ZERNECKE WILHELM FERDINAND, radca, kamlarz
| < Poprzednie | Następne > |
WILHELM FERDINAND ZERNECKE (22 X 1790 Gdańsk – 14 VIII 1859 Gdańsk), urzędnik, pisarz. Wnuk burmistrza Heinricha Zerneckego, syn prawnika Valentina Friedricha (1754–1834) i Johanny Agathy Muhl (1769–1793). Brat Friedricha Augusta (1788–1792), Johanny Henrietty (1789–1822), Klementyny Emilii (1792–1878).
20 VI 1811 uzyskał obywatelstwo Gdańska. Po 1814 roku sekretarz Rady Miejskiej, od 1823 do 1858 radca, kamlarz w Zarządzie Miasta. Sprawował nadzór nad cechami był przewodniczącym deputacji do spraw straży nocnych, oczyszczania miasta i poboru podatków gruntowych. Jako pełnomocnik z ramienia miasta zasiadał we władzach Bractwa Strzeleckiego Fryderyka Wilhelma. Od 1816 był przełożonym rady parafialnej kościoła Najświętszej Marii Panny. W 1818 był współzałożycielem i prezesem Stowarzyszenia Ratownictwa Pożarowego, w 1827 założył i prezesował Towarzystwu Bezpieczeństwa. Z własnych środków udzielał wsparcia ofiarom wielkiej powodzi w 1829 roku (zob. Wisłoujście, wieś).
Inicjator adaptacji lasu otaczającego Jaśkową Dolinę na park i miejsce miejskich imprez oraz rekreacji, a także obchodów Sobótki ( park Jaśkowej Doliny), jego imię otrzymał jeden z położonych tam placów. W 1840 roku współzałożyciel Towarzystwa Upiększania Gdańska, w 1846 roku członek Towarzystwa Przyjaciół Sztuki.
Autor przewodnika po Gdańsku i okolicy Neuester Wegweiser durch Danzig und dessen Umgegend (1829 i kilka dalszych wydań, polskie tłumaczenie: Cały Gdańsk za dwadzieścia srebrnych groszy, 2010), dramatów Philippine Welser (1821) i Johann von Schwaben (1830) oraz powieści Caroline Neumann (w trzech tomach, 1829–1831), Der zweite Januar 1814 (1839) i Das Diebswesen in Danzig (1839), a także dwóch sztuk teatralnych.
W latach 1810–1823 wraz z Renate Susanne Sperling-Bär, wdową po piwowarze Ephraimie Bärze (1761–1809), był współwłaścicielem kamienicy przy Jopengasse 785 (ul. Piwna 62). 1 VIII 1815 roku poślubił Friederike Susanne Julię (23 X 1792 Gdańsk – 10 IX 1852 Gdańsk, na cholerę), córkę Ephraima Bära. Ich córka Friederike Louisa żyła w latach 1819–1824, kolejna córka Marie (ur. 26 XII 1825 Gdańsk) mieszkała we Wrocławiu. Syn Hermann Wilhelm (29 VI 1816 – 1857) zginął podczas wybuchu fajerwerków w fabryce w Guben (Gubin w lubuskiem). Mieszkał przy Hundegasse 65 (ul. Ogarna). Cała rodzina została pochowana w grobowcu Ephraima Bära na nowym cmentarzu Zbawiciela na Chełmie.
