EHRHARDT BRUNO, architekt
| < Poprzednie | Następne > |
BRUNO EHRHARDT (28 V 1826 Eilenburg, Saksonia – 29 VII 1905 Sopot?), architekt. Do roku 1850 studiował w Królewskim Instytucie Przemysłowym w Berlinie, w 1854 uzyskał uprawnienia w zakresie budownictwa lądowego, w 1859 budownictwa wodnego i kolejowego. Pracował przy budowie linii kolejowych w Brandenburgii i na Pomorzu. Od 1861 roku inspektor budowlany w Koszalinie, w latach 1868–1895 nadinspektor budowlany rejencji gdańskiej. W 1888 otrzymał tytuł tajnego radcy. Nadzorował prace budowlane na podległym terenie, w tym prace rekonstrukcyjne przy kościele na zamku w Malborku, przy budowie w Gdańsku w latach 1881–1886 gmachów dla sejmiku prowincji oraz nadprezydentury przy Neugarten (ul. Nowe Ogrody). Zaprojektował i zbudował na zlecenie między innymi: w latach 1873–1875 pierwszy budynek szpitala diakonis ewangelickich przy Neugarten, 1881–1883 kompleks obiektów Provinzial-Erziehungsanstalt Tempelburg ( Państwowy Zakład Wychowawczy) przy Karthäuser Straße 243/245 (ul. Kartuska). Od 1873 roku kierował Königliche Provinzial-Kunst- und Gewerbeschule ( Królewska Szkoła Sztuk Pięknych) w budynku dawnego klasztoru franciszkanów przy Fleischergasse (ul. Rzeźnicka). Przez 34 lata członek zwyczajny, przez 12 lat członek honorowy Westpreußischer Architekten- und Ingenieur-Verein. W 1874 roku mieszkał przy ul. Lastadia 33, w 1892 przy Krebsmarkt 4/5 (Targ Rakowy), po roku 1895 w Sopocie. Od 1 X 1895 na emeryturze.
Żonaty z Laurą Hildebrandt. Syn Albrecht (27 VI 1855 Spandau koło Berlina – 12 VI 1941 Naumburg, Niemcy) w 1875 roku uzyskał maturę w gdańskim Gimnazjum Miejskim, następnie zdobył wykształcenie w zawodzie budowlanym. W 1908 był rejencyjnym radcą budowlanym w Gdańsku, następnie aż do wyjazdu do Niemiec w 1920 roku profesorem Technische Hochschule, gdzie wykładał zagadnienia budowlane. Drugi syn, Walther, po maturze w 1876 roku w Gimnazjum Miejskim i po studiach prawniczych był w 1908 roku urzędnikiem w rejencji bydgoskiej, następnie w gdańskiej.
