PTAK BOŻENA, poetka
| < Poprzednie | Następne > |
BOŻENA PTAK (ur. 6 XII 1952 Gdańsk), poetka. Córka Czesława (1912–2000), żołnierza wileńskiej Armii Krajowej, nauczyciela w Wejherowie i Gdyni, kustosza w Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni, autora między innymi książki o bitwach morskich „Od Artemizjum do Okinawy" (Warszawa 1958), i Scholastyki z domu Gelaszewskiej (1920–2011) z Wejherowa. Do 1968 mieszkała w Wejherowie, następnie w Sopocie i Gdańsku. W latach 1972–1981 studiowała w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego, 1980–1981 w dziale organizacji widowni w Teatrze Wybrzeże. Od 1982 nauczycielka języka polskiego, między innymi w latach 1994–2013 w I Zespole Szkół Społecznego Towarzystwa Oświatowego w Gdańsku, od 2015 w II Podstawowo-Gimnazjalnym Zespole Szkół STO w Gdańsku.
W sierpniu 1980 uczestniczyła w strajku w Stoczni Gdańskiej. Należała do NSZZ „Solidarność” od założenia związku, członek Komisji Zakładowej „Solidarności” w Teatrze Wybrzeże, w 1981–1982 redaktor w Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. Uczestniczyła w strajkach w Stoczni Gdańskiej po wprowadzeniu stanu wojennego (1981) i maju 1988. Debiutowała jako poetka w 1975 w „Dzienniku Bałtyckim”. Wiersze publikowała między innymi w czasopismach: „Litteraria”, „Nowy Wyraz”, „Punkt”, „Odra”, „Pomerania”, „Gwiazda Morza”, „Literatura”, „Tytuł”, „Migotania, Przejaśnienia”, „Topos”; w antologiach, między innymi: Nowy transport posągów (1977), Ja i ty (1982), Dojrzewanie (1987), Tylko modlitwa ocaleje (1988), Żyć z rybami (1989), Współcześni poeci polscy (1997), Poza słowa (2006), Podróż do Gdańska (2009).
Autorka kilku popularnych wierszy z okresu strajku w sierpniu 1980 i stanu wojennego (uważanych wówczas za anonimowe), przedrukowywanych w prasie i antologiach drugiego obiegu. W latach 80. XX wieku publikowała w prasie wydawanej poza cenzurą (między innymi „Podpunkt”). W 1979 ukazał się jej pierwszy tom poetycki Zabawa woskiem. Kolejne zbiory wierszy: Z krawędzi mojego księżyca (1980), Dyktatura lustra (1982), Scena zbiorowa i inne wiersze (1991), Sam, sama, samotny, samotna (1996), Niebezpieczny azyl (2006), Resocjalizacja znaczeń (2010). Napisała libretto, inspirowane operą Giovanniego Battisty Pergolesiego, La serva pardona, czyli vademecum młodej sekretarki ( Państwowa Opera Bałtycka, 2003) oraz Śpiewnik Kaszubski z muzyką Katarzyny Gaertner (1996). Piosenki z jej tekstami śpiewali między innymi Edyta Geppert, Krzysztof Wójcicki, Ewa Szwajlik. Jest autorką słów do piosenki Jestem z Gdańska (wykonanie: zespół Golden Life, 2002). Utwory satyryczne prezentowała na scenie Niekabaretu Macieja Nowaka.
Członek założyciel Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (1989), w Zarządzie Oddziału Gdańskiego między innymi pełniła funkcje wiceprezesa i prezesa. W 1982–1989 członek Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego. W latach 1992–1993 redaktor miesięcznika „Pomerania”. Zdobyła Nagrodę Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (1996, za tomik Sam, sama, samotny, samotna); Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska (2002, za Jestem z Gdańska); medal Prezydenta Miasta Gdańska z okazji 25. rocznicy podpisania Porozumień Sierpniowych; Nagrodą „Costerina” (2006, za Niebezpieczny azyl); Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury w 2010 za działalność literacko-kulturalną i w 2018 za za całokształt pracy twórczej.
