy Staw)– 20 I 1720 Gdańsk). Po raz drugi ożenił się 20 X 1692 z Eufrozyną (pochowana w wieku 52 lat 17 VI 1704 w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 351), córką Jakoba Martensa.
