LELEWICZ KAZIMIERZ, fotografik

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Członkowie pracowni konserwatorskiej prof. Jana Borowskiego w Gdańsku, stoją od lewej: Wojciech Zalewski, Witold Minkiewicz, Kazimierz Macur, Zbigniew Kapałka, Teodor Hoppe; siedzą od lewej: "Toluś" Żyngiel, Józef Cofta, Józef Chrzanowicz, Andrzej Macur, L. Ostaszewski, Kazimierz Lelewicz, 1948
Kazimierz Lelewicz, lata 50. XX wieku
Rekonstrukcja detalu rzeźbiarskiego Złotej Kamieniczki na fotografii Kazimierza Lelewicza, 1950
Baszta Biała, fot. K. Lelewicz, 1953
Baszta Łabędź w czasie odbudowy, fot. K. Lelewicz, 1953
Baszta pod Zrębem, fot. K. Lelewicz, 1953
Baszta Słomiana i mury obronne, fot. K. Lelewicz, 1952
Widok z ulicy Katarzynki na Basztę Jacek, fot. K. Lelewicz, 1946

KAZIMIERZ LELEWICZ (15 XII 1896 Lubartów – 1 X 1986 Gdańsk), inżynier, fotografik. Po ukończeniu progimnazjum uczył się w mającej nieoficjalny status politechniki Szkole Mechaniczno-Technicznej im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda w Warszawie, którą ukończył jako inżynier budownictwa kolejowego. W latach 1919–1921 budował linię kolejową Rejowiec-Bełżec na Lubelszczyźnie. Od 15 II 1921 do 18 IX 1939 pracował jako projektant linii i obiektów kolejowych w Okręgowej Dyrekcji Polskich Kolei Państwowych w Wilnie, w latach 1939–1945 zaś w tej dyrekcji zarządzanej przez kolejnych okupantów. Od 1921 roku uczył się zawodu fotografa u artysty malarza Ferdynanda Ruszczyca (1870–1936) i fotografika Jana Buhłaka (1876–1950). Współzałożyciel w 1926 Towarzystwa Fotograficznego w Wilnie. Eksperymentował z różnym technikami fotografii artystycznej, słynne są jego zdjęcia zwierząt, w tym psów. W czasie II wojny światowej w akowskim ruchu oporu.

Pracownik Politechniki Gdańskiej, od 1948 kierował Studium Fotografii na Wydziale Architektury, współpracował z pracownią konserwatorską prof. Jana Borowskiego. Uczył podstaw fotografii, między innymi znanych później fotografów Stefana Figlarowicza i Zygmunta Grabowieckiego.

Od jesieni w 1945 dokumentował zniszczenia Gdańska, kolejne etapy odbudowy. Wartość artystyczną zdjęć obrazujących zniszczenia i odbudowę Gdańska doceniono po roku 1970. W 1973 Muzeum Historyczne Miasta Gdańska (MHMG) zorganizowało wystawę Zniszczenia i odbudowa Gdańska, prezentowane na niej zdjęcia (100) przekazał w darze tej placówce (część obecnie znajduje się w stałej ekspozycji w Ratuszu Głównego Miasta). Kolekcja jego zdjęć Gdańska z lat 1945–1955 znajduje się też w zbiorach Polskiej Akademii Nauk Biblioteki Gdańskiej. W 1947 współorganizator i pierwszy prezes Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego. Działał w powstałym w 1972 Towarzystwie Przyjaciół Gdańska.

W 1957 otrzymał od FIAP (Stowarzyszenia Międzynarodowego Sztuki Fotograficznej w Brnie, Szwajcaria, zrzeszającego przedstawicieli 38 krajów) tytuł „Excellence de la Fédération Internationale de l’Art Photographique”. W 1960 otrzymał nagrodę Prezydium MRN w dziedzinie plastyki. Na wniosek MHMG za zasługi w fotograficznym dokumentowaniu miasta otrzymał w roku 1975 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, w 1973 nagrodę kulturalną Przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku, a w 1976 wojewody gdańskiego. Żonaty był z Marią (zm. 27 I 1991), pochowani na cmentarzu Srebrzysko. MrGl

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania