SKUTNIK TADEUSZ, krytyk literacki, dziennikarz
| < Poprzednie | Następne > |
TADEUSZ SKUTNIK (6 I 1947 Szczybałty, pow. Giżycko – 1 VII 2011 Gdańsk), eseista, krytyk literacki, dziennikarz. W 1970 roku ukończył filologię polską na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Debiutował na łamach prasy w 1970, w latach 1970–1976 pracował w Bibliotece Gdańskiej Polskiej Akademii Nauk, 1976–1981 redaktor w gdańskim oddziale Krajowej Agencji Wydawniczej. W grudniu 1981 na łamach „Głosu Wybrzeża” opublikował artykuł o „różowej burżuazji” z Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), który uznawał za jeden z najważniejszych swoich tekstów. Artykuł pt. Dlaczego tak, dlaczego nie opowiadał o motywach jego wystąpienia z PZPR. Członek Solidarności. W stanie wojennym pozbawiony możliwości wykonywania zawodu. Zarabiał jako fachowiec od przeprowadzek i od zwalczania insektów, pracował w dziale wydawniczym Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego, pisywał w wydawanym poza cenzurą „Podpunkcie”. W okresie 1989–1991 publicysta „Tygodnika Gdańskiego”, 1992–2007 (do emerytury) w „Dzienniku Bałtyckim”, redagował magazyn „Rejsy”. Autor tekstów w katalogach wystaw plastycznych, we współpracy z Andrzejem Drzycimskim – dokumentalnej pracy Gdańsk. Sierpień 80 – zapis rozmów (Paryż 1986, wyd. pol. 1990), z Henryką Dobosz – publikacji Dojrzewanie, przygotowanej na przyjazd Jana Pawła II do Gdańska w czerwcu 1987. Przygotował m.in. antologię poezji, poświęconą Josephowi Conradowi W imię Konrada. Joseph Conrad w poezji polskiej (1977), wydał tom szkiców Morze i myśl (1982), opracował antologię poezji religijnej Trójmiasta pt. Tylko modlitwa ocaleje (1988). W 2012 roku wyróżniony pośmiertnie Medalem Księcia Mściwoja II.
