BALCERSKI WACŁAW EDWARD, profesor Politechniki Gdańskiej, patron ulicy
| < Poprzednie | Następne > |
WACŁAW EDWARD BALCERSKI (18 VIII 1904 Skierniewice – 12 XI 1972 Gdańsk), naukowiec, specjalista z dziedziny budowy dróg wodnych, profesor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn urzędnika kolei Franciszka i Haliny z domu Janickiej, uczeń gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim i Warszawie. Ochotnik w wojnie polsko-radzieckiej (1920). W roku 1922 zdał maturę, w 1934 ukończył politechnikę w Warszawie. Pracował między innymi jako statyk-konstruktor przy projekcie pochylni okrętowej dla Marynarki Wojennej w Gdyni, projektant i organizator budowy zbiornika wodnego w Rożnowie. W 1939 roku jako porucznik saperów walczył w zgrupowaniu generała Franciszka Kleeberga, zbiegł z niewoli, podczas okupacji pracował w nadzorze budowlanym zapór w Rożnowie i Czchowie. W trakcie ewakuacji Niemców w 1944 ukrył przy pomocy polskiego personelu dotyczącą Rożnowa dokumentację i urządzenia, co pozwoliło 18 I 1945 na uruchomienie tamtejszej elektrowni.
W latach 1946–1949 pracował w Warszawie w Departamencie Dróg Wodnych Ministerstwa Komunikacji; przygotował „Perspektywiczny plan gospodarki wodnej” (1949). Od roku 1946 profesor kontraktowy statyki budowli, wytrzymałości i konstrukcji inżynierskich na Wydziale Architektury PG, od 1949 profesor tytularny, od 1964 profesor zwyczajny. Twórca i pierwszy dziekan Wydziału Budownictwa Wodnego PG (1952). W latach 1956–1960 rektor PG (pierwszy po II wojnie światowej z wyboru). Zainicjował powstanie parlamentu studenckiego. W latach 1952–1958 sekretarz Komitetu Gospodarki Wodnej Polskiej Akademii Nauk, 1963–1965 prezes Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. Od 1964 profesor zwyczajny. Na fali październikowej odwilży w latach 1957–1961 poseł na Sejm PRL z okręgu gdańskiego (uzyskał 190.613 głosów – 98,45% wszystkich oddanych ważnych głosów, najwięcej w okręgu). Od 1957 członek prezydium Wojewódzkiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. We wrześniu 1960 roku, decyzją ministra szkolnictwa wyższego, odwołany z urzędu rektora.
Pochowany na cmentarzu Srebrzysko. Od 1988 roku jego imię nosi Zespół Elektrowni Wodnych Rożnów; patron ulicy w Osowej, w 1974 w holu na parterze Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska PG odsłonięto poświęconą mu tablicę. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 10-lecia PRL (1955), Złotą Odznaką Zasłużony Pracownik Morza (1960).
Był żonaty z Zofią z domu Chałacińską (11 XI 1908 Kraków – 6 V 1985 Gdańsk), pozostawił syna Andrzeja, również profesora PG.
