SZYMAŃSKI ZBIGNIEW, architekt, poeta
| < Poprzednie | Następne > |
ZBIGNIEW SZYMAŃSKI (21 VIII 1927 Wilno – 18 V 2020 Gdynia), poeta. Kształcił się w Wilnie, podczas II wojny światowej robotnik w fabryce maszyn rolniczych, od lutego 1944 walczył w oddziałach wileńskiej Armii Krajowej (między innymi w lipcu 1944 roku brał udział w wyzwalaniu Wilna). Internowany 22 lipca 1944 przez NKWD i zesłany do obozu w Kałudze. 4 VIII 1944 wcielony do Armii Czerwonej; od 26 II 1945 żołnierz Ludowego Wojska Polskiego. 25 VIII 1945 awansowany na kaprala, został pisarzem kancelistą w Departamencie Poboru Uzupełnień Ministerstwa Obrony Narodowej, 12 X 1945 zdemobilizowany.
Po demobilizacji w listopadzie 1945 roku osiedlił się w Gdańsku. Maturę zdał w Gdańskich Technicznych Zakładach Naukowych ( Centrum Kształcenia Ustawicznego); w 1948 otrzymał dyplom technika architektury i budownictwa. Od roku 1952 mieszkał w Gdyni. W latach 1954–1973 kierownik prywatnego Biura Projektów Architektonicznych. W 1973 aresztowany pod zarzutem przestępstwa gospodarczego, przebywał bez wyroku w zakładzie karnym, uniewinniony w kwietniu 1977.
Jako poeta zadebiutował w 1950 w „Tygodniku Powszechnym” (pod pseudonimem Witold Tarasiewicz). W 1954 ukazał się jego debiut książkowy Wiersze gdańskie. Opublikował kilkanaście tomików poetyckich, między innymi Dnie niepokoju (1959), Wygasanie form (1967), Erotyki kaszubskie (1973), Światło, które chronię (1982), Gdańsk (1988), Nam nie ująć ciebie poematem (1997), Taka mi się przyśniłaś (2004), a także utwory dla dzieci. Publikował między innymi w „Nowej Kulturze”, „Dzienniku Bałtyckim”, „Twórczości”, „Głosie Wybrzeża”, „Literach”.
Od 1952 należał, aż do rozwiązania w 1983, do Związku Literatów Polskich; od roku 1989 do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W 1997 roku uhonorowany Medalem Księcia Mściwoja II, w 2005 został laureatem Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury ( Nagrody miasta Gdańska: kulturalne i naukowe). Pochowany na cmentarzu komunalnym w Kosakowie. .
