KAWKA JANUSZ, radny
| < Poprzednie | Następne > |
JANUSZ KAWKA (ur. 15 VI 1935 Włocławek), dyrektor Biura Planowania Przestrzennego (BPP) w Gdańsku, radny. Gdańska. Syn Ignacego, nauczyciela matematyki i fizyki, oraz Eugenii, nauczycielki języka polskiego, rysunku i akwareli, brat Wiesławy. W 1952 roku ukończył Gimnazjum i Liceum Ziemi Kujawskiej we Włocławku. Rok później rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej, od 1960 magister inżynier architektury.
Do 1966 roku był siatkarzem Akademickiego Związku Sportowego (AZS) Gdańsk, z którym w 1960 awansował do I ligi. W 1960 pełnił też funkcję inspicjenta inspektora nadzoru Zarządu Środowiskowego AZS w Gdańsku. W 1961 reprezentował Polskę podczas Letniej Uniwersjady w Sofii. Od 1966 przez kilka sezonów szkolił żeński zespół siatkarski objętej patronatem AZS Szkoły Podstawowej nr 42 w Gdańsku, współpracując z Januszem Badorą.
Od grudnia 1959 roku był projektantem w Młodzieżowej Pracowni Architektonicznej w Gdańsku, od kwietnia 1961 pracował w Wojewódzkiej Pracowni Planów Regionalnych w Gdańsku, kolejno na stanowiskach archiwisty, asystenta projektanta, starszego asystenta i projektanta. W lipcu 1966 został zatrudniony w Oddziale Wojewódzkim Banku Inwestycyjnego w Gdańsku jako specjalista do spraw planowania i zagospodarowania przestrzennego. Od marca 1969 pełnił funkcję zastępcy kierownika, a później kierownika Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w Gdańsku. W styczniu 1972 roku został starszym projektantem w Wojewódzkiej Pracowni Urbanistycznej w Gdańsku, a następnie zastępcą jej kierownika. Od czerwca 1973 kierował Oddziałem Planowania i Projektowania Przestrzennego gdańskiego Biura Projektów Budownictwa Komunikacyjnego, od marca 1976 Pracownią Aglomeracji Gdańskiej w BPP, a od kwietnia 1978 Pracownią Turystyczno-Wypoczynkową w BPP.
Między 6 VI a 22 VIII 1978 roku z ramienia Grupy Projektowej Gdańsk sprawował obowiązki generalnego projektanta osiedla mieszkaniowego El Guarshah w Benghazi w Libii. W marcu 1981 roku był generalnym projektantem w zespole opracowującym projekt wstępny i realizacyjny dzielnicy mieszkaniowej w Al-Mardż w Libii. W kwietniu 1982 powrócił na stanowisko kierownika Pracowni Turystyczno-Wypoczynkowej. Od 1994 do przejścia na emeryturę 15 V 2000 zajmował stanowisko dyrektora BPP. W tym samym przedsiębiorstwie w okresie od sierpnia 2000 do maja 2004 był generalnym projektantem. Ponadto sporządzał opinie rzeczoznawcze jako przewodniczący gminnych komisji urbanistyczno-architektonicznych na terenie województwa pomorskiego (w Subkowach, Morzeszczynie i Starym Targu).
Z ramienia Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” Przymorze został radnym Gdańska pierwszej kadencji w latach 1990–1994. Był wiceprzewodniczącym, a także przewodniczącym Komisji Rozwoju i Zagospodarowania Przestrzennego oraz członkiem Komisji Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki. Od 1998 roku do rozwiązania organizacji w 2004 współpracował z Ruchem Społecznym Akcji Wyborczej Solidarność, pełnił funkcję sekretarza jej gdańskiego Zarządu Miejskiego.
W latach 1961–1973 był członkiem Związku Zawodowego Pracowników Państwowych i Społecznych. Od 1973 do 1978 roku należał do Związku Zawodowego Pracowników Gospodarki Komunalnej i Terenowej, przez około pięć miesięcy pełnił funkcję przewodniczącego Rady Zakładowej Wydziału Gospodarki Komunalnej w Gdańsku. Był członkiem wielu rad, związków i stowarzyszeń, między innymi Rady Naukowo-Społecznej Leśnego Kompleksu Promocyjnego Lasów Oliwsko-Darżlubskich Dyrekcji Okręgowej Lasów Państwowych w Gdańsku, Akademickiego Związku Sportowego w Gdańsku (od 1954), Stowarzyszenia Gdański Komitet Obywatelski, Komisji Charytatywnej Dar Serca – Przymorze (1998–2001), Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej Przymorze (kwiecień – wrzesień 1990), Rady Osiedla nr 2 Spółdzielni Mieszkaniowej Przymorze (1990–1994), Północnej Okręgowej Izby Urbanistów w Gdańsku (od jej powołania w 2001 do 2008), Okręgowej Komisji Rewizyjnej (2004–2008) oraz gdańskiego oddziału Towarzystwa Urbanistów Polskich (TUP; od 1969), w którym w latach 1976–1979 pełnił funkcję sekretarza.
W 1971 roku w konkursie literackim Związku Literatów Polskich i Polskiego Komitetu Olimpijskiego otrzymał II nagrodę za opowiadanie o tematyce sportowej, zatytułowane Nie przyznawaj się, opublikowane przez Wydawnictwo Sport i Turystyka. Za udział w opracowaniu „Koncepcji rozwoju aglomeracji gdańskiej i twórcze rozwinięcie metod planowania aglomeracji” w 1975 otrzymał – wraz z zespołem kierowanym przez Wiesława Gruszkowskiego – Nagrodę Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska II stopnia.
Został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1977), Medalem 40-lecia Polski Ludowej (1984), odznaką „Za Zasługi dla Gdańska” (1978), Srebrną Odznaką AZS (1962), Złotą Odznaką AZS (1964), Srebrną Odznaką Honorową TUP (1989), Złotą Odznaką Honorową TUP (1996).
Mąż Michaliny, ojciec Magdaleny.
