BRAMA NOWYCH OGRODÓW

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Brama Nowych Ogrodów (u dołu, po lewej), widok i plan miasta z 1739
Brama Nowych Ogrodów w systemie zachodnich fortyfikacji Gdańska w początku XIX wieku
Brama Nowych Ogrodów od strony zewnętrznej, po 1910; z prawej gmach Fundacji Augusty Victorii, w głębi szczyty gmachu sądów po północnej stronie ul. Nowe Ogrody
Brama Nowych Ogrodów od strony miasta

BRAMA NOWYCH OGRODÓW (Neugarter Tor), zwana też Siedlecką lub gwarowo Bramą Majorów. Zbudowana w roku 1656 w pasie zewnętrznych zachodnich umocnień miejskich, łączących forty Biskupiej Górki z umocnieniami Grodziska, z fosą i mostem nad nią, rozebrana wraz z masywnym budynkiem straży bramnej w październiku 1921 roku. Znajdowała się w miejscu styku obecnych ulic Nowe Ogrody i Kartuska oraz ulic bocznych: Powstańców Warszawskich i Pohulanka. Wzniesiona w formie 2 kwadratowych baszt o wysokości 7 m, flankujących wały ziemne, między którymi znajdowały się dwuskrzydłowa brama dla pojazdów i bramka dla ruchu pieszego. Pełniła także funkcję rogatki miejskiej dla ruchu od strony Siedlec i Emaus. Nazwę Brama Majorów wprowadził do literatury Wilhelm Ferdinand Zernecke w swoim przewodniku z roku 1843, wywodząc miano bramy od tego, że w czasie oblężeń miasta jej obroną dowodził oficer w stopniu majora. W 2. połowie XIX wieku przebudowywana w celu poszerzenia drogi dla pojazdów i tramwaju konnego (od 1887; linia zelektryfikowana w 1896; tramwaje). Baszty, w formie kwadratowych słupów, otrzymały wówczas okładzinę z żółtej cegły i kamienne płaskie zwieńczenia. Na przełomie XIX i XX wieku usunięte zostały zbędne już wrota bramne. MrGl

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania