JASSEM JACEK, profesor Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego
| < Poprzednie | Następne > |
JACEK JASSEM (ur. 21 X 1951 Kraków), onkolog, radioterapeuta, specjalista biologii molekularnej nowotworów, leczenia raka płuc i piersi, profesor Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego. W 1975 ukończył Wydział Lekarski Akademii Medycznej w Gdańsku (po zmianie nazwy: GUMed); od 1980 doktor, od 1987 doktor habilitowany, od 1992 profesor nadzwyczajny AMG (uczelniany), od 1995 profesor tytularny, od 2002 profesor zwyczajny. Od 1975 pracownik Kliniki Radioterapii AMG (w 1993 przemianowanej na Klinikę Onkologii i Radioterapii), od 1990 jej kierownik. Odbył staże naukowe w Sztokholmie (1977) i Amsterdamie (1989–1990 i 1994); w 1982 roku uzyskał specjalizację II stopnia z zakresu radioterapii onkologicznej, w 1994 specjalizację II stopnia w zakresie chemioterapii onkologicznej, w 2002 został specjalistą onkologii klinicznej.
Od 1996 roku przewodniczący Środkowoeuropejskiej Grupy Onkologicznej (CEEOG), w latach 2000–2002 członek zarządu Europejskiego Towarzystwa Radioterapii Onkologicznej (ESTRO), 2001–2003 (jako pierwszy z polskich naukowców) przewodniczący Grupy Raka Piersi Europejskiej Organizacji do Badań nad Rakiem (EORTC), następnie członek Zarządu EORTC i skarbnik. Od 2007 roku przewodniczący Komitetu Spraw Międzynarodowych (I AC) Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ASCO). Od 2013 członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności (Wydział Lekarski). W 2014 wybrany do Zarządu European Society of Medical Oncology (ESMO). Członek Polskiego Towarzystwa Onkologicznego.
Laureat nagrody prezydenta Wiednia za innowacje w onkologii, siedmiokrotnie nagradzany przez Ministra Zdrowia Rzeczypospolitej Polskiej. W 2005 roku otrzymał nagrodę premiera Rzeczypospolitej Polskiej za wybitny dorobek naukowy. W 2009 wyróżniony Nagrodą Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza ( nagrody miasta Gdańska) i zdobywca tytułu Człowieka Roku w plebiscycie „Dziennika Bałtyckiego” (nagroda dla osób, które przyczyniły się do rozsławienia Pomorza). W 2011 roku otrzymał tytuł Wybitnego Polaka, przyznawany przez kapitułę godła promocyjnego Teraz Polska za budowę autorytetu i wizerunku Polski w świecie. Autor projektu ustawy (wprowadzonej z łagodzącymi zmianami 15 XI 2010) o całkowitym zakazie palenia papierosów w miejscach publicznych, uhonorowany za to w 2011 tytułem Lider Roku w Ochronie Zdrowia – Zdrowie Publiczne w XII edycji konkursu Sukces Roku w Ochronie Zdrowia. W 2014 w rankingu Pulsu Medycyny uznany został (wraz z kardiochirurgiem prof. Marianem Zembalą) za najbardziej wpływową osobę w polskiej medycynie i ochronie zdrowia. Odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi (1995), w 2012 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012), Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Wyróżniony Medalem Zasłużonemu Akademii Medycznej w Gdańsk (2008). W 2015, podczas Światowego Kongresu Raka Płuc w Denver, wyróżniony nagrodą Josepha Cullena.
Mąż Ewy z domu Majewskiej, profesor i kierownik Kliniki Alergologii i Pneumonologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego.
