ŁAWY CHLEBOWE

'''ŁAWY CHLEBOWE''' (Brotbänke), kramy, miejsce (stoiska) sprzedaży. Mogły być dziedziczone (także przez kobiety) lub sprzedawane (pierwszeństwo zakupu miał cech). Z każdego kramu płacono czynsz (na [[GŁÓWNE MIASTO | Głównym Mieście]] trafiał do [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], na [[STARE MIASTO | Starym]] i [[MŁODE MIASTO (Jungstadt) | Młodym Mieście]] do 1454 roku pobierał go komtur gdański ([[KOMTURSTWO GDAŃSKIE | komturstwo gdańskie]])). Na Starym Mieście funkcjonowały w 2. połowie XIV wieku, w liczbie 30, w okolicy obecnej ul. Olejarnia (na wprost [[BRAMA ZAMKOWA | Bramy Zamkowej]]), po roku 1457 pojawiły się także na [[MOST CHLEBOWY | Moście Chlebowym]] nad [[KANAŁ RADUNI | Kanałem Raduni]] (obecnie ul. Kowalska i Korzenna), w liczbie 4 (po 2 po każdej stronie mostu). Sprzedawano chleb także bezpośrednio w [[WIELKI MŁYN | Wielkim Młynie]]. W XVII wieku pobór czynszu ze Starego Miasta odpowiadał funkcjonowaniu 30 ław. Lokalizacja na Młodym Mieście nieznana. Na Głównym Mieście w 1337 wzmiankowana była ''platea pistorum'' (ul. Piekarzy), od połowy XV wieku Brotbänkengasse Mittelmarkt (Ław Chlebowych) na Rynku Środkowym (rynek: wschodni odcinek obecnej [[PIWNA | ul. Piwnej]] i zachodni odcinek [[CHLEBNICKA | ul. Chlebnickiej]]), w 1382 ''platea panum'', połowa XV wieku Brotbänkengasse (Ław Chlebowych), obecnie ul. Chlebnicka. Dowodnie istniały tu w roku 1342 (informacja o obowiązku płacenia z nich czynszu), także miejsce sprzedaży produktów cukierniczych (Mittelmarkt, [[TARG WĘGLOWY | Targ Wąchany]]). Od połowy XV do XVII wieku funkcjonowały 3 ławy (2 z pieczywem razowym, 1 z białym) przy obecnej [[BRAMA ZIELONA | Bramie Zielonej]], w XVI wieku powstała ława (z białym pieczywem) przy Stągwiach Mlecznych, w XVII wieku przy Strzelnicy św. Jerzego. W końcu XVIII wieku pobierano czynsz z 40 ław. W soboty, w dniu wolnego handlu, pieczywo sprzedawano także na [[TARG CHLEBOWY | Targu Chlebowym]]. W mniejszym stopniu, bo przepisy tylko częściowo to dopuszczały, sprzedaż mogła mieć miejsce bezpośrednio w domach producenta i ulicznie. Czasowe stoiska dla wyrobów pozacechowych zakładano podczas [[JARMARK ŚW. DOMINIKA | Jarmarku św. Dominika]] (na [[TARG DRZEWNY | Targu Drzewnym]]), od roku 1681 z zastrzeżeniem, że sprzedający nie miał prawa wwozić pieczywa do miasta, a tylko je wnosić. Z uwagi na potrzeby rozrastającego się miasta nie wyeliminowano nigdy (mimo specjalnych uchwał z lat 1552 i 1566 na Głównym Mieście) sprzedaży przez przekupniów (biorących na kredyt towar od wytwórcy). {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]]