ADAMCZEWSKI IGNACY, profesor Politechniki Gdańskiej, honorowy obywatel Gdańska
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Adamczewski Ignacy.JPG|thumb|Ignacy Adamczewski]] | [[File:Adamczewski Ignacy.JPG|thumb|Ignacy Adamczewski]] | ||
[[File:Ignacy__Adamczewski.jpg |thumb|Dziekan Ignacy Adamczewski]] | [[File:Ignacy__Adamczewski.jpg |thumb|Dziekan Ignacy Adamczewski]] | ||
| − | '''IGNACY ADAMCZEWSKI''' (25 I 1907 Warszawa – 23 VI 2000 Gdańsk), naukowiec, fizyk, profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). W | + | '''IGNACY ADAMCZEWSKI''' (25 I 1907 Warszawa – 23 VI 2000 Gdańsk), naukowiec, fizyk, profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). W 1931 absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, od 1936 doktor, od 1962 profesor. Podczas II wojny światowej uczestnik kampanii wrześniowej (oficer rezerwy), konspiracji, więzień obozu Auschwitz.<br/><br/> |
| − | Od początku 1945 | + | Od początku 1945 zastępca profesora na uniwersytecie w Łodzi, w lipcu 1945 przybył do Gdańska w poszukiwaniu pozostałego w [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] sprzętu naukowego przydatnego ośrodkowi łódzkiemu, w sierpniu przeniósł się do Gdańska i 22 października wygłosił wykład inaugurujący działalność PG. W latach 1945–1969 kierownik II Katedry Fizyki PG (zob.[[WYDZIAŁ FIZYKI TECHNICZNEJ I MATEMATYKI STOSOWANEJ POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Wydział Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej PG]]) i do 1969 kierownik Katedry Fizyki Akademii Medycznej (AMG; [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdański Uniwersytet Medyczny]]). Od 1962 profesor zwyczajny. W latach 1953–1954 i 1965–1968 dziekan Wydziału Chemii, w 1968 pierwszy dyrektor Instytutu Fizyki PG. Był redaktorem działu "Fizyka" [[ZESZYTY NAUKOWE POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | „Zeszytów Naukowych Politechniki Gdańskiej”]]. W 1947 współzałożyciel gdańskiego oddziału [[POLSKIE TOWARZYSTWO FIZYCZNE. ODDZIAŁ GDAŃSKI | Polskiego Towarzystwa Fizycznego]]. <br/><br/> |
| − | Zajmował się ciekłymi dielektrykami i fizyką jądrową, zwłaszcza detekcją i dozymetrią promieniowania. Z jego nazwiskiem wiąże się określenie „gdańska szkoła ciekłych dielektryków”. Autor przetłumaczonej na kilka języków książki ''Jonizacja i przewodnictwo ciekłych dielektryków'' (1965) i pionierskiej w Polsce pracy ''Ochrona zdrowia przed promieniowaniem jonizującym'' (1959). W latach 1970–1993 stały, później wizytujący i honorowy profesor uniwersytetu w Salfordzie. W | + | Zajmował się ciekłymi dielektrykami i fizyką jądrową, zwłaszcza detekcją i dozymetrią promieniowania. Z jego nazwiskiem wiąże się określenie „gdańska szkoła ciekłych dielektryków”. Autor przetłumaczonej na kilka języków książki ''Jonizacja i przewodnictwo ciekłych dielektryków'' (1965) i pionierskiej w Polsce pracy ''Ochrona zdrowia przed promieniowaniem jonizującym'' (1959). W latach 1970–1993 stały, później wizytujący i honorowy profesor uniwersytetu w Salfordzie. W 1985 doktor honoris causa PG, w 1992 – AMG.<br/><br/> |
25 V 1993 otrzymał [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowe obywatelstwo miasta Gdańska]]. Z Marią Zofią z domu Wróblewską miał syna Christophera Adama (ur. 7 IX 1940 Warszawa), mieszkającego Wielkiej Brytanii. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | 25 V 1993 otrzymał [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowe obywatelstwo miasta Gdańska]]. Z Marią Zofią z domu Wróblewską miał syna Christophera Adama (ur. 7 IX 1940 Warszawa), mieszkającego Wielkiej Brytanii. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 11:01, 3 sty 2022
IGNACY ADAMCZEWSKI (25 I 1907 Warszawa – 23 VI 2000 Gdańsk), naukowiec, fizyk, profesor Politechniki Gdańskiej (PG). W 1931 absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, od 1936 doktor, od 1962 profesor. Podczas II wojny światowej uczestnik kampanii wrześniowej (oficer rezerwy), konspiracji, więzień obozu Auschwitz.
Od początku 1945 zastępca profesora na uniwersytecie w Łodzi, w lipcu 1945 przybył do Gdańska w poszukiwaniu pozostałego w Technische Hochschule Danzig sprzętu naukowego przydatnego ośrodkowi łódzkiemu, w sierpniu przeniósł się do Gdańska i 22 października wygłosił wykład inaugurujący działalność PG. W latach 1945–1969 kierownik II Katedry Fizyki PG (zob. Wydział Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej PG) i do 1969 kierownik Katedry Fizyki Akademii Medycznej (AMG; Gdański Uniwersytet Medyczny). Od 1962 profesor zwyczajny. W latach 1953–1954 i 1965–1968 dziekan Wydziału Chemii, w 1968 pierwszy dyrektor Instytutu Fizyki PG. Był redaktorem działu "Fizyka" „Zeszytów Naukowych Politechniki Gdańskiej”. W 1947 współzałożyciel gdańskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Fizycznego.
Zajmował się ciekłymi dielektrykami i fizyką jądrową, zwłaszcza detekcją i dozymetrią promieniowania. Z jego nazwiskiem wiąże się określenie „gdańska szkoła ciekłych dielektryków”. Autor przetłumaczonej na kilka języków książki Jonizacja i przewodnictwo ciekłych dielektryków (1965) i pionierskiej w Polsce pracy Ochrona zdrowia przed promieniowaniem jonizującym (1959). W latach 1970–1993 stały, później wizytujący i honorowy profesor uniwersytetu w Salfordzie. W 1985 doktor honoris causa PG, w 1992 – AMG.
25 V 1993 otrzymał honorowe obywatelstwo miasta Gdańska. Z Marią Zofią z domu Wróblewską miał syna Christophera Adama (ur. 7 IX 1940 Warszawa), mieszkającego Wielkiej Brytanii. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
