STRAKOWSKI GEORG, budowniczy
| < Poprzednie | Następne > |
GEORG STRAKOWSKI (30 I 1614 Gdańsk – 17 V 1675 Gdańsk), przedsiębiorca budowlany, budowniczy fortyfikacji, używał także nazwiska von Strackwitz. Syn Hansa Strakowskiego i jego drugiej żony Anny z domu Krüger. W latach 1630–1635 jako stypendysta Rady Miejskiej (otrzymywał przez trzy lata rocznie po 200 florenów) studiował inżynierię wojskową w Niderlandach. W 1632 brał udział w wyprawie wojennej Zjednoczonych Prowincji (Niderlany) do Limburgii. W 1632 Rada Miejska przyznała mu kolejne stypendium na okres dalszych pięciu lat (rocznie po 300 florenów), powrócił jednak do Gdańska w 1634 i rok później otrzymał stanowisko (ze stałą pensją 20 florenów miesięcznie) kaprala. W latach 1635–1640 ponownie jako stypendysta Rady Miejskiej przebywał na naukach na zachodzie Europy.
Wrócił do Gdańska po ostrzeżeniu Rady Miasta, że nie będzie już ona opłacać jego dalszego pobytu poza miastem. W 1642 otrzymał stanowisko inżyniera miejskiego (z pensją 1800 florenów rocznie). Zaprojektował budowle obronne na Grodzisku, Starej Pakowni (raczej niesłusznie przypisuje się mu budowę Małej Zbrojowni). Sporządził wiele map, między innymi Mierzei Wiślanej (1643–1644), dóbr opactwa cysterskiego w Oliwie, Biskupiej Górki, ujścia Wisły.
W 1656, w okresie wojny ze Szwecją, był w stopniu podporucznika dowódcą jednej z kompanii stacjonującej w twierdzy Wisłoujście. W 1659 brał udział w zdobyciu Gdańskiej Głowy. Po zakończeniu wojny opracował projekty przebudowy umocnień Gdańska od zachodu, wschodu i północy, realizowanych jeszcze po jego śmierci.
12 XII 1641 ożenił się z Barbarą, córką Petera de Neri z Lukki. Ojciec Gottlieba, Karla, Johanna Georga, Gottfrieda, Efraima, także inżyniera, Aureli, Katheriny i Adelgundy. Pochowany w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.
