TAYLOR KAROL (II), rektor Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
KAROL TAYLOR (9 II 1928 Poznań – 30 VIII 1997 Gdańsk), naukowiec, biochemik, mikrobiolog. Syn Edwarda (1884–1964), ekonomisty, profesora uniwersytetu w Poznaniu. W 1946 roku ukończył szkołę średnią i podjął studia chemiczne w Poznaniu. Kontynuował je do 1950 roku na Politechnice Gdańskiej (Wydział Chemiczny; technologia leków), gdzie został zatrudniony w Katedrze Chemii Organicznej. Specjalizując się w biochemii drobnoustrojów, w 1953 podjął pracę w Pracowni Wirusologii Międzywydziałowego Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej, gdzie pracował do 1969, początkowo jako adiunkt, następnie kierownik Pracowni Biochemii. Od 1958 doktor, od 1966 doktor habilitowany. Od 1969 związany z WSP (zorganizował Zakład Biochemii), 1969–1970 członek Komitetu do spraw Organizacji UG, 1970–1975 dyrektor Instytutu Biologii; w 1978 profesor tytularny, od 1988 profesor zwyczajny. Wybrany 31 V 1984 na rektora UG (kadencja 1984–1987), odwołany przez władze państwowe 27 XI 1985 z powodów politycznych (wziął udział w pogrzebie studenta UG, Marcina Antonowicza, ofiary działań sił bezpieczeństwa). Zajmował się genetyką molekularną bakteriofagów, był pierwszym naukowcem, który wykazał zjawisko transkrypcji obu nici DNA; twórca gdańskiej szkoły biologii molekularnej (którą zainteresował się podczas pobytu w latach 1966–1967 w Laboratorium Rakowym McArdle Uniwersytetu Wisconsin, Madison). Od 1986 roku członek korespondent Polskiej Akademii Nauk, wiceprzewodniczący Polskiego Towarzystwa Genetycznego. W 1995 roku laureat Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza ([[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE I nagrody miasta Gdańska). Jego imię nosi jedna z sal wykładowych Wydziału Biologii przy ul. Kładki 24. Pochowany na cmentarzu Katolickim w Sopocie.
