MEISSNER JOHANN HEINRICH, rzeźbiarz
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN HEINRICH MEISSNER (1701 Królewiec – 8 V 1770 Gdańsk), rzeźbiarz późnego baroku. W Gdańsku od 1726 roku. Jeden z najbardziej ówcześnie znanych artystów w tej części Europy. Wykonywał prace w drewnie, kamieniu, kości słoniowej i w marmurze. Specjalizował się w małych formach, chociaż w rodzinnym mieście najbardziej był znany z posągu króla pruskiego Fryderyka Wilhelma I z zamku królewieckiego, w Gdańsku zaś z rzeźby Augusta III (zaginiona), która stanęła w roku 1755 w Dworze Artusa. Rzeźbił m.in. na potrzeby kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP) (ambona, statua św. Rajnolda), kościoła św. Jana (prospekt do małych organów) i kościoła św. Trójcy (rzeźby w stalli rady kościelnej), wykonywał także ołtarze, ambony i inne wyposażenia świątyń. Na ambonie w kościele NMP, wykonanej w 1764 roku przez stolarza Gottlieba Lemma i ozdobionej rzeźbami i płaskorzeźbami przez Meissnera, zachował się do czasu jej zniszczenia w 1945 roku jeden z nielicznych w Gdańsku herbów polskich (inne w czasach hitlerowskich usuwano z miejsc publicznych). Sięgał często po tematykę mitologiczną osadzoną w klasycyzmie, w której obecne były wątki erotyczne (Wenus). Wykonywał również prace na potrzeby patrycjatu gdańskiego, głównie zdobienia przedproży. Jedno z nich znajdowało się przy ul. Korzennej 43, w XIX wieku przeniesione koło kamienicy na Długim Targu 45 (obok Dworu Artusa), gdzie znajduje się do dziś; inne zaś zdobi Dom Schlütera przy ulicy Piwnej 1.
