BILIKIEWICZ ADAM WITOLD, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Bilikiewicz Adam Witold.JPG|thumb|Adam Bilikiewicz]] | [[File:Bilikiewicz Adam Witold.JPG|thumb|Adam Bilikiewicz]] | ||
| − | '''ADAM WITOLD BILIKIEWICZ''' (2 IV 1933 Kraków – 3 VI 2007 Gdańsk), lekarz, | + | '''ADAM WITOLD BILIKIEWICZ''' (2 IV 1933 Kraków – 3 VI 2007 Gdańsk), lekarz psychiatra, profesor [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]] (AMG). Syn [[BILIKIEWICZ TADEUSZ ANTONI, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku | Tadeusza Antoniego Bilikiewicza]]. W 1951 uzyskał maturę, w 1957 ukończył Akademię Medyczną w Gdańsku (AMG; [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdański Uniwersytet Medyczny]]), pracując w niej od października 1956 jako wolontariusz w Zakładzie Fizjologii i stażysta w Klinice Chorób Psychicznych. W 1959 uzyskał I stopień specjalizacji, w 1963 II stopień. Odbył staże naukowe w Uniwersyteckiej Klinice Psychiatrii w Bazylei (1964–1965) oraz w Klinice Psychiatrycznej Uniwersytetu Karola w Pilźnie (1970).<br/><br/> |
| − | Od 1964 doktor, od 1969 doktor habilitowany, od 1979 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 9 VI 1989 profesor zwyczajny. Od 1957 pracownik Kliniki Psychiatrycznej AMG. W latach 1975–1984 (oddelegowany przez AMG) organizator i kierownik Kliniki Psychiatrii w filii AMG z siedzibą w Bydgoszczy | + | Od 1964, na podstawie rozprawy ''Spostrzeżenia kliniczne nad schizofrenizacją zespołów cyklofrenicznych'', doktor nauk medycznych, od 1969, na podstawie dorobku i rozprawy ''Badania kliniczne nad istotą napadów padaczkowych dystymicznych'', doktor habilitowany, od 1971 docent etatowy, od 1979 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 9 VI 1989 profesor zwyczajny. Od 1957 pracownik Kliniki Psychiatrycznej AMG. W latach 1975–1984 (oddelegowany przez AMG) organizator i kierownik Kliniki Psychiatrii w filii AMG z siedzibą w Bydgoszczy, w latach 1979–1981 prodziekan, 1981–1984 dziekan jej II Wydziału Lekarskiego. Po powołaniu Akademii Medycznej w Bydgoszczy w 1984 odmówił przyjęcia stanowiska rektora i powrócił do Gdańska. Kierował II Kliniką Chorób Psychicznych i Katedrą Chorób Psychicznych, w latach 1984–1987 był prorektorem AMG do spraw nauki (ponownego kandydowania odmówił, choć później dwukrotnie ubiegał się o urząd rektora). Twórca i kierownik (1995–2003) Kliniki Psychiatrii Wieku Rozwojowego, Zaburzeń Psychicznych i Wieku Podeszłego. Od 2003 na emeryturze. <br/><br/> |
| − | Członek Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Od 1959 należał do Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (PTP), w latach 1979–2003 członek jego Prezydium, 1981–1984 przewodniczący Oddziału Bydgosko-Toruńskiego, 1992–2001 (przez trzy kadencje) prezes PTP, później członek honorowy. W latach 1991–1995 pierwszy zastępca sekretarza generalnego [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]]. Członek Państwowej Komisji do spraw Tytułów i Stopni Naukowych (od 1996), Komisji Badań nad Padaczką Komitetu Nauk Neurologicznych PAN (od 1971), Komisji Psychiatrycznej Komitetu Patofizjologii Klinicznej PAN (od 1976), Rady Naukowej Instytutu Psychoneurologicznego w Warszawie (od 1981), College of Psychosomatic Medicine (od 1977), European Sleep Research Society (od 1974). Od 1976 do 1992 redaktor naczelny „Psychiatrii Polskiej”. W 2001 bezskutecznie ubiegał się o mandat posła na Sejm RP z ramienia Unii Wolności (otrzymał 293 głosy). Od 27 IX 2004 doktor honoris causa Collegium Medicum UMK w Bydgoszczy.<br/><br/> | + | Członek Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego (1987–1990), przez dwie kadencje (1987–1993) członek Komisji Dyscyplinarnej tej Rady. Od 1959 należał do Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (PTP), w latach 1979–2003 członek jego Prezydium, 1981–1984 przewodniczący Oddziału Bydgosko-Toruńskiego, 1992–2001 (przez trzy kadencje) prezes PTP, później członek honorowy. W latach 1991–1995 pierwszy zastępca sekretarza generalnego [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]]. Członek Państwowej Komisji do spraw Tytułów i Stopni Naukowych (od 1996), Komisji Badań nad Padaczką Komitetu Nauk Neurologicznych PAN (od 1971), Komisji Psychiatrycznej Komitetu Patofizjologii Klinicznej PAN (od 1976), Rady Naukowej Instytutu Psychoneurologicznego w Warszawie (od 1981), College of Psychosomatic Medicine (od 1977), European Sleep Research Society (od 1974). Od 1976 do 1992 redaktor naczelny „Psychiatrii Polskiej”. W 2001 bezskutecznie ubiegał się o mandat posła na Sejm RP z ramienia Unii Wolności (otrzymał 293 głosy). Od 27 IX 2004 doktor honoris causa Collegium Medicum UMK w Bydgoszczy.<br/><br/> |
| − | Zajmował się głównie badaniami nowych metod terapii biologicznej w psychiatrii ze szczególnym uwzględnieniem psychofarmakoterapii, psychopatologią padaczki, aspektami psychiatrycznymi guzów wewnątrzczaszkowych, udarami mózgu oraz zespołami otępiennymi ze szczególnym uwzględnieniem choroby Alzheimera. W dorobku naukowym znajdują się też prace dotyczące chorób afektywnych (depresji, zaburzeń schizoafektywnych) i wielostronnie pojętej psychogeriatrii. Autor | + | Zajmował się głównie badaniami nowych metod terapii biologicznej w psychiatrii ze szczególnym uwzględnieniem psychofarmakoterapii, psychopatologią padaczki, aspektami psychiatrycznymi guzów wewnątrzczaszkowych, udarami mózgu oraz zespołami otępiennymi ze szczególnym uwzględnieniem choroby Alzheimera. W dorobku naukowym znajdują się też prace dotyczące chorób afektywnych (depresji, zaburzeń schizoafektywnych) i wielostronnie pojętej psychogeriatrii. Autor m.in. prac ''Podstawy lecznictwa psychiatrycznego'' (1974), ''Podstawy psychiatrii'' (1988, 2009); współautor ''Psychiatrii'' (2002).<br/><br/> |
| − | Odznaczony | + | Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1977), Krzyżem Kawalerskim (1980) i Krzyżem Oficerskim (2001) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1984), Medalem „Zasłużonemu Akademii Medycznej w Gdańsku” (1975, 1987), Medalami 30-lecia (1975), 40-lecia (1989) i 50-lecia (1995) AMG, Medalem 40-lecia PRL (1986), Medalem Jana Ewangelisty Purkynego (nadanym przez Czechosłowackie Towarzystwo Lekarskie), Medalem 40-lecia Szpitala Marynarki Wojennej w Gdańsku-Oliwie (1986), Medalem Gloria Medicinae Polskiego Towarzystwa Lekarskiego (1991), odznakami „Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia” (1979), „Za zasługi dla miasta Bydgoszczy” (1984). W 2000 uzyskał nominację i wpis do Złotej Księgi Nauki Polskiej – Naukowcy Przełomu Wieków. <br/><br/> |
| − | Żonaty był z [[IWASZKIEWICZ-BILIKIEWICZ BARBARA | Barbarą Iwaszkiewicz–Bilikiewicz]] profesorem AMG, ojciec Marka (ur. 1964), historyka i archiwisty. Pochowany na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarzu Komunalnym nr 5]], Łostowickim. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Żonaty był z [[IWASZKIEWICZ-BILIKIEWICZ BARBARA, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku | Barbarą Iwaszkiewicz–Bilikiewicz]] profesorem AMG, ojciec Marka (ur. 1964), historyka i archiwisty. Pochowany na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarzu Komunalnym nr 5]], Łostowickim. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 14:34, 24 gru 2023
ADAM WITOLD BILIKIEWICZ (2 IV 1933 Kraków – 3 VI 2007 Gdańsk), lekarz psychiatra, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Syn Tadeusza Antoniego Bilikiewicza. W 1951 uzyskał maturę, w 1957 ukończył Akademię Medyczną w Gdańsku (AMG; Gdański Uniwersytet Medyczny), pracując w niej od października 1956 jako wolontariusz w Zakładzie Fizjologii i stażysta w Klinice Chorób Psychicznych. W 1959 uzyskał I stopień specjalizacji, w 1963 II stopień. Odbył staże naukowe w Uniwersyteckiej Klinice Psychiatrii w Bazylei (1964–1965) oraz w Klinice Psychiatrycznej Uniwersytetu Karola w Pilźnie (1970).
Od 1964, na podstawie rozprawy Spostrzeżenia kliniczne nad schizofrenizacją zespołów cyklofrenicznych, doktor nauk medycznych, od 1969, na podstawie dorobku i rozprawy Badania kliniczne nad istotą napadów padaczkowych dystymicznych, doktor habilitowany, od 1971 docent etatowy, od 1979 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 9 VI 1989 profesor zwyczajny. Od 1957 pracownik Kliniki Psychiatrycznej AMG. W latach 1975–1984 (oddelegowany przez AMG) organizator i kierownik Kliniki Psychiatrii w filii AMG z siedzibą w Bydgoszczy, w latach 1979–1981 prodziekan, 1981–1984 dziekan jej II Wydziału Lekarskiego. Po powołaniu Akademii Medycznej w Bydgoszczy w 1984 odmówił przyjęcia stanowiska rektora i powrócił do Gdańska. Kierował II Kliniką Chorób Psychicznych i Katedrą Chorób Psychicznych, w latach 1984–1987 był prorektorem AMG do spraw nauki (ponownego kandydowania odmówił, choć później dwukrotnie ubiegał się o urząd rektora). Twórca i kierownik (1995–2003) Kliniki Psychiatrii Wieku Rozwojowego, Zaburzeń Psychicznych i Wieku Podeszłego. Od 2003 na emeryturze.
Członek Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego (1987–1990), przez dwie kadencje (1987–1993) członek Komisji Dyscyplinarnej tej Rady. Od 1959 należał do Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (PTP), w latach 1979–2003 członek jego Prezydium, 1981–1984 przewodniczący Oddziału Bydgosko-Toruńskiego, 1992–2001 (przez trzy kadencje) prezes PTP, później członek honorowy. W latach 1991–1995 pierwszy zastępca sekretarza generalnego Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. Członek Państwowej Komisji do spraw Tytułów i Stopni Naukowych (od 1996), Komisji Badań nad Padaczką Komitetu Nauk Neurologicznych PAN (od 1971), Komisji Psychiatrycznej Komitetu Patofizjologii Klinicznej PAN (od 1976), Rady Naukowej Instytutu Psychoneurologicznego w Warszawie (od 1981), College of Psychosomatic Medicine (od 1977), European Sleep Research Society (od 1974). Od 1976 do 1992 redaktor naczelny „Psychiatrii Polskiej”. W 2001 bezskutecznie ubiegał się o mandat posła na Sejm RP z ramienia Unii Wolności (otrzymał 293 głosy). Od 27 IX 2004 doktor honoris causa Collegium Medicum UMK w Bydgoszczy.
Zajmował się głównie badaniami nowych metod terapii biologicznej w psychiatrii ze szczególnym uwzględnieniem psychofarmakoterapii, psychopatologią padaczki, aspektami psychiatrycznymi guzów wewnątrzczaszkowych, udarami mózgu oraz zespołami otępiennymi ze szczególnym uwzględnieniem choroby Alzheimera. W dorobku naukowym znajdują się też prace dotyczące chorób afektywnych (depresji, zaburzeń schizoafektywnych) i wielostronnie pojętej psychogeriatrii. Autor m.in. prac Podstawy lecznictwa psychiatrycznego (1974), Podstawy psychiatrii (1988, 2009); współautor Psychiatrii (2002).
Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1977), Krzyżem Kawalerskim (1980) i Krzyżem Oficerskim (2001) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1984), Medalem „Zasłużonemu Akademii Medycznej w Gdańsku” (1975, 1987), Medalami 30-lecia (1975), 40-lecia (1989) i 50-lecia (1995) AMG, Medalem 40-lecia PRL (1986), Medalem Jana Ewangelisty Purkynego (nadanym przez Czechosłowackie Towarzystwo Lekarskie), Medalem 40-lecia Szpitala Marynarki Wojennej w Gdańsku-Oliwie (1986), Medalem Gloria Medicinae Polskiego Towarzystwa Lekarskiego (1991), odznakami „Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia” (1979), „Za zasługi dla miasta Bydgoszczy” (1984). W 2000 uzyskał nominację i wpis do Złotej Księgi Nauki Polskiej – Naukowcy Przełomu Wieków.
Żonaty był z Barbarą Iwaszkiewicz–Bilikiewicz profesorem AMG, ojciec Marka (ur. 1964), historyka i archiwisty. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim.
