BOROWSKI BOHDAN, artysta malarz, docent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych
| Linia 5: | Linia 5: | ||
[[File:Bohdan Borowski, bez tytułu, 1983–1985 .JPG|thumb|Bohdan Borowski, ''Bez tytułu'', 1983–1985]] | [[File:Bohdan Borowski, bez tytułu, 1983–1985 .JPG|thumb|Bohdan Borowski, ''Bez tytułu'', 1983–1985]] | ||
| − | '''BOHDAN BOROWSKI''' (1 VIII 1923 Opoczno – 26 I 1989 Gdańsk), artysta malarz, pedagog [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych]] (PWSSP) w Gdańsku . W latach 1939–1943 uczęszczał na kurs tajnego nauczania, pracował jako robotnik. Do wiosny 1940 współpracował w Opocznie z hubalczykiem Franciszkiem Wilkiem. Od kwietnia 1940 do kwietnia 1943 członek Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej (opoczyński Kedyw, pseudonim „Walek”), zajmował się kolportażem prasy, gromadzeniem broni i amunicji, wykonywaniem fałszywych pieczęci. Od kwietnia 1943 do kwietnia 1944 osadzony w obozie pracy | + | '''BOHDAN BOROWSKI''' (1 VIII 1923 Opoczno – 26 I 1989 Gdańsk), artysta malarz, pedagog [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych]] (PWSSP) w Gdańsku. W latach 1939–1943 uczęszczał na kurs tajnego nauczania, pracował jako robotnik. Do wiosny 1940 współpracował w Opocznie z hubalczykiem Franciszkiem Wilkiem. Od kwietnia 1940 do kwietnia 1943 członek Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej (opoczyński Kedyw, pseudonim „Walek”), zajmował się kolportażem prasy, gromadzeniem broni i amunicji, wykonywaniem fałszywych pieczęci. Od kwietnia 1943 do kwietnia 1944 osadzony w obozie pracy organizacji „Baudienst in GG” („Służba Budowlana w Generalnej Guberni”) w Dębie koło Opoczna. W lipcu 1944 był uczestnikiem ataku oddziału AK na magazyny niemieckie w Opocznie. W ramach represji Gestapo aresztowało jego ojca i spaliło jego dom rodzinny. Do 17 I 1945 żołnierz 25 Pułku Piechoty AK Ziemi Piotrkowsko-Opoczyńskiej. Od stycznia 1945 w Łodzi, w 1947 zdał maturę w Państwowej Szkole Przemysłu Artystycznego i rozpoczął studia w tamtejszej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych.<br/><br/> |
W trakcie II roku studiów przeniósł się do PWSSP w Gdańsku (wówczas w Sopocie, od 1996 Akademia Sztuk Pięknych), do pracowni [[STUDNICKI JULIUSZ, malarz, rysownik, pedagog | Juliusza Studnickiego]], [[WODYŃSKI JAN, rektor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Jana Wodyńskiego]] i [[TEISSEYRE STANISŁAW, rektor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Stanisława Teisseyre’a]]. W czasie studiów był członkiem Koła Związku Akademickiej Młodzieży Polskiej i Bratniej Pomocy Akademickiego Związku Sportowego. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki na rok akademicki 1948/1949 i 1949/1950. Od 1952 członek Związku Polskich Artystów Plastyków (ZPAP), jednocześnie w Zarządzie Okręgu i Sekcji Malarskiej. Dyplom uzyskał na Wydziale Malarstwa uzyskał w 1954. W roku akademickim 1949/1950 był asystentem [[KOBZDEJ ALEKSANDER, malarz, grafik, scenograf | Aleksandra Kobzdeja]] i [[PIETKIEWICZ RAJMUND, rektor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Rajmunda Pietkiewicza]]. 1 IX 1951 zatrudniony jako asystent, od 11 VIII 1955 starszy asystent, od 1 XII 1957 adiunkt w pracowni I roku [[ŚRAMKIEWICZ KAZIMIERZ, artysta malarz, prorektor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Kazimierza Śramkiewicza]]. W 1956, w efekcie choroby nowotworowej, przeszedł amputację oka. Od 1962 prowadził Pracownię Rysunku, później Rysunku i Malarstwa, od 1966 docent. W latach 1965–1966 prodziekan Wydziału Malarstwa. Od 1 X 1971 do 1981 prowadził Pracownię Rysunku i Malarstwa dla studentów Wydziału Malarstwa, Rzeźby i Grafiki oraz Wydziału Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego. Od 1 X 1974 do 30 IX 1977 był kierownikiem Katedry Kształcenia Podstawowego na Wydziale Malarstwa i Rzeźby, od 1 X 1977 do 1981 kierownikiem Katedry Kształcenia Ogólnoplastycznego. Od 1981 do 1983 prowadził Pracownię Rysunku i Malarstwa dla studentów III i IV roku Wydziału Malarstwa, Rzeźby i Grafiki. Od 1983 na wcześniejszej emeryturze.<br/><br/> | W trakcie II roku studiów przeniósł się do PWSSP w Gdańsku (wówczas w Sopocie, od 1996 Akademia Sztuk Pięknych), do pracowni [[STUDNICKI JULIUSZ, malarz, rysownik, pedagog | Juliusza Studnickiego]], [[WODYŃSKI JAN, rektor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Jana Wodyńskiego]] i [[TEISSEYRE STANISŁAW, rektor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Stanisława Teisseyre’a]]. W czasie studiów był członkiem Koła Związku Akademickiej Młodzieży Polskiej i Bratniej Pomocy Akademickiego Związku Sportowego. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki na rok akademicki 1948/1949 i 1949/1950. Od 1952 członek Związku Polskich Artystów Plastyków (ZPAP), jednocześnie w Zarządzie Okręgu i Sekcji Malarskiej. Dyplom uzyskał na Wydziale Malarstwa uzyskał w 1954. W roku akademickim 1949/1950 był asystentem [[KOBZDEJ ALEKSANDER, malarz, grafik, scenograf | Aleksandra Kobzdeja]] i [[PIETKIEWICZ RAJMUND, rektor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Rajmunda Pietkiewicza]]. 1 IX 1951 zatrudniony jako asystent, od 11 VIII 1955 starszy asystent, od 1 XII 1957 adiunkt w pracowni I roku [[ŚRAMKIEWICZ KAZIMIERZ, artysta malarz, prorektor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Kazimierza Śramkiewicza]]. W 1956, w efekcie choroby nowotworowej, przeszedł amputację oka. Od 1962 prowadził Pracownię Rysunku, później Rysunku i Malarstwa, od 1966 docent. W latach 1965–1966 prodziekan Wydziału Malarstwa. Od 1 X 1971 do 1981 prowadził Pracownię Rysunku i Malarstwa dla studentów Wydziału Malarstwa, Rzeźby i Grafiki oraz Wydziału Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego. Od 1 X 1974 do 30 IX 1977 był kierownikiem Katedry Kształcenia Podstawowego na Wydziale Malarstwa i Rzeźby, od 1 X 1977 do 1981 kierownikiem Katedry Kształcenia Ogólnoplastycznego. Od 1981 do 1983 prowadził Pracownię Rysunku i Malarstwa dla studentów III i IV roku Wydziału Malarstwa, Rzeźby i Grafiki. Od 1983 na wcześniejszej emeryturze.<br/><br/> | ||
Należał do generacji, która debiutując w okresie obowiązkowego realizmu i sukcesów [[SZKOŁA SOPOCKA | szkoły sopockiej]] | Należał do generacji, która debiutując w okresie obowiązkowego realizmu i sukcesów [[SZKOŁA SOPOCKA | szkoły sopockiej]] | ||
(m.in. obraz ''Stalin wśród Mazowsza'', który namalował z [[JACKIEWICZ WŁADYSŁAW, rektor Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Władysławem Jackiewiczem]] i Rajmundem Pietkiewiczem w 1953), usiłowała najpierw godzić założenia artystyczne z rygorami doktryny, następnie poszukiwała własnego wyrazu poprzez transformację koloryzmu (m.in. pod wpływem [[POTWOROWSKI TADEUSZ PIOTR, profesor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku | Piotra Potworowskiego]]). Jego twórczość ewoluowała od pejzaży i portretów do abstrakcyjnego malarstwa materii sugerującego organiczność, wzrastanie i destrukcję; wyrafinowana barwa skomplikowanej tkanki malarskiej wskazuje na kolorystyczny rodowód (cykle ''Drzewo'', ''Stare drzewo'', ''Drzewo i las'', ''Piony'', ''Ślady''). Tworzył też ''assemblages'' z użyciem drewna, muszli, kości, sieci, tkanin itp. oraz projekty i realizacje plastyki monumentalnej (w Gdańsku, Opocznie, Książu, wnętrza statków). Od 1950 wystawiał w kraju (10 wystaw indywidualnych, m.in. w Gdańsku, Sopocie, Gdyni i Warszawie) oraz m.in. we Włoszech, Francji i Kanadzie.<br/><br/> | (m.in. obraz ''Stalin wśród Mazowsza'', który namalował z [[JACKIEWICZ WŁADYSŁAW, rektor Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Władysławem Jackiewiczem]] i Rajmundem Pietkiewiczem w 1953), usiłowała najpierw godzić założenia artystyczne z rygorami doktryny, następnie poszukiwała własnego wyrazu poprzez transformację koloryzmu (m.in. pod wpływem [[POTWOROWSKI TADEUSZ PIOTR, profesor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku | Piotra Potworowskiego]]). Jego twórczość ewoluowała od pejzaży i portretów do abstrakcyjnego malarstwa materii sugerującego organiczność, wzrastanie i destrukcję; wyrafinowana barwa skomplikowanej tkanki malarskiej wskazuje na kolorystyczny rodowód (cykle ''Drzewo'', ''Stare drzewo'', ''Drzewo i las'', ''Piony'', ''Ślady''). Tworzył też ''assemblages'' z użyciem drewna, muszli, kości, sieci, tkanin itp. oraz projekty i realizacje plastyki monumentalnej (w Gdańsku, Opocznie, Książu, wnętrza statków). Od 1950 wystawiał w kraju (10 wystaw indywidualnych, m.in. w Gdańsku, Sopocie, Gdyni i Warszawie) oraz m.in. we Włoszech, Francji i Kanadzie.<br/><br/> | ||
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1973), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1985), Medalem 40-lecia PRL (1984), Złotą Odznaką ZPAP (1977). Laureat Nagrody Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w uznaniu osiągnięć w dziedzinie artystycznej (1964). Od marca 1957 żonaty był z Dorotą Krystyną z domu Skoracką (25 X 1924 – 29 VIII 2020 Gdańsk), malarką, pracującą m.in. w [[MUZEUM ARCHEOLOGICZNE W GDAŃSKU | Muzeum Archeologicznym]] w Gdańsku. Pochowani na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim]]. {{author: EKA}} {{author: MJB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1973), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1985), Medalem 40-lecia PRL (1984), Złotą Odznaką ZPAP (1977). Laureat Nagrody Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w uznaniu osiągnięć w dziedzinie artystycznej (1964). Od marca 1957 żonaty był z Dorotą Krystyną z domu Skoracką (25 X 1924 – 29 VIII 2020 Gdańsk), malarką, pracującą m.in. w [[MUZEUM ARCHEOLOGICZNE W GDAŃSKU | Muzeum Archeologicznym]] w Gdańsku. Pochowani na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim]]. {{author: EKA}} {{author: MJB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 19:52, 2 mar 2024
BOHDAN BOROWSKI (1 VIII 1923 Opoczno – 26 I 1989 Gdańsk), artysta malarz, pedagog Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (PWSSP) w Gdańsku. W latach 1939–1943 uczęszczał na kurs tajnego nauczania, pracował jako robotnik. Do wiosny 1940 współpracował w Opocznie z hubalczykiem Franciszkiem Wilkiem. Od kwietnia 1940 do kwietnia 1943 członek Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej (opoczyński Kedyw, pseudonim „Walek”), zajmował się kolportażem prasy, gromadzeniem broni i amunicji, wykonywaniem fałszywych pieczęci. Od kwietnia 1943 do kwietnia 1944 osadzony w obozie pracy organizacji „Baudienst in GG” („Służba Budowlana w Generalnej Guberni”) w Dębie koło Opoczna. W lipcu 1944 był uczestnikiem ataku oddziału AK na magazyny niemieckie w Opocznie. W ramach represji Gestapo aresztowało jego ojca i spaliło jego dom rodzinny. Do 17 I 1945 żołnierz 25 Pułku Piechoty AK Ziemi Piotrkowsko-Opoczyńskiej. Od stycznia 1945 w Łodzi, w 1947 zdał maturę w Państwowej Szkole Przemysłu Artystycznego i rozpoczął studia w tamtejszej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych.
W trakcie II roku studiów przeniósł się do PWSSP w Gdańsku (wówczas w Sopocie, od 1996 Akademia Sztuk Pięknych), do pracowni Juliusza Studnickiego, Jana Wodyńskiego i Stanisława Teisseyre’a. W czasie studiów był członkiem Koła Związku Akademickiej Młodzieży Polskiej i Bratniej Pomocy Akademickiego Związku Sportowego. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki na rok akademicki 1948/1949 i 1949/1950. Od 1952 członek Związku Polskich Artystów Plastyków (ZPAP), jednocześnie w Zarządzie Okręgu i Sekcji Malarskiej. Dyplom uzyskał na Wydziale Malarstwa uzyskał w 1954. W roku akademickim 1949/1950 był asystentem Aleksandra Kobzdeja i Rajmunda Pietkiewicza. 1 IX 1951 zatrudniony jako asystent, od 11 VIII 1955 starszy asystent, od 1 XII 1957 adiunkt w pracowni I roku Kazimierza Śramkiewicza. W 1956, w efekcie choroby nowotworowej, przeszedł amputację oka. Od 1962 prowadził Pracownię Rysunku, później Rysunku i Malarstwa, od 1966 docent. W latach 1965–1966 prodziekan Wydziału Malarstwa. Od 1 X 1971 do 1981 prowadził Pracownię Rysunku i Malarstwa dla studentów Wydziału Malarstwa, Rzeźby i Grafiki oraz Wydziału Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego. Od 1 X 1974 do 30 IX 1977 był kierownikiem Katedry Kształcenia Podstawowego na Wydziale Malarstwa i Rzeźby, od 1 X 1977 do 1981 kierownikiem Katedry Kształcenia Ogólnoplastycznego. Od 1981 do 1983 prowadził Pracownię Rysunku i Malarstwa dla studentów III i IV roku Wydziału Malarstwa, Rzeźby i Grafiki. Od 1983 na wcześniejszej emeryturze.
Należał do generacji, która debiutując w okresie obowiązkowego realizmu i sukcesów szkoły sopockiej
(m.in. obraz Stalin wśród Mazowsza, który namalował z Władysławem Jackiewiczem i Rajmundem Pietkiewiczem w 1953), usiłowała najpierw godzić założenia artystyczne z rygorami doktryny, następnie poszukiwała własnego wyrazu poprzez transformację koloryzmu (m.in. pod wpływem Piotra Potworowskiego). Jego twórczość ewoluowała od pejzaży i portretów do abstrakcyjnego malarstwa materii sugerującego organiczność, wzrastanie i destrukcję; wyrafinowana barwa skomplikowanej tkanki malarskiej wskazuje na kolorystyczny rodowód (cykle Drzewo, Stare drzewo, Drzewo i las, Piony, Ślady). Tworzył też assemblages z użyciem drewna, muszli, kości, sieci, tkanin itp. oraz projekty i realizacje plastyki monumentalnej (w Gdańsku, Opocznie, Książu, wnętrza statków). Od 1950 wystawiał w kraju (10 wystaw indywidualnych, m.in. w Gdańsku, Sopocie, Gdyni i Warszawie) oraz m.in. we Włoszech, Francji i Kanadzie.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1973), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1985), Medalem 40-lecia PRL (1984), Złotą Odznaką ZPAP (1977). Laureat Nagrody Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w uznaniu osiągnięć w dziedzinie artystycznej (1964). Od marca 1957 żonaty był z Dorotą Krystyną z domu Skoracką (25 X 1924 – 29 VIII 2020 Gdańsk), malarką, pracującą m.in. w Muzeum Archeologicznym w Gdańsku. Pochowani na Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim.
